Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2014

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΛΟΦΟΥ ΚΙΛΚΙΣ.

Όπως μαρτυρείται μέσα από τις ιστορικές παραδόσεις του Κιλκίς και κυρίως την έντονη θρησκευτική παράδοση της περιοχής μας εις τον ιερό χώρον του Αγίου Γεωργίου Λόφου Κιλκίς ιδρύεται το 1856 η Ιερά Ανδρώα Μονή. Έκτοτε οι μαρτυρίες επανεμφανίζονται γύρω στο 1950 όπου ο τότε Ιεροκήρυκας Αρχιμανδρίτης Χαρίτων Συμεωνίδης ανήγειρε 40-50 μέτρα από τον ΙερόΝαό. Ανήγειρε 2 οικήματα εις τα οποία παρέμεναν κατά καιρούς οι Ιερομόναχοι οι οποίοι εξυπηρετούσαν τις λατρευτικές ανάγκες της Ιεράς Μονής. Το 1976 εβρίσκομεν δεύτερη επανίδρυση της Ιεράς Μονής με τις ενέργειες του Μακαριστού Μητροπολίτου Αμβροσίου η οποία επιβεβαιώνεται από πράξη του 1992 υπό του Μακαριστού Κυρού Αποστόλου. Η Ιερά Μονή λειτουργεί και πάλι με απόφαση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πολυανής και Κιλκισίου κυρίου Εμμανουήλ ο οποίος έχει
διορίσει προσωρινό ηγουμενοσυμβούλιο αναμένοντας και την έγκριση του εσωτερικού κανονισμού της Ιεράς Μονής που έχει υποβληθεί προς ψήφιση στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος. Ο Ναός χαρακτηριστικό δείγμα της αρχιτεκτονικής των ναών του 19ου

αιώνος είναι λιθόκτιστος ρυθμού τρίκλιτης βασιλικής με υψηλό λιθόκτιστο κωδωνοστάσιο και εντός του Ναού υπάρχει απαράμμιλης τέχνης ξυλόγλυπτο τέμπλο με χαρακτηριστικές εικόνες εξαιρετικής τέχνης του 19ου αιώνος. Αξιόλογος και ο εικονογραφημένος Άμβωνας του Ναού και ο παλαιός Δεσποτικός θρόνος της ίδιας εποχής και τεχνοτροπίας.

Με την ευγενική χορηγία του κ.Γιώργου Εχέδωρου παραθέτουμε μέσα από το βιβλίο του "Μακεδονία, ιστορία του Κιλκίς, έκδοση 2007" την ιστορική διαδρομή του Μοναστηριού :

Ανασκόπηση 
Η κατοίκηση της περιοχής, όπου σήμερα υπάρχει η πόλη Κιλκίς, έγινε στα χρόνια του απώτατου παρελθόντος. Ουδείς γνωρίζει πότε πρωτοκατοικήθηκε, γνωρίζουμε όμως το γιατί. Ο βραχώδης λόφος ο οποίος δεσπόζει της περιοχής, αποτελεί ένα εξαιρετικό, φυσικό οχυρωματικό έργο της φύσης. Είναι κυκλοτερής, απότομος, ηχηρά υψηλός και κυρίως ελεγχόμενος από όλες τις πλευρές του. Επί πλέον από την κορυφή του ελέγχεται μια τεράστια περιοχή που αρχίζει από την ανατολική πεδιάδα του Αξιού μέχρι τις δυτικές παρυφές των Κρουσίων και από τα βόρεια υψώματα του Δυσώρου μέχρι τις προεκτάσεις του όρους Κισσού, που καταλήγουν στις όχθες του Γαλλικού ποταμού.
Η ισχυρή αυτή τοποθεσία πέρα από τα θετικά στοιχεία που συγκεντρώνει για την κατοίκηση της, έχει ωστόσο και το αρνητικό της κραυγαλέας παρουσίας της μέσα στην ήπια κυματοειδή πεδιάδα, όπου κυριαρχεί. Η ενδεχόμενη κατοίκηση του Λόφου Κιλκίς στη διάρκεια των αρχαϊκών χρόνων, εμπεριέχεται μέσα σε ένα ιστορικό μάκρος αλλεπάλληλων καταστροφών του.
Η κατοίκηση μιας τέτοιας τοποθεσίας απαιτεί δύο τουλάχιστον στοιχεία.

 Την ύπαρξη πόσιμου ύδατος και την φυσική οχύρωση του οικισμού. Τα δεδομένα αυτά τα έχει.
Υπήρχανε πηγαία ύδατα, όπως μαρτυρούν οι ιστορικές μαρτυρίες, και σε αυτόν τον πέτρινο λόφο αλλά και γενικότερα στην εγγύτερη περιοχή. (σχετικά: Γιώργου Εχέδωρου: Μακεδονία, ιστορία του Κιλκίς, έκδοση 2007).
Τα αρχαιολογικά ευρήματα που σχετίζονται με το λόφο του Κιλκίς αν και δεν είναι πολλά εντούτοις μαρτυρούν την κατοίκηση της περιοχής στη διάρκεια της αρχαιότητας. Εξάλλου επάνω στον ίδιο το λόφο έχουν βρεθεί αντικείμενα αρχαϊκής περιόδου. Ο χώρος, πάντως, δεν ενδείκνυται για ‘φύλαξη’ από τη φύση, αρχαίων αντικείμενων λόγω της βραχώδους και απότομης κατανομής του.
Η ύπαρξη πόλεων στην περιοχή του Κιλκίς και όχι επί του Λόφου, μας προβληματίζει αλλά συγχρόνως μας δίδει προεκτάσεις για να αντιληφθούμε την οικιστική παρουσία του στον εγγύτερο γεωγραφικό χώρο.
Η ύπαρξη στους νεότερους αιώνες λατρευτικών οικοδομημάτων σε αυτόν, είναι πιστεύουμε, η απάντηση στους προβληματισμούς μας. Η θεμελίωση εξάλλου του ναού του Αγίου Γεωργίου είναι δεδομένη σε παλαιότερα υπολείμματα ναού. Σε αυτό συνηγορούν και τα λιθοδομικά στοιχεία του αλλά και τα ιστορικά δεδομένα.
Εκτενή ανάλυση για τη λατρευτική παρουσία του Λόφου κατά τη διάρκεια των Μέσων Χρόνων αλλά και των υστεροβυζαντινών γίνεται στο αναγραφόμενο βιβλίο του γράφοντος. 

Εφημερίδα 'Εμπρός' 21 Μαρτίου 1901 . Σαράντα δύο οικογένειες της πόλης Κιλκίς θέλουν να ξαναγυρίσουν στην παραδοσιακή Ορθοδοξία. 



Νεότερη περίοδος
Πέρα από την καταστροφή του Κιλκίς στην τρίτη δεκαετία του 19 ου αιώνα από τους Οθωμανούς έχουμε τη μαρτυρία του οδοιπόρου Σχινά, στα 1884, που μας πληροφορεί πως στο λόφο του Κιλκίς υπάρχει ‘μοναστήρι ελληνικό’. Ήταν το ορθόδοξο μετερίζι της πόλης Κιλκίς που τότε, όλος ο οικισμός, δεν αριθμούσε πάνω από οκτακόσιους κατοίκους. Η ύπαρξη του ορθόδοξου στοιχείου, των πατριαρχικών της εποχής, είναι ένα αναμφισβήτητο γεγονός. Οι πατριαρχικοί, δηλαδή οι ορθόδοξοι Έλληνες, κατείχαν τότε, την εκκλησία της Παναγίας της πόλης Κιλκίς και πιο πάνω, στο λόφο, το ναό του αγίου Γεωργίου.
Τότε με την ανοχή των Οθωμανών επεκτάθηκε η δραστηριότητα των ουνιτών. Αυτών δηλαδή που πίστευαν στην ένωση των εκκλησιών και πρέσβευαν ως πνευματικό ηγέτη τους τον Πάπα.
Οι ουνίτες που κάνουν την παρουσία τους στο Κιλκίς από τη δεκαετία του 1860, έχουν ως στόχο να διασπάσουν το χριστιανικό στοιχείο της περιοχής και να στρέψουν ένα μεγάλο μέρος του προς την καθολική εκκλησία, χωρίς να χαθεί το πατροπαράδοτο ορθόδοξο διαδικαστικό στοιχείο.
Αυτό συνέφερε την επικρατούσα οθωμανική εξουσιαστική μηχανή γιατί έσπαγε την χριστιανική ενότητα σε τμήματα και την καθιστούσε, έτσι, αδύναμη.
Περί το 1887 έχουμε την καταστροφή από του ουνίτες του μοναστηριού της Παναγίας στην περιοχή του Γερακαριού, την καταστροφή του ναού της Παναγίας στην πόλη Κιλκίς και βαθμηδόν την κατάληψη του ναού του αγίου Γεωργίου του λόφου.
Κατόπιν όταν ενδυναμώθηκε το βουλγαρικό στοιχείο στην περιοχή, εξέλιπε τελείως η ορθόδοξη κοινότητα και αυξήθηκε η ουνιτική. Γνωστή είναι στην πόλη Κιλκίς η παρουσία των καθολικών με τη μονή των καλογριών και καθολικό ορφανοτροφείο που δημιουργήθηκαν με τις ευλογίες των Οθωμανών.
Στις αρχές του 20ου αιώνα έχουμε την εξολόθρευση του ορθόδοξου στοιχείου με μεθόδους απειλών και φόνων.


Στην περίοδο αυτή συναντούμε δημοσιεύματα στον ελληνικό τύπο που ασχολείται με τα εκκλησιαστικά γεγονότα της πόλης Κιλκίς. Από όπου διαπιστώνουμε τη ρευστότητα που υπήρχε.
Χαρακτηριστικό είναι το δημοσίευμα της εφημερίδας ‘Εμπρός’ της 21 Μαρτίου 1900:
«Εις το περίφημο αυτό Κιλκίσιον 42 οικογένειαι υπέβαλον αιτήσεις προς τον Επίσκοπον Πολυανής κ. Παρθένιον, δι’ ων δηλούσι την απόφασίν των να επανέλθωσιν εις την Ορθοδοξίαν, προσκαλούσι δε την Α. Πανιερότητα εις την πόλιν των.»
Πληροφορούμαστε μάλιστα πως ο Παρθένιος ήρθε στο Κιλκίς, όπου διέμεινε τέσσερις ημέρες για να διοργανώσει πάλι την ορθόδοξη κοινότητα.
Ό, τι όμως ήταν ορθόδοξο, αν δεν το είχαν καταλάβει οι Βούλγαροι σχισματικοί, το ξεθεμελίωσαν και το κατέλαβαν οι ουνίτες, όπως και το ναό του αγίου Γεωργίου του Λόφου Κιλκίς.
Στα 1915
Μετά την απελευθέρωση των εδαφών της Μακεδονίας από τον ελληνικό στρατό στα 1912-13, οι Βούλγαροι σχισματικοί εγκατέλειψαν τις περιοχές που βρίσκονταν υπό ελληνικής κυριαρχίας. Οι ουνίτες όμως επέμεναν στην παραμονή τους θεωρώντας μάλιστα κεκτημένα δικαιώματα όσα άρπαξαν τις περασμένες δεκαετίες στην περιοχή.

Θεωρούσαν μάλιστα και το ναό του Αγίου Γεωργίου του Λόφου Κιλκίς, ως ιδιοκτησία τους, ως περιουσιακό τους στοιχείο.

'Εμπρός' 27 Ιουλίου 1915. Η πράξις των Κιλκισιωτών (για την κατάληψη του ναού του Αγίου Γεωργίου Κιλκίς.) 

Τότε με τα μεγάλα γεγονότα του 1915, όπου συζητιόταν από τις Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής, η παραχώρηση γεωγραφικών εκτάσεων στη Βουλγαρία, οι νέοι κάτοικοι της πόλης Κιλκίς που τότε ήταν οι Στρωμνιτσιώτες, οι Ακαλανιώτες και λίγοι Βιζυηνοί, αντέδρασαν στις φημολογίες αυτές και κατέλαβαν το ναό του Αγίου Γεωργίου του Λόφου, απαιτώντας την κυριαρχία του από τους Ουνίτες.
Τα επεισόδια τότε ήταν πολύ σοβαρά. Για να αποδείξουν την ψεύτικη βουλγαρική υπόσταση της πόλης, δεν δίστασαν να κατεβάσουν τα εικονίσματα του Αγίου Γεωργίου, έξυσαν την κυριλλική γραφή και αναφάνηκε από κάτω η πρωτότυπη ελληνική γραφή τους. Αποδείχθηκε έτσι η μεγάλη ιστορική απάτη.
Μάλιστα, οι αθηναϊκές εφημερίδες της εποχής έγραψαν για τα επεισόδια αυτά του Κιλκίς. Σε σχόλιο της εφημερίδας ‘Εμπρός’, αμέσως μετά τα γεγονότα, τονίζεται η κατάληψη του ‘καθολικού ναού’ του Αγίου Γεωργίου από το ελληνικό στοιχείο και επισημαίνεται η οργή των κατοίκων στα σχέδια των Μεγάλων Δυνάμεων.

ΠΗΓΗ-Από ΕΔΩ

Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2014

Ἀνήμερα τ’ Ἅγιου Γιώργη τοῦ Χιοπολὶτη στ΄Αϊβαλί(Φ.Κόντογλου)

Φώτης Κόντογλου
Ἀνήμερα τ’ Ἅγιου Γιώργη τοῦ Χιοπολὶτη γινότανε ἡ Λειτουργὶα στό Ἀϊβαλὶ μὲ μεγάλη κατάνυξη, δὲν ἀπόμνησκε σὲ σπίτι κανένας, μήδὲ μικρός, μηδἑ μεγάλος, μὸνε γὲμιζε κείνη μεγάλη ἐκκλησιά ἀπό μὲσα κι ἄπ’ ὅξω. Ὀ δεσπότης κ’ οἱ παπάδες ἤτανε δακρυσμὲνοι, οἱ γυναῐκες καί τά μωρά κλαὶγανε. Κείνη τήν ἡμέρα, ἀπό τὶς δώδεκα ἐκκλησιὲς πού ’χε τ’ Ἀϊβαλὶ, μαζευόντανε στόν ’Άγιο Γιώργη ὅλοι οἱ παπάδες κ’ οἱ ψαλτάδες. Ἐκεῖ πὲρα ἔβλεπες ἓλληνισμό καὶ χριστιανοσύνη. Ἐκεῖ πὲρα ἀνετρὶχιαζε κι ὁ πιό ἀναὶσθητος ἄνθρωπος, κι ὅποιος ἤθελε νά κλάψει, ἐκεῖ πὲρα ἔπρεπε νά βρεθεῖ. Νά κλάψει, καί μαζί ν’ ἀναγαλλιάσει, ὅπως θωροῦσε κεῖνο τό μεγαλεῖο πὸχει ὁ Ὀρθοδοξία ἡ κατατρεγμὲνη κ’ ἡ ματωμὲνη, ἀκούγοντας εἵκοσι ψαλτάδες καί πενήντα κανόναρχους νὰ ψὲλνουνε μιά παλληκαρὶσια ψαλμωδία. Ἀκὸμα κ’ οἰ Τοῦρκοι, φαινόντανε στεναχωρημὲνοι, γιατί ἤτανε καί, κεῖνοι, γεννημὲνοι ἀπό τήν ἴδια τή μάννα, πού μεταδίνει. στά παιδιά της τό πάθος τῆς καρδιᾶς καί κεὶνη τή σπλαχνικιά ἀθωότῆτα πού δὲν βρίσκεται σ’ ἅλλον τόπο.

Αὐτά τά πανηγύρια γινόντανε ἀπό ἀνθρώπους θλιμμὲνους, ἁπάνω σέ μνημόρια ματωμὲνα. Ἡ Ὀρθοδοξία τότες ἤτανε σάν καί κεὶνη τή μάννα τή βασανισμὲνη, πού τήν πονᾶνε τά παιδιά της πιότερο, παρά σάν εἷναι καλοπερασμὲνη. Ἀγάπη ἀληθινή εἷναι μονάχα κείνη πού ’ναι πονεμὲνη ἀγάπη. Ἀπάνου σὲ τὲτοιαν ἀγάπη θεμελίωσε ὁ Χριστός τή γλυκιά τήν πίστη του.
Αὐτοί οἰ ἅνθρωποι, βρὲχανε τό γιατάκι τους μὲ δάκρυα καί πηγαίνανε στήν ἐκκλησιά καί δοξολογούσανε τόν Θεό, π’ ἀξίωσε ν’ ἁγιάσει ἕνας ἄνθρωπος ἁμαρτωλός, πού ζοῦσε ἴσαμε ψὲς ἀνάμεσά τους, καί παράδωσε τό κορμί του κουρμπάνι γιά τήν πίστη μας, ὅπως ὁ Χριστός παράδωσε τό δικό του τό κορμί γιά νά μᾶς ὃείξει τήν ἀληθινή τήν ἀγάπη.

Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2014

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΝΑΚΟΜΙΔΗΣ ΤΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ

mpe1
Τήν Κυριακήν, 3ην /16ην Νοεμβρίου 2014, ἡ ἑορτή τῆς ἀνακομιδῆς τοῦ λειψάνου τοῦ ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου ἑωρτάσθη κυρίως εἰς Λύδδαν, ἀλλά καί εἰς τάς ἐπ’ ὀνόματι αὐτοῦ ἱεράς Μονάς εἰς Ἱεροσόλυμα καί εἰς τό μεταξύ Βηθλεέμ καί Χεβρῶνος χωρίον Μπετζαλλᾶ-Ἀλ Χάδερ.
Α. Εἰς Ἱεροσόλυμα.
1. Εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, τήν γνωστήν ὡς τοῦ Νοσοκομείου, παρά τήν Μονήν τῶν Ἀρχαγγέλων, ἐτελέσθη ὁ Ἑσπερινός ἀφ’ ἑσπέρας, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Λύδδης κ. Δημητρίου καί ἡ θεία Λειτουργία ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς, προεξάρχοντος τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Παρθενίου, τῇ συμμετοχῇ μοναζουσῶν τοῦ Πατριαρχείου καί μελῶν τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας καί τῆς Ἀραβοφώνου Κοινότητος τῶν Ἱεροσολύμων.
Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἡ ἐπιμελῶς συντηροῦσα αὐτήν καθηγουμένη ὁσιωτάτη μοναχή Πανσέμνη, ἐδεξιώθη φιλοφρόνως τούς ἑορταστάς διά πλουσίων γλυκισμάτων εἰς τό ἡγουμενεῖον.
2. Εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ ἁγίου Γεωργίου τήν γνωστήν ὡς τῆς Ἑβραϊκῆς, λόγω τῆς θέσεως αὐτῆς εἰς τήν Ἑβραϊκήν συνοικίαν- Jewish Quarter, ἐτελέσθη ὁ Ἑσπερινός ἀφ’ ἑσπέρας καί ἡ θεία Λειτουργία ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς, προεξάρχοντος τοῦ ἐξ Ἑλλάδος παρεπιδημοῦντος Ἱερομονάχου π. Κωνσταντίνου τοῦ Ἁγιορείτου, τῇ συμμετοχῇ μελῶν τοῦ ἀραβοφώνου ποιμνίου ἡμῶν, μοναζουσῶν τοῦ Πατριαρχείου καί προσκυνητῶν ἐξ Ἑλλάδος, Ρωσίας καί Ρουμανίας. Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἡ ἀνακαινίζουσα τόν ἱερόν Ναόν τῆς Μονῆς ὁσιωτάτη μοναχή Ἄννα, ἐδεξιώθη τούς ἑορταστάς εἰς τό ἡγουμενεῖον.
Β. Εἰς Μπετζαλλᾶν –Χωρίον Ἀλ Χαδέρ.
Εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ ἁγίου Γεωργίου τήν γνωστήν ὡς τοῦ Μπετζαλλᾶ ἤ τοῦ Χάδερ καί κειμένην εἰς τό ὁμώνυμον χωρίον, ἐτελέσθη ἡ θεία Λειτουργεία τήν πρωΐαν ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Γεράσων κ. Θεοφάνους, τῇ εὐλαβεῖ συμμετοχῇ Ἑλληνορθοδόξων ( Rum Orthodox ) ἀραβοφώνων πιστῶν – ἐξ ὧν καί οἱ ψάλται- ἐκ τῶν πλησίον χωρίων καί πόλεων, τῆς Βηθλεέμ, Μπετζάλλας καί Χωρίου τῶν Ποιμένων-Μπετσαχούρ.
Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ὁ καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Γεωργίου Μπετζαλλᾶ Ἀρχιμανδρίτης π. Ἀνανίας ἐδεξιώθη εἰς τό ἡγουμενεῖον τήν Ἀρχιερατικήν Συνοδείαν καί μέλη τοῦ Ἐκκλησίασματος
mpe2
mpe3
mpe4
mpe5
mpe6
mpe7
mpe8
mpe9

Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2014

Ο Άη Γιώργης στο Ακραίφνιο

Η Εφορεία Αρχαιοτήτων της Εύβοιας, συμμετέχει στις εκδηλώσεις του 8ου Φεστιβάλ Ελληνικού Ντοκιμαντέρ (Docfest), με μια σειρά δράσεων που σχεδιάστηκαν σε συνεργασία με τον διευθυντή του Φεστιβάλ Σταύρο Ιωάννου και οι οποίες περιλαμβάνουν προβολή ταινίας, ομιλία και περίπατο.

Το φεστιβάλ θα διεξαχθεί στη Χαλκίδα από τις 13 έως και τις 16 Νοεμβρίου

Συγκεκριμένα, την Πέμπτη 13 Νοεμβρίου, από τις 11:14 έως τις 11:39, θα προβληθεί στο θέατρο Παπαδημητρίου ταινία μικρού μήκους με τίτλο «Ο Άη Γιώργης στο Ακραίφνιο», που δημιουργήθηκε από την Κινηματογραφική Ομάδα του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων.

Η ταινία αφορά στις εργασίες αποκατάστασης και συντήρησης των τοιχογραφιών της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου Ακραιφνίου στη Βοιωτία, που παρουσιάζουν ιδιαίτερο εικονογραφικό και στιλιστικό ενδιαφέρον, όπως οι δύο μορφές αγγέλων που χρονολογούνται την περίοδο ανέγερσής της τον 14ο αι. και η εξαιρετική μορφή του Προφήτη Ηλία, που φιλοτεχνήθηκε τον 16ο αιώνα από εξέχοντες ζωγράφους πιθανότατα με καταγωγή από τη Θήβα.



Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου είναι κτισμένη στη θέση του Αρχαίου Ναού του Διονύσου. Τούτο προκύπτει από πλήθος επιγραφών χαραγμένων σε λίθους που έχουν χρησιμοποιηθεί ως δομικό υλικό στην κατασκευή του κτιρίου. Όπως αναφέρει ο Παυσανίας στα Βοιωτικά στην εποχή του (μέχρι το174-175μ.Χ) εξακολουθούσε να υπάρχει στη θέση αυτή ο παλαιός ναός του Διονύσου και το λατρευτικό του άγαλμα.

Μετά την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους σταυροφόρους της 4ης σταυροφορίας (1204 μ.Χ.) και το μοίρασμα του Βυζαντίου στα κράτη που συμμετείχαν αρχίζει η περίοδος της Φραγκοκρατίας στην Ελλάδα, που διαρκεί μέχρι τις αρχές του 14ον μ.Χ. αιώνα, οπότε τη θέση τους παίρνουν οι Καταλανοί. Η φοβερή σύγκρουση των δύο αντιπάλων γίνεται η αφορμή να χτισθεί στη θέση του αρχαίου ναού ένας καινούργιος χριστιανικός ναός. Πρόκειται για τον ναό του Αγίου Γεωργίου στο Ακραίφνιο.

Κατά την διάρκεια μάχης που έγινε μεταξύ Φράγκων και Καταλανών στην περιοχή της Κωπαϊδας στις 15-3-1311, ο συνετός αφέντης του Ακραιφνίου, ο Φράγκος Ιππότης Αντώνιος Ντε Φλάμα έκανε τάμα στον Αϊ Γιώργη αν γλίτωνε να του χτίσει εκκλησία. Έτσι σαν εκπλήρωση του τάματος έχτισε στο Ακραίφνιο την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου.

Η επιγραφή που βρέθηκε και διασώζεται μέχρι σήμερα πάνω από τον άμβωνα (με αρκετά ορθογραφικά λάθη) λέει τα εξής:

(“Ανηγέρθη ο θύος και πάνσεπτος ναός του αγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου δηά συνεργείας και πόθου πολλού του θεοσεβεστάτου καβαλάρη μισέρ Αντώνη Ντε Φλάμα. Ο δε τέλος ήλιφεν πολλών μαρτύρων όδε τέλος εύρεν ηστωρής(ε) αυτής παρά Γερμανού ιερομονάχου κε καθηγουμένου κε Νικοδήμου ιερομονάχου το τον αυτάδελφον τους ανακενήσαντα των οίκον τούτον: “ετ.στωθ.ινδ Θ’”) .

Το “ετ.στωθ.ινδ Θ”: σημαίνει έτος 6819 ινδικτιώνος ενάτη, που αντιστοιχεί στον ένατο μήνα του 1311 μ.Χ . Δηλαδή έξι μήνες μετά τη φονική μάχη της Κωπαΐδας ο Αντώνιος Ντε Φλάμα πραγματοποίησε το τάμα του.

Το πρώτο οικοδόμημα, δηλ. ο κυρίως ναός, είχε μήκος 9,90μ. και αργότερα προστέθηκε ο νάρθηκας μήκους 3,5μ. Μέχρι εδώ η εκκλησία εμφανίζεται σαν ενιαίο οικοδόμημα. Έξι αιώνες αργότερα, (μεταξύ 1880- 1900μ.Χ ) επειδή προφανώς η χωρητικότητα του παλαιού ναού ήταν μικρή και δεν εξυπηρετούσε τις λειτουργικές ανάγκες των κατοίκων αυτής της εποχής προστέθηκε μεγάλος εξωνάρθηκας μήκους 7μ. του ιδίου πλάτους με το αρχαίο κτίσμα χωρίς όμως να αλλοιωθεί το παλαιό. Δηλαδή οι δύο χώροι επικοινωνούσαν από την είσοδο της παλαιάς εκκλησίας. Την ίδια εποχή φαίνεται ότι χτίστηκαν και οι αντιρήδες που σώζονται στον βόρειο τοίχο του παλαιού κτίσματος.
http://www.akraifnia.gr/?page_id=348



Κτισμένη πάνω σε άνδηρο λόφου, όπου σώζονται τα ερείπια αρχαίας ακρόπολης (με πρώτη οικοδομική φάση τον 4ο αι. π.Χ. και δεύτερη τα ελληνιστικά χρόνια), η εκκλησία καταλαμβάνει τη θέση αρχαίου ναού, πιθανόν του Διονύσου, ενώ για την κατασκευή της χρησιμοποιήθηκαν πολλοί λαξευμένοι λίθοι από αρχαίες κατασκευές. Περιλαμβάνει τρεις οικοδομικές φάσεις, με τον κυρίως ναό να χρονολογείται στο 1311, τον νάρθηκα πιθανόν σε μια εποχή κοντά στην ανέγερσή του και τον εξωνάρθηκα στα τέλη 19ου αι. Αναστηλωτικές εργασίες πραγματοποιήθηκαν επίσης τη δεκαετία του '60.
Μετά την προβολή της ταινίας θα ακολουθήσει από τις 13:00 έως τις 14:00 στο Ξενοδοχείο Παλίρροια, αίθουσα «Κλεοπάτρα», ομιλία της προϊσταμένης της Εφορείας Αρχαιοτήτων Εύβοιας Παρής Καλαμαρά με θέμα «Έργα για τα μνημεία και τον άνθρωπο από την Αρχαιολογική Υπηρεσία», που αφορά στην επανένταξη των μνημείων στη ζωή της πόλης, κατόπιν αποκατάστασής τους από την αρμόδια Εφορεία Αρχαιοτήτων, με χρηματοδότηση κυρίως από το ΕΣΠΑ.

Τη συζήτηση θα συντονίσουν οι Σταύρος Ιωάννου, διευθυντής του Φεστιβάλ Ελληνικού Ντοκιμαντέρ στη Χαλκίδα και Ντίνος Πολίτης, αρχαιολόγος, πρόεδρος της Εταιρείας Σπουδών Εγγύς Ανατολής.

Τέλος, την Κυριακή 16 Νοεμβρίου θα πραγματοποιηθεί «Ένας περίπατος στα μνημεία της μεσαιωνικής Χαλκίδας», με σημείο συνάντησης την πλατεία της Αγίας Παρασκευής και ώρες εκκίνησης 11:00, 11:30, 12:00.

www.newsbeast.

Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2014

Ο ΑΓ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΣΛΙΔΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΑΡΑΝΤΑΛΕΙΤΟΥΡΓΟ

Ὅταν λειτουργοῦσε γινόταν ἄλλος ἄνθρωπος. Οἱ ἐκκλησιαζόμενοι ἄκουγαν διαφόρους ἤχους στό ἱερό βῆμα ἀπό οὐράνιους ἐπισκέπτες του. Γονάτιζαν κι ἔψαλλαν τό «Κύριε ἐλέησον».


***
Μία φορά εἶπε ὁ ὅσιος στόν ψάλτη του: Εἶχα τόσους ἁγίους σήμερα, πού δέν εἶχα μέρος νά τούς βάλω. Τόν ἅγιο Παντελεήμονα τόν βάλαμε σέ μία γωνία, γιατί δέν ὑπῆρχε χῶρος…
Κάποτε οἱ δαίμονες ἐνοχλοῦσαν τόν ὅσιο καί δέν τόν ἄφηναν νά προσκομίσει. Μετά τή Λειτουργία εἶπε: Ἄρχισα αὐτό τό σαρανταλείτουργο μέ πίεση. Οἱ δαίμονες φώναζαν τά ὀνόματα, γιά νά μή τά μνημονεύσω, νά μή συγχωρεθοῦν.



***
Μετά ἕνα ἄλλο σαρανταλείτουργο τόν ρώτησαν:
—Γέροντα κουράστηκες γιά νά τό τελειώσεις;
—Ὄχι παιδί μου, μοῦ ἦταν τόσο εὐχάριστο, σάν νά ἔκανα ἕναν ἑσπερινό, γιατί ἦταν πολύ καλοί ἄνθρωποι. Ὁ πατέρας σου ἔχει ἕνα πλούσιο τραπέζι σάν τοῦ  Ἀβραάμ.
Τότε σκέφθηκε: Ἐμεῖς ἤμασταν τόσο φτωχοί, πού σχεδόν ἤμασταν πεινασμένοι, ποῦ τό βρῆκε ὁ πατέρας μας αὐτό τό πλούσιο τραπέζι;
—Μή τό βλέπεις ἔτσι, τόν διόρθωσε ὁ ὅσιος, μπορεῖ νά μή εἶχε νά δώσει, μά ἡ ψυχή του ἤθελε πολύ νά δίνει, καί ὁ Θεός τό μέτρησε σάν νά ἔδινε. Ἡ μάνα σου εἶναι σάν ὑπηρέτρια στόν πατέρα σου, γιατί ἦταν ἀρκετά κουραστική καί τόν στενοχωροῦσε, ὅλο γκρίνιαζε. Ἀλλά ὁ πατέρας σου πάντα μέ τό χαμόγελο τῆς φερόταν καί μέ πολύ καλωσύνη. Στούς συγγενεῖς σας εἴχατε καί μία τυφλή, πού ξεχάσατε νά τή γράψετε. Ἦταν ἁγνή καί πολύ ἀγαθή.
—Μά ἐσύ ποῦ τήν ἤξερες, ρώτησε ἀπορημένος ὁ ἄνθρωπος.
—Ὅταν μνημονεύω, ἔρχεται κι ἐκείνη στά κόλλυβα, ἀλλά ἔρχεται σάν μουσαφίρισσα, δέν ἑνώνεται μέ τούς ἄλλους. Τώρα ὁ καθένας πῆγε στή θέση του καί γιά σᾶς ἄνοιξε δρόμος…




Ο ΑΓ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΣΛΙΔΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΑΡΑΝΤΑΛΕΙΤΟΥΡΓΟ

Περιστατικὰ ποὺ ἀναφέρει ὁ βιογράφος τοῦ Ἁγίου, Μωυσῆς Μοναχὸς Ἁγιορείτης, 
στὸ 14ο βιβλίο τῆς σειρᾶς «ΑΘΩΝΙΚΑ ΑΝΘΗ»ὑπὸ τὸν τίτλο «Η ΑΓΙΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΟΡΘΩΤΗ ΣΗΜΕΡΑ;»
(ἐκδ. «ΤΗΝΟΣ», Ἀθῆναι 2010)

Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2014

Ο εθνομάρτυρας Γεώργιος ( Κλημάνογλου ) εκ Σμύρνης.


Τὴν ἑσπέρα τῆς 27ης Αὐγούστου (π.ἡ.) Τοῦρκος ἀρχιαστυνόμος, μὲ ἕξι ἔνοπλους στρατιῶτες, διατάσσει τὸ Χρυσόστομο νὰ παρουσιαστεῖ, μὲ τοὺς Δημογέροντες, στὸ στρατιωτικὸ διοικητὴ Νουρεντὶν πασά. Ἀπὸ τοὺς Δημογέροντες, δυὸ μόνον ἀνευρέθηκαν ὁ Νικόλαος Τσουρουκτσόγλου καὶ ὁ Γεώργιος Κλημάνογλου.

Προηγουμένως καὶ προτοῦ παραλάβει τοὺς τρεῖς, ὁ Τοῦρκος ἀρχιαστυνόμος, ὁ Χρυσόστομος εἶχε ἀνοίξει τὸ Εὐαγγέλιο καὶ διάβαζε, ἀπὸ τὸ κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγέλιο τὸ κεφάλαιο τῆς προσαγωγῆς τοῦ Ἰησοῦ στὸν Πιλᾶτο: «. . .Τότε οὖν ἔλαβεν ὁ Πιλάτος τὸν Ἰησοῦν καὶ ἐμαστίγωσε, καὶ οἱ στρατιῶται πλέξαντες στέφανον ἐξ ἀκανθῶν, ἐπέθηκαν τῇ κεφαλῇ αὐτοῦ καὶ ἔδιδον εἰς αὐτὸν ραπίσματα…». 
Τὸ Εὐαγγέλιο, ἀνοιχτὸ στὴ σελίδα αὐτή, βρέθηκε στὸ Μητροπολιτικὸ γραφεῖο τοῦ Χρυσοστόμου. Τὸ διέσωσε ὁ πιστός του κλητήρας καὶ τὸ παρέδωκε στὸν ἀνεψιὸ τοῦ ἐθνομάρτυρα, Χρυσόστομο Καβουνίδη. Σὲ ἄλλη σελίδα τοῦ Εὐαγγελίου ὑπάρχει ἰδιόγραφη σημείωση τοῦ Χρυσοστόμου: «Συγχωρῶ ὅλους καὶ ζητῶ τὴν συγχώρησιν ὅλων».

Ὁ Μητροπολίτης προσάγεται πρὸ τοῦ Νουρεντίν. Ὁ αἱμοβόρος στρατηγὸς ἀφοῦ τον κατηγόρησε για την φιλελληνική του στάση και τις ενέργειές του εναντίον του Τουρκικού έθνους,  τὸν εξυβρίσε και τὸν ἀπεπεμψε, λέγοντας:
—Δὲν θὰ σὲ κρίνω ἐγώ. Θὰ σὲ κρίνει ὁ λαός μου.

Οδήγησαν τον Χρυσόστομο στην πλατεία Διοικητηρίου, μαζί με τον Γεώργιο Κλιμάνογλου και τον Νικόλαο Τσουρουκτσόγλου, για να τους παραδώσουν στα ἄγρια τουρκικὰ στίφη, ποὺ εἰδοποιημένα, εἶχαν κατακλύσει τὴν πλατεῖα. Ο Νουρεντίν έδωσε μάλιστα εντολή να εκτελεστούν οι δύο δημογέροντες.

Καὶ τότε ὅπως πλατειὰ καὶ φουρτουνιασμένη θάλασσα σκεπάζει καὶ καταποντίζει ἀνερμάτιστο καράβι, ἔτσι κι ὁ Χρυσόστομος καταποντίζεται ἀνάμεσα στὸ λυσσαλέο ἐχθρικὸ ὄχλο.

Τὴν ἴδια ὥρα μαρτυροῦσαν κι οἱ δυὸ Δημογέροντες Τσουρουκτσόγλου καὶ Κλημάνογλου. Ο Γεώργιος Κλημάνογλου απαγχονίσθηκε από τον μαινόμενο όχλο. Ο Νικόλαος Τσουρούκτσογλου μαρτύρησε δεμένος από τα πόδια σε ένα αυτοκίνητο, καθώς τον περιέφεραν στο κέντρο της Σμύρνης, ενώ το κεφάλι του συρόταν στα λιθόστρωτα καλντερίμια.

πηγή: Ένωση Μικρασιατών Φοιτητών.

Η Πανήγυρις της ιστορικής Ιεράς Μονής Αγίου Γεωργίου Επανωσήφη

Πατριαρχική πράξη αγιοκατατάξεως Αγ.Γεωργίου Καρσλίδου



Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2014

Μαρτυρίες για τον Άγιο Γεώργιο Καρσλίδη

 
Ποιος είναι ο π. Γεώργιος Καρσλίδης ; Ο π. Γεώργιος γεννήθηκε στην Γεωργία της πρώην Σοβιετικής Ενώσεως. Από μικρό παιδί άρχισε να γνωρίζει θλίψεις και πόνους στη ζωή του. Άλλος στη θέση του θα απογοητεύονταν, θα παραπονιόταν και θα λογάριαζε ως συνυπεύθυνο στο φόρτο της δοκιμασίας του τον Ύψιστο. Ο π. Γεώργιος Καρσλίδης όμως μέσα από πρωτόφαντους διωγμούς προσφυγιάς, σωματικούς τραυματισμούς, στερήσεις και πόνους, δεν έπαυσε να αγαπά και να δοξολογεί τον Εσταυρωμένο Λυτρωτή μέσα από τη καρδιά του. Τριών χρονών έμεινε πεντάρφανος. Έξι χρονών τον καταδιώκει βάναυσα ο αδελφός του. Έφυγε, εξορίστηκε σε μία σπηλιά γεμάτη χιόνι. Αλλά δεν βγήκε από το στόμα του λέξη βλάσφημη.
Συχνά ακούγεται από στόματα απίστων και δυσπίστων μια αντίρρηση. Ναι, σου λένε, παλαιότερα υπήρχαν ιερείς φωτισμένοι και θαυματουργοί. Τώρα όμως υπάρχουν τέτοιοι; Η απάντηση της Εκκλησίας είναι ότι υπάρχουν αλλά χρειάζεται ψάξιμο για να τους βρει κάποιος. Μαρτυρίες πνευματικών παιδιών του π. Γεωργίου αποδεικνύουν ότι ο π. Γεώργιος ήταν καλός ποιμήν διότι τους έλεγε πράγματα που αποδείχθηκαν εκ των υστέρων προφητείες. Τους έλεγε, για παράδειγμα, ότι «θα έρθει καιρός που θα στείλει ο Κύριος αρρώστιες αθεράπευτες, ο κόσμος θα ψάχνει φάρμακα να θεραπευτεί και δεν θα βρίσκει».
Ο π. Γεώργιος ήταν ακόμη προικισμένος με πολλά θεϊκά χαρίσματα. Αυτό όμως δεν ήταν πιστευτό από όλους τους ιερείς. Ένας δε εξ αυτών, ο πνευματικός Παπα-Χαράλαμπος συνιστούσε στα πνευματικά του παιδιά να μην επισκέπτονται ούτε να συμβουλεύονται τον π. Γεώργιο. «Ήρθες επιτέλους, παπα-Χαράλαμπε;», του είπε κάποτε ο Γέροντας μόλις τον αντίκρυσε. Τότε ο παπα-Χαράλαμπος έκπληκτος που τον γνώριζε χωρίς κάν να τον ξαναδεί και μετανοημένος για τη συμβουλή που είχε δώσει στα πνευματικά του τέκνα, έσκυψε και του φίλησε το χέρι. (Από το στόμα της Κλειώς Κων/δου) 

Ο π. Γεώργιος για να δυναμώνει τη πίστη του ποιμνίου του, τους έλεγε ότι αν έχουν πίστη και στη φωτιά να πέσουν δε θα καούν γιατί ο Θεός θα τους γλυτώσει. Μια Κυριακή πρωί εθεάθη κατά την ώρα της Θείας Λειτουργίας να μην πατάει στη γη αλλά να είναι μετάρσιος. (Από το στόμα του Περικλή Καζαντζίδη)

Ο π. Γεώργιος ως Θεοφόρος και Θεόπτης ήταν υπέρμαχος της ορθόδοξης εκκλησιαστικής διδασκαλίας της εμψύχωσης του ανθρωπου «εξ άκρας συλλήψεως» (=δηλ. από τη πρωταρχική στιγμή της συλλήψεως του ανθρωπίνου εμβρύου υπάρχει σ' αυτό ψυχη)· μιας διδασκαλίας που έχει διατυπωθεί δογματικά ως «Όρος Πίστεως» της Γ΄Οικουμενικής Συνόδου αναφορικά με τη Σύλληψη-Ενανθρώπηση του Θεανθρώπου Κυρίου. Γι’ αυτό και καταδικάζει το έγκλημα των αμβλώσεων.

Ο Γέροντας συμβουλεύοντας τα πνευματικά του παιδιά τονίζει ότι πρέπει να νηστεύουν σωστά, γιατί η νηστεία είναι μια άσκηση για τον χριστιανό. Είναι λάθος να νηστεύεις, έλεγε, μια εβδομάδα στην αρχή και μια εβδομάδα στο τέλος της νηστείας. Πάνω σ’ αυτό το θέμα ανέφερε μια μέρα και το εξής παράδειγμα: «Όταν είσαι πάνω σε μια γέφυρα και βρέχει δυνατά κι έχεις απλωμένο ένα σχοινί κι αρχίζεις να το μαζεύεις, επειδή βρέχεσαι δεν το κόβεις για να φύγεις, αλλά περιμένεις να το μαζέψεις όλο κι άς βρέχεσαι. (Από το στόμα του Περικλή Καζαντζίδη) 

Τόνιζε ακόμη ο π. Γεώργιος ότι οι ανάδοχοι δεν πρέπει να μαλώνουν και ότι ο κάθε χριστιανός πρέπει να βαφτίσει το λιγώτερο τρία παιδιά. Το καθήκον του νουνού, έλεγε, είναι να μαθαίνει στα βαφτιστικά του από μικρά να πηγαίνουν Εκκλησία, να κοινωνούν τακτικά, να ακολουθούν το σωστό δρόμο, να γίνουν καλοί άνθρωποι και χριστιανοί. (Από το στόμα του Περικλή Καζαντζίδη) 

Όσοι θέλουν να πληροφορηθούν περισσότερα για τη δράση του π. Γεωργίου Καρσλίδη μπορούν να προμηθευτούν και να μελετήσουν το τετράτομο έργο του Γ.Κ. Χατζοπούλου «Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ ΟΣΙΟΣ ΠΑΤΗΡ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΣΛΙΔΗΣ» των εκδόσεων «ΝΑΜΑ».

Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2014

Δύο αδέλφια που αγίασαν: ο Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης και η Οσία Άννα η Παρθένος.


Ο Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης εντάχθηκε επίσημα στο ορθόδοξο αγιολόγιο το 2008 και η μνήμη του τιμάται στις 4 Νοεμβρίου, ημέρα της κοίμησής του (1959).
 
Ο άγιος ετάφη χωρίς φέρετρο, κατά την τάξη των μοναχών. Στην κηδεία του, μετά από επιθυμία του, οι γυναίκες φορούσαν άσπρα κεφαλομάντηλα. Την ημέρα της κοίμησής του, δύο κυπαρίσσια που βρίσκονταν στην αυλή του μοναστηριού λύγισαν και παρέμειναν λυγισμένα για σαράντα μέρες.
Ο Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης, είναι ο λατρεμένος όσιος του ποντιακού στοιχείου ενώ ελάχιστοι γνωρίζουν ότι και η αδελφή του Οσίου είναι ενταγμένη στο Ορθόδοξο Αγιολόγιο. Πρόκειται για την Οσία Άννα την Παρθένο, που εκοιμήθη το 1910 σε ηλικία 14 ετών.
Ο Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης (το βαπτιστικό του όνομα ήταν Αθανάσιος) γεννήθηκε το 1901 στην Αργυρούπολη του Πόντου (Γκιουμούς Χανέ). Ορφάνεψε πολύ μικρός και μεγάλωσε με την ευσεβή γιαγιά του. Το 1917 εκάρη μοναχός στην Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής (Γεωργία) παίρνοντας το όνομα Συμεών, ενώ όταν χειροτονήθηκε ιερομόναχος ονομάστηκε Γεώργιος (όπως του είχε προειπεί ο άγιος Γεώργιος, που τον είχε δει καβαλάρη στην παιδική του ηλικία).
Ο Γεώργιος ήρθε το 1930 στη Δράμα, στο χωριό Ταξιάρχες, όπου -μετά από παράκληση των κατοίκων- του παραχωρήθηκε από τη Διεύθυνση Γεωργίας αγροτεμάχιο 5-6 στρεμμάτων. Εκεί, με τη βοήθεια της τοπικής κοινότητας, ίδρυσε το Μοναστήρι της Αναλήψεως του Σωτήρος, όπου και έζησε το υπόλοιπο της ζωής του, ώς το 1959. Λόγω της αρετής του, έγινε ευρύτατα γνωστός και αναδείχτηκε σε μεγάλο γέροντα, διδάσκαλο και πνευματικό πατέρα πολλών ανθρώπων. Κηδεύτηκε στη μονή του.
Στις 9 Φεβρουαρίου 2006, έγινε η ανακομιδή των ιερών λειψάνων του από τον μητροπολίτη Δράμας Παύλο, τα όποια ετέθησαν σε ιερή λειψανοθήκη για τον αγιασμό των πιστών. Ο άγιος ετάφη χωρίς φέρετρο, κατά την τάξη των μοναχών. Την ημέρα της κοίμησής του δύο κυπαρίσσια, που βρίσκονταν στην αυλή του μοναστηριού λύγισαν και παρέμειναν λυγισμένα για σαράντα μέρες. Μετά την κοίμησή του έχουν σημειωθεί πλήθος θαύματα και εμφανίσεις του.
 
Αλλά και η αδελφή του αγίου, η Οσία Άννα η Παρθένος (εκοιμήθη το 1910, σε ηλικία 14 ετών) είναι επίσης ενταγμένη στο Ορθόδοξο Αγιολόγιο. Τρία χρόνια μετά την κοίμησή της, ένας Τούρκος που ζούσε στην πόλη (Αργυρούπολη του Πόντου) συνήθιζε να πηγαίνει να κάθεται σε ύψωμα απέναντι από το νεκροταφείο των χριστιανών. Κάποτε άρχισε να βλέπει κάθε βράδυ ένα φως να βγαίνει από έναν τάφο. Πήρε λοιπόν μια παρέα μουσουλμάνους και πήγαν εκεί για να διαπιστώσουν από ποιον τάφο έβγαινε το φως: έβγαινε από τον τάφο της μικρής Άννας. Ο ιμάμης της περιοχής ενημέρωσε τον χριστιανό επίσκοπο, πήγαν οι χριστιανοί και άνοιξαν τον τάφο. Τότε είδαν, ότι η καρδιά και το δεξί χέρι της μικρής Άννας ήταν άφθαρτα, σκεπασμένα από μια χρυσαφένια σκέπη και τα υπόλοιπα λείψανά της ήταν κίτρινα σαν το κερί. Η μικρή Άννα είχε αγιάσει.
Ο αδελφός της Άννας ζήτησε ένα μέρος των ιερών λειψάνων από τον επίσκοπο του τόπου, βεβαιώνοντάς τον ότι θα γίνει μοναχός και θα τα κρατήσει ως φυλαχτό σε όλη του τη ζωή και θα τα τιμήσει. Τότε, ο δεσπότης τού έδωσε μέρος της καρδιάς και μετά από χρόνια ο μοναχός Γεώργιος πλέον επέστρεψε στην Αργυρούπολη και πήρε και τα υπόλοιπα.
Σήμερα τα λείψανα της Ογίας Άννας φυλάσσονται στη μονή Σίψα, στη Δράμα, σε ένα ασημένιο κιβώτιο μπροστά στην εικόνα της Παναγίας.

Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2014

Άγ. Γεώργιος και Αγ.Δημήτριος μαζί σε εικόνες και τοιχογραφίες



Οι Άγιοι Δημήτριος Γεώργιος,Αρτέμιος και Προκόπιος(Μονή Χιλανδαρίου(17ος αιώνας)

Άγιοι Γεώργιος και Δημήτριος-Τοιχογραφία Βόρειο Μάνης

Άγιοι Γεώργιος,Δημήτριος και Νέστορας

Άγιοι Γεώργιος,Δημήτριος και Θεόδωρος(12ος αιώνας)

Άγιοι Γεώργιος και Δημήτριος και Προφήτης Ηλίας *(Νόβγκοροντ 15ος αιώνας)

Άγιοι Γεώργιος και Δημήτριος(17ος αιώνας Γεωργία)


Οι στρατιωτικοί Άγιος Γεώργιος και Δημήτριος-Καστοριά. Άγιοι Ανάργυροι(12ος αιώνας)