θυμήθηκα τον φίλο μου, τον Γιώργο Τσιάμη, τον ψαρά από το Βόλο.
Τον έζησα από μικρός.
Έρχονταν με λεωφορείο από το Βόλο με δύο καλάθια και πωλούσε ψάρια στο Βελεστίνο επί 40 χρόνια.
Αργότερα αγόρασε ένα μικρό αυτοκινητάκι κι΄ έρχονταν μ΄αυτό στο Βελεστίνο.Το Βελεστίνο ήταν η "επικράτειά" του.
Φωνή ; χιλιόμετρα μακριά..!.Ο Ψαρααααααάς!!!!
Πάω στην Κάπουρνα Μαγνησίας (Γλαφυραί) να εκκλησιασθώ στην Εκκλησία του Αγίου Γεδεών γιατί εκεί γεννήθηκε ο Άγιος.
Όμως η κεντρική εκκλησία ήταν αφιερωμένη στον Άγιο Γεώργιο και την ημέρα εκείνη είχαν "Κουρμπάνι" που στην τουρκική γλώσσα καλείται θυσία.
Μοίραζαν φαγητό και βλέπω απέναντί μου τον ψαρά.
Τον φωνάζω και του λέω :
-" Γιώργο εσύ εδώ ; "
-" Αν δεν είμαι εγώ εδώ ποιός θα είναι ; Σταύρο άκου με προσοχή τι θα σου πω.
Δεν ξέρει κανένας στο Βελεστίνο αυτά που θα σου πω.
Εγώ γεννήθηκα μουγγός, άλαλος.
Η μάνα μου, κάθε χρόνο, μ΄επαιρνε στην αγκαλιά της και με πήγαινε στον Άγιο Νέο Απόστολο, στον Άγιο Λαυρέντιο του Πηλίου.
Δύο βράδια κοιμόμασταν εκεί,έξω από την εκκλησία και παρακαλούσε τον Άγιο όλη νύχτα να μου δώσει τη φωνή.
Αυτό συνεχίσθηκε επί 16 χρόνια.
Το έβαλε με πόνο, πείσμα η μάνα μου να αποκτήσω τη φωνή.
Ένα βράδυ στον 16ο χρόνο σηκώνομαι τη νύχτα κατά τι δύο, πάω μπροστά στην εικόνα του Αγίου Γεωργίου και του λέω :
"Αγιε σε παρακαλώ δός μου τη φωνή για λίγες μέρες να χαρεί η μάνα μου.
Μετά πάρε τη μάνα μου στον Ουρανό και πάρε και τη φωνή μου για πάντα, δεν μ΄ενδιαφέρει.
Δεν βλέπεις πως βασανίζεται 16 χρόνια ; Λυπήσου τη μάνα μου...!!"
"Λοιπόν Σταύρο,"... δεν μπόρεσε να συνεχίσει και τον πιάνουν τα κλάμματα ξανά κλαίγοντας γοερά και με λυγμούς.
Κάποια στιγμή σταμάτησε.
"Σταύρο, που λες εκείνη τη στιγμή ένα ρίγος διαπέρασε το κορμί μου σαν ηλεκτρικό ρεύμα και άρχισα να μιλάω κανονικά όπως όλος ο κόσμος.
Ξυπνάω τη μάνα μου που την είχε πάρει ο ύπνος μπροστά στην εικόνα του Αγίου.
-" Mάνααααα!!! Μάνααααα!!! Μιλάωωω!!!"
και αγκαλιασθήκαμε.
Το τι έγινε;;......!!!
Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις Αυτού!
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ του κ.Σταύρου Παν. Παπαγεωργίου