Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2020

Ιερεύς π. Γεώργιος Βαλσαμάκης ο ιαματικός. (+27 Οκτωβρίου 1947).



Ιερεύς π. Γεώργιος Βαλσαμάκης (+27 Οκτωβρίου 1947)



 Γεννήθηκε στη 1 Ιανουαρίου 1880, στο Πριμικίρ, Ι. Μ. Νικομήδειας, Μικράς Ασίας. Καταγόταν από Ιερατική οικογένεια, των γονέων "ὧν τὰ ὀνόματα εἰσὶ Ιωάννης Πρεσβύτερος, και Μαλατινή Πεσβυτέρα" , που είχαν 6 τέκνα, εκ των οποίων 2 αξιώθηκαν της Ιερωσύνης.

 Στα νεανικά του χρόνια, σήκωσε τον σταυρό της μετανάστευσης προς την Αμερική, εξ αιτίας των Τσετών. Νυμφεύτηκε το έτος 1903, την Ευστρατία Πριμικυρλίδη και απέκτησαν 4 τέκνα. Σε ηλικία 33 ετών χειροτονήθηκε Ιερεύς, και ανέλαβε την Ενορία του πατέρα του Ιερέως, των Αγίων Θεοδώρων. Το 1922, κατά την Μικρασιατική Καταστροφή, ήλθε στην Ελλάδα. Πρωτίστως, στο Βελεντίνο Βόλου, έπειτα στο Ζυγός Καβάλας, και εν' τέλει, αφού πληροφορήθηκε ότι στο Παλαιοχώρι Παγγαίου υπάρχουν "Κοντοχωριανοί" του, πήγε εκεί και έμεινε έως την κοίμηση του. Μετέτρεψε το Τζάμι που υπήρχε στο Παλαιοχώρι, σε Ορθόδοξο Ναό του Αγίου Αποστόλου Θωμά το 1924, στον οποίο διετέλεσε πρώτος εφημέριος.

 Είχε το ιαματικό χάρισμα, και με την δύναμη της προσευχής του επιτελούσαι πλείστα θαυμαστά σημεία! Είχε μέσα του το Θείο πυρ να καίει πάντοτε και να το μεταδίδει σε όσους έτρεχαν στο πετραχήλι του, πάντοτε με καλοσύνη και παρηγοριά, αφιλοχρήματος και φιλακόλουθος. 

 Προγνώρισε 7 ημέρες πριν, την μέρα και την ώρα της κοιμήσεως του, την οποία ανακοίνωσε στους οικείους του, λέγοντας επίσης, πως θα έπαιρνε μαζί του τον γιο του, Δημήτριο. Την τελευταία εβδομάδα που ήταν στο κρεβάτι, του πήγαν μια βαριά ασθενούσα γυναίκα, την οποία και μόνο που την σταύρωσε, την θεράπευσε! 

 Την Κυριακή, 27 Οκτωβρίου 1947 και μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας ο τότε εφημέριος του Ι. Ν. Αγίου Γεωργίου π. Παράσχος Τασιούδης, πήγε και τον κοινώνησε στην οικία του, και στις 11:15' παρέδωσε την ψυχή του, στα χέρια του Αγίου Θεού, σε ηλικία 67 ετών. Τρεις ημέρες παρέμεινε η σωρός του στον Ι. Ναό του Αποστόλου Θωμά, ζεστό και εύκαμπτο, περιμένοντας οι δικοί του άνθρωποι, τον στρατιωτικό γιο του "Δημητρό" που όπως είπε "θα τον πάρω μαζί μου". Έτσι έγινε, διότι ερχόμενος προς το χωριό, οι αντάρτες τον φόνευσαν στα Κερδύλια Σερρών. Μόλις μαθεύτηκε ο μαρτυρικός θάνατος του γιου του, έγινε την τρίτη ημέρα η έξοδιος ακολουθία και με πομπή κατευθύνθηκαν στον Ι. Ν. Προφήτη Ηλία, όπου και τάφηκε όπισθεν του Ιερού Βήματος.

Μία γυναίκα που κατοικούσε κοντά στο Ναό, έβλεπε τις τρεις επόμενες ημέρες, τα μεσάνυκτα, μια στήλη φωτός να πέφτει πάνω στο μνήμα του.

Το 1968, με τις ευλογίες του τότε Μητροπολίτου Ελευθερουπόλεως Αμβροσίου, ο υιός του Ιωάννης, ως Πρόεδρος Κοινότητας, μερίμνησε για την ανέγερση του Νέου, σημερινού Καθεδρικού Ι. Ναού Αποστόλου Θωμά, εις μνήμη του Ιερέως πατέρα του.

Είθε ο Πανάγαθος Θεός, δι' ευχών του π. Γεωργίου, να μας χαρίσει το μέγα και πλούσιο Αυτού έλεος!
ΘΕΟΛΟΓΟΣ Μ. ΜΑΣΤΟΡΗΣ

Παρασκευή 24 Απριλίου 2020

Αφιέρωση της εικόνας του Αγ.Γεωργίου στην Μονή Ζωγράφου από τον Ηγεμόνα της Μολδοβλαχίας Στέφανο

Αφιέρωση της Άγιας εικόνας από τον Ηγεμόνα της Μολδοβλαχίας Στέφανο(Άγ.Στέφανος ο Μέγας)ΕΔΩ
09. Mănăstirea Zografu | Sfântul Munte Athos
Στο βορειοδυτικό κίονα, που στηρίζεται και ο τρούλος, είναι αναρτημένη και άλλη εικόνα του Αγίου Γεωργίου , που γι' αυτή υπάρχει η πιο κάτω χειρόγραφη διήγηση στην Μονή Ζωγράφου.

Ο Ηγεμόνας της Μολδοβλαχίας Στέφανος είχε, όπως είναι γνωστό, συνέχεια πολέμους με τους Τούρκους. Κάποτε συγκεντρώθηκαν τα αναρίθμητα Τούρκικα ασκέρια, για να τον αφανίσουν. Όταν είδε ο Στέφανος το πλήθος του εχθρού φοβήθηκε. Αμέσως όμως συνήλθε και με θερμή προσευχή στο Θεό ζήτησε τη βοήθεια του. Στον ύπνο του εμφανίστηκε ο Άγιος Γεώργιος που ήταν λουσμένος σ' ένα λαμπρό θαυμάσιο φως και με μάτια που άστραφταν. Ο Στέφανος αν και κοιμόταν φοβήθηκε πολύ. Τότε ο Άγιος του είπε: «Έχε θάρρος στον Κύριο σου και μη φοβάσαι το πλήθος αυτό. Αύριο συγκέντρωσε όλο το στράτευμα σου και οδήγησε το εναντίον των εχθρών του Χριστού με φωνές πανηγυρικές και σάλπιγγες και θα δεις την δύναμη του Θεού που πάντα σε βοηθά. Για το λόγο αυτό στάθηκα εδώ για να σου αποκαλύψω ποιος θα νικήσει και να σου αναφέρω ότι η δύναμη του Θεού είναι μαζί σου και ότι ακόμα και εγώ θα σε βοηθήσω στην μάχη αυτή. Για όλα αυτά ανακαίνισε την Μονή Ζωγράφου που είναι στο όνομα μου, και που ερημώθηκε. Στείλε μάλιστα και την δική μου εικόνα που έχεις μαζί σου».

Ο Στέφανος πήρε θάρρος από την εμφάνιση του Αγίου και ακόμη από την υπόσχεση που του έδωσε ότι θα τον βοηθούσε με την βοήθεια της θείας χάρης. Αφού μάλιστα έφερε και την άγια εικόνα μαζί του με την φωνή των σαλπίγγων κτύπησε ξαφνικά σαν λαίλαπας τον όγκο των Οθωμανών και τους σύντριψε χωρίς χρονοτριβή.

Ύστερα από λίγο καιρό έστειλε και την άγια εικόνα στο Άγιο Όρος και ανακαίνισε την Μονή Ζωγράφου, σύμφωνα με την θέληση του Αγίου, αφού αφιέρωσε σ' αυτή πολλά αφιερώματα.


Κάποιος Ρώσος συγγραφέας αναφερόμενος στην άγια εικόνα του Αγίου Γεωργίου γράφει τα εξής: «Μέσα στο 15ο αιώνα φάνηκε και άλλος ευεργέτης της Μονής Ζωγράφου, Ο Στέφανος που ήταν επίσημος Ηγεμόνας της Μολδοβλαχίας, και αγωνίστηκε πολλές φορές εναντίον των Οθωμανών νικηφόρα. Όταν τον περικύκλωσαν κάποτε αμέτρητα πλήθη εχθρού σκεφτόταν με ποιο τρόπο θα μπορούσε να σώσει τους περίβολους του φρουρίου. Τότε φάνηκε πάνω στο τείχος η μάνα του που του είπε: ''Δεν θα επιτρέψω ποτέ στους εχθρούς σου ν' ανοίξουν τις πύλες του φρουρίου σου. Αν δεν νικήσεις και δεν μπορέσεις να αντισταθείς σ' αυτούς στο πεδίο της μάχης πολύ λίγη ελπίδα σου απομένει για τους περιβόλους''.Εκείνο, λοιπόν, το βράδυ φάνηκε ο Άγιος Γεώργιος στο συγχυσμένο Στέφανο και του υποσχέθηκε ότι θα νικούσε. Επίσης τον διέταξε να αποστείλει την άγια εικόνα που είχε πάντα μαζί του στην Μονή Ζωγράφου, και να την ανακαινίσει γιατί ήταν ήδη ερημωμένη. Η νίκη έστεψε το Στέφανο που εκπλήρωσε την εντολή του Αγίου Γεωργίου.

Πέμπτη 23 Απριλίου 2020

Τον δρακοκτόνο λοιπόν Αϊ Γιώργη παρακαλώ την τέχνη να μου μάθει...

Ο Άγιος Γεώργιος σκοτώνει ένα δράκο. Όχι της ιστορίας, μα των αρχέτυπων συμβόλων της ψυχής μου. Γιατί εκτός από την ιστορία εκεί έξω, εκτός τον χρόνο που μετρά το ρολόι του χεριού σου, υπάρχει κι μια άλλη ιστορία που γράφεται στα φύλλα της καρδιάς σου, υπάρχει κι ένας άλλος χρόνος που ονομάζεται ψυχικός. Εκεί λοιπόν μάχομαι καθημερινά με τους δράκους της ύπαρξης μου, τις σκιές που σκοτεινιάζουν το υπαρξιακό τοπίο μου.
Αυτόν λοιπόν τον δράκο σκότωσε και σκοτώνει καθημερινά ο Άγιος Γεώργιος στις ψυχές εκείνων που τον επικαλούνται, τον δράκο που ζει μέσα μου, που χάνεται και απλώνεται στα σκοτάδια της καρδιάς μου και καθημερινά τρομάζει τις επιθυμίες μου, βγάζει φωτιές και καίει τα όνειρα μου, αγριεύει, οργίζεται και προσπαθεί να απελπίσει τον ορίζοντα μου. Να χάσω προσπαθεί τον δρόμο προς την πνευματική ωρίμανση και ολοκλήρωση. Το Χριστό πολεμά μέσα από την ευθύνη μου να υπάρξω ως πρόσωπο.

Τον δρακοκτόνο λοιπόν Αϊ Γιώργη παρακαλώ, την τέχνη να μου μάθει, πως το δαμάζουν εκείνο το θεριό που κατοικεί στα απάτητα τα μερη της ψυχής μου.


Τετάρτη 22 Απριλίου 2020

Η ζωντανή παρουσία του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου στην βυζαντινή Κωνσταντινούπολη

Από το άλογό του ακούγονταν χλιμιντρίσματα και η εικόνα του Αγίου Γεωργίου του Χαρισίου ή Χαρσίου ανέβλυζε αίμα
Άγιος Γεώργιος: Από Ρωμαίος στρατιωτικός... Άγιος | Alphafreepress.gr
 Όταν έγινε αυτοκράτωρας ο Ανδρόνικος ο Β΄ο Παλαιολόγος (1282-1328), υπήρχε μεγάλη ταραχή στην εκκλησία με τον λατινόφρονα πατριάρχη Ιωάννη Βέκκο (1275-1282) πρωταγωνιστή στη θεήλατη ένωση με τους παπικούς, και στο κράτος με τους λατίνους. Ο βασιλέας ήταν θεοφοβούμενος, αλλά τότε συνέβησαν μεγάλα και παράδοξα σημεία. Είχε για σύμβουλο τον Θεόδωρο Μετοχίτη (1270 – 1332), άνθρωπο πολύ ευλαβή και σπουδαίο όπου και τον έκανε Μέγα Λογοθέτη του παλατιού. Αυτός ανακαίνισε και στόλισε με θαυμάσια ψηφιδωτά, την Μονή της Χώρας. Και τόσο πολύ αγαπούσε αυτή την μονή, που πήγαινε στις αγρυπνίες και προσευχόταν μαζί με τους μοναχούς. 

 Το Σάββατο της Α΄ εβδομάδος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, στην λειτουργία της Κυριακής, όπου μνημονεύονται όλοι οι ορθόδοξοι βασιλείς και πατριάρχες, πήγε και ο Θεόδωρος. Κατά τα μεσάνυχτα έφτασε απεσταλμένος του αυτοκράτορα, που ζητούσε την γνώμη του πάνω σε τούτο: Όταν πήγαν να κοιμηθούν οι φύλακες, οι πελεκυφόροι και ξιφοφόροι, ακούστηκε ένα χλιμίντρισμα που βούιξε όλο το παλάτι. Όλοι απορούσαν και ρωτούσαν ο ένας τον άλλον τι ήταν αυτό το παράδοξο, γιατί πουθενά δεν υπήρχε άλογο εκεί. Δεν είχε σταματήσει ακόμα ο θόρυβος και ακούστηκε και δεύτερο χλιμίντρισμα, δυνατότερο από το πρώτο, τόσο που το άκουσε και ο ίδιος ο αυτοκράτωρ. Και του είπαν ότι προέρχονταν από το άλογο που ήταν ζωγραφισμένο στον ναό της Θεοτόκου της Νικοποιού, κοντά στο παλάτι. Σε αυτό το άλογο είναι καβάλα ο Μεγαλομάρτυς Γεώργιος.

 Ακούοντας όλα αυτά ο Λογοθέτης είπε: Χαίρω μαζί σου ω βασιλεύ, για τα μέλλοντα τρόπαια. Γιατί νομίζω πως αυτό σημαίνει, ότι θα γίνει βασιλική εκστρατεία κατά των Αγαρηνών, που λεηλατούν την Ασία μας. Σαν τα άκουσε αυτά ο βασιλιάς, αμέσως ξαναστέλνει αγγελιαφόρο και του λέει: Συ έτσι που απαντάς, λέγοντάς μου, όπως συνηθίζεις αυτά που χαροποιούν την καρδιά μου, φαίνεσαι να αγνοείς και να μην ξέρεις. Εγώ όμως θα σου πω τι σκέφτομαι πραγματικά, γιατί όπως μου παρέδωσαν οι παππούδες μου, και άλλοτε αυτό το άλογο έκανε το ίδιο χλιμίντρισμα, όταν ο άρχοντας των λατίνων, ο Βαλδουίνος (1204), ήθελε να πάρει την βασιλεύουσα. Τότε και ο πατέρας μου ταράχθηκε πολύ, και το εξέλαβε για κακό σημάδι. Δεν πέρασε πολύ καιρός, και είδε την πόλη να κουρσεύεται από τους Λατίνους.

 Άλλοτε σε ένα δημοτικό κτίριο στον ναό της του Θεού Σοφίας, υπήρχε ιστορημένη σε τοιχογραφία μια εικόνα της Θεοτόκου, που έκλαιγε για πολλές μέρες τόσο, ώστε με σφουγγάρι μάζευαν τα δάκρυα Της, τα οποία κυλούσαν σαν αυλάκι. Ήλθε ο αυτοκράτωρ και προσκύνησε, προστάζοντας στην συνέχεια να ασφαλίσουν τον χώρο. Αμέσως μετά από αυτό, στον ναό του Αγίου Γεωργίου του Χαρισίου ή Χαρσίου, η εικόνα του λαμπρού Μάρτυρος ανέβλυζε αίμα. Βλέποντας όλα αυτά τα σημεία ο Ανδρόνικος πρόσεχε με πολλή ευλάβεια και φόβο Θεού, να μην κάνει αντίθετα προς το θέλημά Του. Και αμέσως κάλεσε σύνοδο για την ενότητα της Εκκλησίας. 
(Ευλογίου Κορυτσάς: Ο Καβαλάρης Άγιος Γεώργιος… εν τη Θράκη, ανάτυπο εκ του 22ου τόμου. Α. Θ. λ.γ. Θ.,

Ο Άγιος Γεώργιος. Τοιχογραφία του 13ου-14ου αιώνα

Δεν υπάρχει διαθέσιμη περιγραφή για τη φωτογραφία.
Ο Άγιος Γεώργιος. Τοιχογραφία του 13ου-14ου αιώνα, από την κρύπτη του αγίου Νικολάου στο χωριό Faggiano κοντά στον Τάραντα.
πηγή

Του Αγίου Γεωργίου στη Σαντορίνη (2020) Από τα μοναστήρια και τις εκκλησίες μέχρι και τις λαογραφικές παραδόσεις

Ιδιαίτερη τιμή και στον Άγιο Γεώργιο γίνεται στη Σαντορίνη. Από την Απάνω Μεριά και την εικόνα με τις σημαίες μέχρι και το θαύμα του Αγίου στο Σκάρο, μέχρι και τον Άγιο Γεώργιο το Θαλασσίτη, η τιμή προς τον Άγιο συνδυάζει λαογραφικά στοιχεία ιστορία  και Πίστη.

  Το σωματείο ορυχοεργατών της Σαντορίνης ονομαζόταν « ο Άγιος Γεώργιος», η ορθόδοξη εκκλησια που υπήρχε πάνω στο ηφαίστειο μέχρι και την έκρηξη του 19ου, τον Άγιο τιμούσε, πλοία της Θηραϊκής ατμοπλοίας και κυρίως των οικογενειών της Οίας  και τόσα άλλα....Είναι δύσκολο να σταχυολογήσεις την απήχηση του Αγίου σε όλη τη θηραϊκή κοινότητα. 
 « Ανάμεσα λοιπόν στα λαογραφικά κεφάλαια της Σαντορίνης, γράφει ο Ματθαίος Μηνδρινός, και το πρόσωπο του Αγίου Γεωργίου του επιλεγομένου τροπαιοφόρου, που εορτάζει στις 23 Απριλίου.  Στο όνομα του υπάρχουν στο νησί πολλοί ναοί με διαφορετικό προσωνύμιο. Έτσι στο χωριό Μέσα Γωνιά είναι ο ναός  του Αγίου Γεωργίου του «Σιδερή» που η χάρη του σιδερώνει τους πιστούς. Στο νησί αξιοσημείωτη μπορεί να θεωρηθεί η σύνδεση του Αγιου Γεωργίου με τα ξόρκια. Στο Εμπορείο λένε: « Αη Γιώργη Καβαλάρη, με σπαθί και με κοντάρι, δος μου το κλειδάκι σου, ν ανοίξω το ματάκι μου, να δω τι έχει μέσα κριθάρι ή σιτάρι ή μαργαριτάρι»

Μέσα Γωνιά 
Ο Άγιος Γεώργης ο Σιδερής ή Σιδερίτης, γιορτάζεται στις 3 του Νοέμβρη, ενώ το φθινόπωρο έχει ήδη μπει για τα καλά, και οι πρώτες βροχές έχουν ξεδιψάσει κάπως την άνυδρη θηραϊκή γη. Το ξωκκλήσι βρίσκεται ανάμεσα σε αναβαθμίδες με κοντές φιστικιές, ένα από τα παραδοσιακά προϊόντα του νησιού, και από τα λίγα δέντρα που βρίσκει κανείς στη Σαντορίνη. Αξιοσημείωτο γεγονός στο πανηγύρι του Άη Γιώργη του Σιδερίτη είναι το κρέμασμα του μπακαλιάρου. Από νωρίς, και κατά τη διάρκεια της λειτουργίας, έξω από εκκλησάκι και πάνω από το ρημίδι, τεντώνονται σκοινιά στα οποία κρεμιούνται μπακαλιάροι παστοί και ρέγγες καπνιστές. Με το πέρας της λειτουργίας ο κόσμος περνάει και σερβίρεται μόνος “ξελουριάζοντας“ το μπακαλιάρο και τη ρέγγα με το χέρι και συνοδεύοντάς τα με άφθονο ντόπιο σαντορινιό κρασί για να ξεπλύνει την αρμύρα τους.


Οία

Η μεγαλοπρεπής εκκλησία του Αγ.Γεωργίου είναι ο δεύτερος ενοριακός ναός της Οίας μετά τον Καθεδρικό ναό "Παναγία Πλατσανή (Ακάθιστος Ύμνος)".  Είναι πολιούχος άγιος του χωριού και δεν
είναι τυχαίο ότι ένα από τα επικρατέστερα αντρικά ονόματα στην Οία είναι Γιώργος και Τζώρτζης προς τιμή του Αγίου!  Το πανηγύρι γίνεται ανήμερα της εορτής του μετά το τέλος της πανηγυρικής θείας λειτουργίας και είναι ένα από μεγαλύτερα παραδοσιακά πανηγύρια της Οίας με πολύ φαγητό και κρασί.   Την παραμονή της εορτής το απόγευμα, ομάδα από άνδρες του χωριού, παίρνουν τα δύο λάβαρα της εκκλησίας: α) την ελληνική σημαία με αποτυπωμένη πάνω τη μορφή του Αγίου και β) τη σημαία του συλλόγου Οιατών εν Αθήναις «Αγ.Γεώργιος» και με την συνοδεία νησιώτικων οργάνων να παίζουν σαντορινιούς σκοπούς, καταλήγουν στη κεντρική πλατεία. Εκεί τους περιμένει συγκεντρωμένος ο κόσμος με τον ιερέα και τους ψαλτάδες. Ουσιαστικά «το γκράξιμο της σημαίας του Αγίου» όπως το αποκαλούν οι Απανωμερίτες πρόκειται μια μορφή "καλέσματος". Οι καμπάνες της Πλατσανής χτυπούν ασταμάτητα καθώς πλησιάζουν οι

Οι ''πεταλιές'' του Αγίου Γεωργίου και ο ναός του στο Ρέθυμνο(Άγιος Γεώργιος ο Πεταλιώτης)


Ο ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
«ΠΕΤΑΛΙΩΤΗ» ή «ΠΕΤΑΛΩΤΗ» ΣΤΗN ΚΑΛΛΙΘΕΑ ΡΕΘΥΜΝΟΥ
Οι παραδόσεις και τα εγκαίνια του σημερινού ι. ναού
Του Εμμανουήλ Χ. Γοργοράπτη,
Πτυχιούχου Θεολογίας,
Γραμματέα του Ο.Δ.Μ.Π. Νομού Ρεθύμνης.

   Ο ιερός Ναός του Αγίου Γεωργίου του «Πεταλιώτη» ή κατ΄ άλλους «Πεταλωτή» στην περιοχή της Καλλιθέας, ανατολικά της πόλης μας, είναι ένας τρίκλιτος ναός, αρχιτεκτονικού ρυθμού Βασιλικής. Το κεντρικό κλίτος είναι αφιερωμένο στον Άγιο Γεώργιο τον Τροπαιοφόρο (23 Απριλίου), το νότιο κλίτος του είναι αφιερωμένο στον Άγιο Δημήτριο τον Μυροβλύτη (26 Οκτωβρίου) και το βόρειο στον Άγιο Mηνά (11 Νοεμβρίου). 
   Αρχικά, σύμφωνα με μια πρώτη εκδοχή σε εκείνο το σημείο υπήρχε ένα εικονοστάσι στη χάρη του Αγίου Γεωργίου, που ο σημερινός προϊστ. του ιερού Ναού αιδ. πρωτ. Δημήτριος Χριστοδουλάκης, πιθανολογεί πως είναι το εικονοστάσι, που υπάρχει ακόμα και σήμερα έξω και δεξιά επί της λεωφ. Εμμ. Πορτάλιου και Αιγαίου γωνία. Το εικονοστάσι αυτό, βρισκόταν στις αρχές του αιώνα, εντός της ιδιοκτησίας του Μουσουλμάνου Αγά Αλή Μεχμέτ Μελεμενάκη, που κατάγονταν από τα γειτονικά Περιβόλια, όπως αναφέρει και ο καθ. θεολογίας κ. Θεόδωρος Ρηγινιώτης.
   Την δεκαετία του 1920, οι Ρεθεμνιώτες χριστιανοί θέλησαν να ανακαινίσουν το εικονοστάσι και να το μετατρέψουν σε ιερό ναό, πάλι αφιερωμένο στον Άγιο Γεώργιο. Ο ιδιοκτήτης όμως, της περιοχής Αλή Μελεμενάκης, φανατικός Μουσουλμάνος και εχθρικός απέναντι στους Χριστιανούς, δεν επέτρεπε καμιά εργασία μέσα στα όρια της περιουσίας του. Αναγκάστηκε όμως, γρήγορα να αλλάξει γνώμη, όταν τον επισκέφτηκε σε όνειρο ο Άγιος Γεώργιος, ο οποίος τον προέτρεψε  να επιτρέψει την ανακαίνιση του εικονοστασίου σε ιερό ναό. Ο Αγάς, συγκλονισμένος από την εμπειρία του οράματος, όχι μόνο υποχώρησε αλλά και χρηματοδότησε την αγιογράφηση της εικόνας, που σήμερα φυλάσσεται στον πρόναο του νέου ιερού ναού, πίσω από το παγκάρι και φέρει την επιγραφή: «Δαπάναις Αλή Μελεμενάκη, 1925».

   Σύμφωνα με μια δεύτερη εκδοχή, που διαβάζουμε σε άρθρο του μακ.  προϊστ. του ναού αιδεσ. πρωτ. Δημητρίου Παπαλεβυζάκη στο περιοδικό της Ιεράς Μητροπόλεως Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου «Παράκλητος» (τ.5/1972) υπήρχε ιερός ναός από το 1762. 

ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΙ ΙΣΛΑΜ

Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον (όπως πάντα) διάβασα στο φύλλο της 1.5.2013 των «Ρ.Ν.» το άρθρο του εξαίρετου κ. Γ. Εκκεκάκη για την τούρκικη απεικόνιση του αγίου Γεωργίου, που υπήρχε σε τζαμί του Ηρακλείου. Θα ήταν χαρά μου, αν μου επιτρέψετε να προσθέσω λίγα στοιχεία για την τιμή του αγίου Γεωργίου από τους μουσουλμάνους.
 Τα στοιχεία αυτά προέρχονται από εκτενέστερο άρθρο του γράφοντος με τίτλο «Χριστιανικά θαύματα σε μουσουλμάνους», που δημοσιεύεται στο Διαδίκτυο.

του Θ.Ι. Ρηγινιώτη


 Πρέπει να αναφέρουμε ότι, αν και το επίσημο Ισλάμ δεν παραδέχεται τις πρεσβείες και τις παρεμβάσεις των αγίων, και μάλιστα των χριστιανών, οι απλοί μουσουλμάνοι τιμούν ως αγίους πολλούς σοφούς μουσουλμάνους διδασκάλους και ασκητές, ενώ επίσης πιστεύουν τους χριστιανούς αγίους. Αυτό οφείλεται στο ότι βλέπουν πολλά θαύματα, αλλά διευκολύνει και το γεγονός ότι, κατά το Ισλάμ, ο Θεός (Αλλάχ) είναι ο ίδιος με το Θεό της εβραϊκής και της χριστιανικής θρησκείας (βέβαια δεν παραδέχονται την Αγία Τριάδα, ενώ το Χριστό τον θεωρούν απλό άνθρωπο, αλλά μεγάλο προφήτη). Ιδιαίτερα η Παναγία τιμάται ιδιαίτερα από τους μουσουλμάνους και υπάρχουν πολλές εμφανίσεις τους σε αυτούς (η εικόνα της Παναγίας στα Καστελλάκια, αλλά και της Παναγίας Καλυβιανής, στη Μεσσαρά, ανακαλύφθηκαν μετά από εμφανίσεις της Παναγίας σε Τουρκάλες).

Άη Γιώργης ο Κουδουνάς: O Αγιος Ρωμιών και Τούρκων - ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Ο άγιος Γεώργιος στην Πρίγκηπο
Η ιερά μονή του αγίου Γεωργίου του Κουδουνά στην Πρίγκηπο γίνεται τόπος συνάντησης χριστιανών και μουσουλμάνων κάθε χρόνο στην εορτή του αγίου (23 Απριλίου). Χιλιάδες μουσουλμάνοι κάθε ηλικίας και φύλου επισκέπτονται και προσκυνούν, πάντα στις 23 του Απρίλη, ακόμη κι όταν ο άγιος γιορτάζεται τη Δευτέρα του Πάσχα.
Σε σχετικό άρθρο της δημοσιογράφου κας Ράλλης Παπαγεωργίου (δημοσιεύεται στο Διαδίκτυο) διαβάζουμε μεταξύ άλλων: «Άνδρες, γυναίκες, παιδιά ανηφορίζουν κρατώντας στα χέρια τους μια... κουβαρίστρα!
Πολύχρωμες κλωστές κατά μήκος του δρόμου δίνουν χρώμα στο ήδη ανοιξιάτικο περιβάλλον. Οι άνθρωποι δένουν μικρές κορδέλες ή μαντιλάκια στα κλαδιά των δέντρων, αφήνουν σημειώματα ή ζωγραφιές, για να τους προστατεύει ο Άγιος από κάθε κακό, να αγοράσουν ένα σπίτι, να βρουν καλύτερη δουλειά, να τους αγαπήσει αυτός που θέλουν. «Το όνομα του Βεντούτ, στην καρδιά του, πρόσθεσε την αγάπη μου γι’ αυτόν, ας με αγαπήσει σε παρακαλώ!..».
«Στην είσοδο του ναού κάποιες νεαρές κοπέλες έγραφαν σε ένα αλουμινένιο τμήμα του τοίχου την ευχή τους. Οι Τούρκοι αστυνομικοί επιτηρούν τη γραμμή που υπάρχει ακόμα και μέσα στην εκκλησία. Δεν φαίνεται να τους ενοχλεί, ούτε να ξαφνιάζονται. Μάλλον η πιο ξαφνιασμένη ήμουν εγώ. Μπροστά στην εικόνα του Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά, όλοι... προσκυνούν! Η εικόνα είναι γεμάτη τάματα και πολλά ρολόγια! Δεν κατάλαβα για ποιο λόγο υπάρχουν τα ρολόγια, αλλά δεν πειράζει... Ούτε χρόνος υπήρχε, ούτε κάποιος διαθέσιμος να ρωτήσω. Όλοι ήταν είτε απασχολημένοι, είτε απορροφημένοι. Στο πίσω μέρος της εκκλησίας, πάνω στο βράχο, ορισμένες γυναίκες λιώνουν τους κύβους της ζάχαρης, κολλάνε τα κεριά και επαναλαμβάνουν ψιθυριστά την ευχή τους. Είναι 4:00 το απόγευμα και στην ουρά περιμένουν τουλάχιστον 1.000 άτομα. Ακόμη ανεβαίνουν...».
Θα πρέπει να προσθέσουμε εδώ ότι ανάλογη ευλάβεια δείχνουν οι Τούρκοι στον άγιο Δημήτριο, τον οποίο προσκυνούν στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου Ξηροκρήνης (Κουρού Τσεσμέ) προς την πλευρά του Βοσπόρου…

Μονή Αγίου Γεωργίου Επανωσήφη: Προσφορά αιώνων στην Κρήτη | poimin.gr
Ο Άγ. Γεώργιος ο Επανωσήφης

Στο νομό Ηρακλείου βρίσκεται η ιστορική μονή του αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, η λεγόμενη «μονή Επανωσήφη». Το σπουδαίο αυτό μοναστικό κέντρο της κεντρικής Κρήτης είχε την ιδιαιτερότητα ότι βρισκόταν ανάμεσα σε χωριά με αμιγώς μουσουλμανικό πληθυσμό! Όμως, παρά τα προβλήματα που προκαλούσαν ενίοτε φανατικοί και θερμόαιμοι μουσουλμάνοι, η θαυματουργική δύναμη του αγίου τον είχε καταστήσει σεβαστό στη συντριπτική πλειοψηφία τους.
Στην εφημερίδα Ελεύθερη Σκέψις Ηρακλείου στις 12.7.1930 διαβάζουμε:
«Ακόμη και αυτοί οι Τούρκοι των πέριξ χωρίον επίστευον εξ ολοκλήρου προς την θαυματουργόν δύναμιν του αγίου. Αυτοί μάλιστα το πρώτο αρσενικό αρνί το οποίον εγεννάτο εις το κοπάδι των, το εσάμωναν (=σημείωναν) του Αγίου Γεωργίου και του το επήγαιναν άμα εμεγάλωνε».
Κατά την Τουρκοκρατία, ο Τούρκος αγάς που κατείχε το κτήμα, όπου βρίσκεται το ξωκλήσι του αρχαγγέλου Μιχαήλ (Μετόχι του Αηστράτηγου), περιγελούσε τον άη Γιώργη και, όταν ο ηγούμενος του Επανωσήφη προσπάθησε να τον πείσει για τη θαυματουργική δύναμη του αγίου, εκείνος απείλησε να σφάξει όλους τους μοναχούς, αν δεν κάνουν τον άγιο να προκαλέσει βροχή, μεσούντος του Ιουνίου. Οι μοναχοί επιδώθηκαν σε ολονύκτια προσευχή αλλά μέχρι το πρωί δεν υπήρχε ούτε ένα σύννεφο στον ουρανό. Ο αγάς ξεκίνησε με ομάδα ενόπλων για τη σφαγή, όταν όμως έφτανε κοντά στη μονή, άρχισε να βρέχει. Άνοιξαν οι καταρράκτες του ουρανού και οι Τούρκοι, για να γλιτώσουν, μπήκαν στον ανεμόμυλο της μονής. Στη συνέχεια ο αγάς όχι μόνο σεβάστηκε τον άγιο, αλλά και δώρισε το μετόχι στο μοναστήρι.

Ο ΚΥΠΡΙΟΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

Kωστής Kοκκινόφτας Kέντρο Mελετών Iεράς Mονής Kύκκου Ο ΚΥΠΡΙΟΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
Ορθόδοξος Συναξαριστής :: Άγιος Γεώργιος ο Κύπριος ο Νεομάρτυρας
Για τη ζωή και τον τόπο καταγωγής του Γεωργίου δεν έχουν διασωθεί οποιεσδήποτε πληροφορίες στη µόνη γνωστή πηγή της εποχής, που είναι το «Nέον Mαρτυρολόγιον».

Σύµφωνα µε όσα αναφέρονται σε αυτό, ο Γεώργιος ήταν νεαρός στην ηλικία, ωραίος στην εµφάνιση, φρόνιµος στη συµπεριφορά και σώφρων στα ήθη. Σηµειώνεται ακόµη, ότι µετέβη σε νεαρή ηλικία στην Πτολεµαΐδα, τη σηµερινή Άκκρα της Παλαιστίνης, όπου προσελήφθη
στην υπηρεσία κάποιου Eυρωπαίου προξένου.
 Eκεί, ανάµεσα στα καθήκοντά του περιλαµβανόταν και η µέριµνα για την αγορά τροφίµων, µε αποτέλεσµα να είναι υποχρεωµένος να συναλλάσσεται µε κατοίκους της περιοχής, για να εξασφαλίζει διάφορα είδη πρώτης ανάγκης, όπως αυγά από µία φτωχήTουρκάλα. Tο γεγονός αυτό, όµως, προξένησε φθόνο σε Oθωµανίδες, µε τις οποίες δεν είχε
συναλλαγές, γι’ αυτό και µία µέρα που επισκέφθηκε το σπίτι της γυναίκας και εξυπηρετείτο από τη νεαρή κόρη της, επειδή η ίδια απουσίαζε, αυτές άρχισαν να φωνάζουν, ότι υποσχέθηκε στην κοπέλα πως θα προσχωρούσε στον Iσλάµ και θα τη νυµφευόταν. Tότε,
διάφοροι Oθωµανοί, που άκουσαν τις φωνές των γυναικών, τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν στο δικαστήριο.

 Mάταια ο Γεώργιος διαµαρτυρόταν, ότι επρόκειτο για ψέµατα και συκοφαντίες. Σύµφωνα µε τον ισλαµικό νόµο της εποχής, η µαρτυρία του δεν είχε καµιά
ισχύ, αφού οι Oθωµανοί κατήγοροί του έδιναν διαφορετική εκδοχή για τα γεγονότα. Tότε, οι τελευταίοι τον προέτρεψαν, αρχικά µε υποσχέσεις για τιµές και δώρα, και στη συνέχεια µε απειλές, να εξισλαµιστεί και να νυµφευτεί την κοπέλα, ώστε να απαλλαγεί από την εναντίον
του κατηγορία. O Γεώργιος, όµως, απέρριψε την πρότασή τους, οπότε ο τοπικός Οθωµανός δικαστής εξέδωσε διάταγµα εκτέλεσής του.
 Aκολούθως, οδηγήθηκε σιδηροδέσµιος στην πλατεία της πόλης, κοντά στο τζαµί, απότο οποίο είχαν εξέλθει πολλοί Oθωµανοί, επειδή ήταν Παρασκευή και ηµέρα προσευχής γι’αυτούς. Eκεί, του πρότειναν και πάλιν να «τουρκίσει», αλλά ο Γεώργιος επέµενε στη χριστιανική του πίστη και έλεγξε τις πλάνες των κατηγόρων του. Tότε, αυτοί τον
κακοποίησαν και τελικά τον πυροβόλησαν µε τα πιστόλια τους. Tόσο ήταν το µένος τους,ώστε στη συνέχεια ανέσυραν µαχαίρια και τα βύθισαν επανειληµµένα στο νεκρό σώµα του Mάρτυρα.

Όπως αναφέρει ο Όσιος Nικόδηµος, ο θάνατος του Γεωργίου συνοδεύτηκε από ξαφνική θαλασσοταραχή, και µανιασµένα κύµατα άρχισαν να κτυπούν µε ορµή το τζαµί και το τελωνείο, λες και ήθελαν να διαµαρτυρηθούν για την άδικη εκτέλεσή του. Πολλά δε από
αυτά, αν και η θάλασσα βρισκόταν σε αρκετή απόσταση από το σηµείο

Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 2020

Πρεσβύτερος Γεώργιος καί οἱ σύν αὐτῷ Δώδεκα Νεομάρτυρες Γέργερης


Σύμφωνα μέ τίς ζωντανές παραδόσεις τῶν ἡλικιωμένων κατοίκων τῆς Γέργερης, στίς 25 Μαρτίου τοῦ 1828, ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, κατάτή διάρκεια τῆς Θ. Λειτουργίας, στόν Ἱ. Ναό Μεταμορφώσεως Γέργερης,εἰσῆλθαν ἄγριοι ὀθωμανοί μέ τά σπαθιά τους γυμνά. 
Τό ἐκκλησίασμα ἔντρομο ἔτρεξε γιά νά σωθεῖ.Δώδεκα ἄνθρωποι παρέμειναν ἐντός τοῦ ἐν λόγῳ Ἱ. Ναοῦ μαζί μέ τόν λειτουργοῦντα Ἱερέα Γεώργιο Κυριακίδη, γιά νά τόν ὑπερασπισθοῦν. 
Οἱ Oθωμανοί, τελικά, κατέσφαξαν τόν λειτουργοῦντα Πρεσβύτερο Γεώργιο καί τούς δώδεκα ἀνθρώπους πού παρέμειναν στόν Ἱ. Ναό Μεταμορφώσεως Γέργερης

Aγνωστη εικόνα του Θεοφάνη του Eλληνα στο Aγιον Oρος

eikona2.jpg
Μια άγνωστη εικόνα μικρών διαστάσεων, των στρατιωτικών αγίων Γεωργίου και Δημητρίου, που φυλάσσεται στο Αντιπροσωπείο της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου στις Καρυές του Αγίου Όρους, αποδίδεται για πρώτη φορά στο συνεργείο του σπουδαίου βυζαντινού ζωγράφου, Θεοφάνη τον Eλληνα, που θεωρείται ο θεμελιωτής της ζωγραφικής στη Ρωσία. Η εικόνα έφτασε στην Ιερά Μονή Εσφιγμένου ως δώρο στον μακαριστό ηγούμενο Χρυσόστομο και η μελέτη της από τον αρχιμανδρίτη Εφραίμ Γκιβίση τον Εσφιγμενίτη, οδήγησε στην χρονολόγησή της στον 14ο αιώνα (γύρω στα 1380), αλλά και στην εκτίμηση ότι φιλοτεχνήθηκε από τον σπουδαίο αγιογράφο. 
Την αδημοσίευτη μέχρι πρότινος Παλαιολόγεια εικόνα, παρουσίασε ο π. Εφραίμ στο πρόσφατο Διεθνές Επιστημονικό Εργαστήριο της Αγιορείτικης Εστίας στη Θεσσαλονίκη, προκαλώντας το ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας. Κατέληξε δε στο συμπέρασμα ότι είναι από μέλος του συνεργείου του Θεοφάνη του Έλληνα, μέσα από συγκρίσεις πανομοιότυπων εικόνων από τα Μετέωρα και την Cuenca της Ισπανίας.
«Οι άγιοι Γεώργιος και Δημήτριος, παρουσιάζονται μετωπικοί, φορούν πλούσια στρατιωτικά και πολιτικά ενδύματα δουλεμένα με εξαιρετικά μικρογραφικό τρόπο και με πολλές χρυσογραφίες. Διακρίνονται όλα τα στοιχεία της τέχνης των Παλαιολόγων, ενός πολύ καλού συνεργείου μιας κεντρικής πόλης της αυτοκρατορίας, ίσως της ίδιας της Κωνσταντινούπολης και η εικόνα αυτή φαίνεται ότι αποτελεί έναν κρίκο μιας αλυσίδας έργων τέχνης που ενώνει τα άκρα του γνωστού τότε κόσμου», λέει στο ethnos.gr, ο π. Εφραίμ.
Σύμφωνα με τον ίδιο, το σημαντικό εργαστήριο, όπου φιλοτεχνήθηκε η εικόνα, έχει εκτελέσει παρόμοια έργα, κατόπιν παραγγελίας υψηλών αξιωματούχων της Αυτοκρατορίας, διάσπαρτα σήμερα σε Μουσεία και συλλογές στην Ανατολή, στη Δύση και στο Βορρά. «Η υψηλή ποιότητα, τα εξαιρετικά ακριβά υλικά της ζωγραφικής και των μεταλλικών επενδύσεων με τους άφθονους πολύτιμους λίθους, αλλά και η θαυμαστή επιρροή που άσκησε εκτός συνόρων ο ζωγραφικός τρόπος του συνεργείου, προδίδουν την έδρα του, στην πόλη του Κωνσταντίνου», αναφέρει ο π. Εφραίμ.
Κάνοντας μια πολύχρονη μελέτη και μέσα από φωτογραφίες, έδειξε ότι η συγκεκριμένη εικόνα, όπως και άλλες από τα Μετέωρα, από την Γκουένα της Ισπανίας, αλλά και οι τοιχογραφίες της Ιεράς Πατριαρχικής Μονής Βλατάδων στη Θεσσαλονίκη, προέρχονται από το ίδιο εργαστήριο του Θεοφάνη του Έλληνα, έναν Βυζαντινό ζωγράφο του ύστερου Μεσαίωνα, που μεγαλούργησε ως αγιογράφος.
Ο Θεοφάνης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και στη συνέχεια μετοίκησε στο Νόβγκοροντ της Ρωσίας και αργότερα στην Μόσχα. Θεωρείται ο θεμελιωτής της ρωσικής ζωγραφικής και μαθητής του, μεταξύ άλλων, υπήρξε ο σπουδαίος, Αντρέι Ρουμπλιόφ. Σύμφωνα με τις πηγές, εργάστηκε σε περισσότερες από 40 εκκλησίες σε αρκετές περιοχές, όπως στους ναούς Μεταμόρφωσης του Σωτήρος στο ΝόβγκοροντΚοίμησης της Θεοτόκου στη Μόσχα και Ευαγγελισμού στο Κρεμλίνο. Επίσης φιλοτέχνησε Ευαγγέλια, κυρίως κατόπιν παραγγελίας, όπως αυτό του γνωστού Ρώσου ευγενή, Φιόντορ Κόσκα.
Σταθμοί στην πορεία του εκτός Ρωσίας, ήταν η Κωνσταντινούπολη, η Χαλκηδόνα, ο Γαλατάς και η Κάφα-σημερινή Θεοδοσία στην Κριμαία.  Το έργο του έχει στοιχεία ιμπρεσιονισμού και οι μορφές των αγίων διακρίνονται για την τραγικότητα και την αγωνία. Σκοπός του ήταν να αποδώσει όχι την ηρεμία και την ιλαρότητα, αλλά την πνευματική ένταση, την συνεχή πάλη και τις δοκιμασίες, που τους οδήγησαν στο να γίνουν άγιοι

Η ΜΟΝΗ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΚΑΙ Ο ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ο ΕΚ ΤΣΟΥΡΧΛΙΟΥ

Η ΜΟΝΗ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΚΑΙ Ο ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ο ΕΚ ΤΣΟΥΡΧΛΙΟΥ
 Σε λίγες μέρες ( 17 Ιανουαρίου) τιμάται η μνήμη του Νεομάρτυρα Αγίου Γεωργίου του εκ Τσουρχλίου καταγόμενου και εν Ιωαννίνοις μαρτυρήσαντος. 
 Για όσους δεν γνωρίζουν ο Νεομάρτυς Άγιος Γεώργιος μαρτύρησε γιατί αρνήθηκε να αλλάξει την πίστη του, έπειτα από καταγγελία κάποιου χότζα το 1838. Τόσο σκληρά ήταν εκείνα τα χρόνια για τους χριστιανούς, που κινδύνευαν να χάσουν τη ζωή τους κάθε στιγμή λόγω της πίστης τους. 
Σήμερα θεωρούμε πάρα πολλά πράγματα αυτονόητα. Αναλογιζόμενοι εκείνα τα σκληρά χρόνια μπορούμε να καταλάβουμε εύκολα ότι η μόνη παρηγοριά των χριστιανών ήταν η προστασία που προσέφεραν εκκλησιαστικά ιδρύματα όπως η Μονή Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μιχαήλ και Γαβριήλ. Εκείνους του χαλεπούς καιρούς ολοκληρωνόταν η εν λόγω Μονή. Και πράγματι η Μονή Ταξιαρχών και οι Αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ ήταν αυτοί που προστάτευσαν το χωριό και όλη την γύρω περιοχή.Αυτό μπορούν να το βεβαιώσουν ακόμη και σήμερα οι γηραιότεροι μέσα από διάφορες αφηγήσεις και θαύματα.Ο Ταξιάρχης άλλωστε παρέμεινε αμιγές χριστιανικό χωριό.
Ο Νεομάρτυς Άγιος Γεώργιος, αφού βασανίστηκε απάνθρωπα, απαγχονίστηκε στις 17 Ιανουαρίου 1838. Μετά το μαρτύριο και την ταφή του Αγίου Γεωργίου ένας καταιγισμός θαυμάτων πλημμύρισε την πόλη των Ιωαννίνων. Η πρώτη του εικόνα φιλοτεχνήθηκε 13 μέρες μετά το μαρτύριο του.Παρουσιάζει τον Άγιο Φουστανελά.
ageorgios 1st
Η πρώτη φορητή εικόνα του Αγίου η οποία έγινε στις 30/01/1838 μ.Χ. 13 ημέρες μετά το μαρτύριο του «Δια χειρός Ζήκου Χιοναδίτου” και με έξοδα του ιερομόναχου Χρύσανθου Λαϊνά.

 Έκτοτε πλήθος εικόνων φιλοτεχνήθηκαν είτε φορητές είτε σε Ναούς και Μοναστήρια.Μία τέτοια αγιογραφία του Νεομάρτυρα βρίσκεται και στην Ιερά Μονή Ταξιαρχών Μιχαήλ και Γαβριήλ στον Ταξιάρχη Γρεβενών και συγκεκριμένα στον νάρθηκα. Η εικόνα του φιλοτεχνήθηκε λίγα χρόνια αργότερα το 1848 . Δυστυχώς σήμερα η Μονή παραμένει κλειστή για τους πιστούς, ενω περιμένει καρτερικά να αργήσουν οι εργασίες διάσωσης της. Επομένως είναι αδύνατον να θαυμάσουμε την πραγματικά θαυμάσια ολόσωμη αγιογραφία του νεομάρτυρα που σε αντίθεση με άλλες απεικονίσεις τον παρουσιάζει γενειοφόρο.
 Αναλογιζόμενοι το μαρτύριο του Νεομάρτυρα Αγίου Γεωργίου, ας δώσουμε προσοχή στο ότι ο Ελληνισμός και ο Χριστιανισμός επιβίωσαν χάρη στην διαφύλαξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς άυλης και υλικής. Ας αναλογιστούμε το παράδειγμά του και ας προσπαθήσουμε να τον μιμηθούμε.
ΕΝΑΡΞΗ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΔΙΑΣΩΣΗΣ ΣΤΗ ΜΟΝΗ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΤΩΡΑ!
Κλωνάρας Θεόδωρος