Κυριακή 27 Απριλίου 2014

Η συγκλονιστική ημερήσια διαταγή του Χρήστου Μανωλά για τον εορτασμό του Αγίου Γεωργίου


Η προχθεσινή Ημερήσια Διαταγή του Αρχηγού ΓΕΣ Αντιστράτηγου Χρίστου Μανωλά, που ανέγνωσε στη διάρκεια της τελετής για τον Προστάτη του Στρατού Ξηράς (πλην Πυροβολικού) Μεγαλομάρτυρος Αγίου Γεωργίου, είναι – κατά την προσωπική μας άποψη – συγκλονιστική.
Γιατί σχετικά σύντομα, μόλις σε 858 λέξεις, ο Αρχηγός δίνει το «στίγμα» του χθεσινού εορτασμού, τη θρησκευτική και ιστορική διάσταση αυτού, το σημερινό δυσμενές οικονομικό παρόν, αλλά και το όραμα που πρέπει ένας οργανισμός όπως ο Στρατός Ξηράς και κατ’ επέκταση οι Ένοπλες Δυνάμεις, να έχουν πάντα. Αυτό δε που είπε ότι «Από το απώτατο παρελθόν, η προτροπή που κληροδοτούσε η μία Ελληνική γενιά, στην επόμενη, ήταν το ¨ξεπεράστε μας¨.
Χωρίς αλαζονεία ή έπαρση, αλλά με τη συναίσθηση της ιστορικής άμιλλας που πάντα προηγήθηκε των λαμπρότερων στιγμών του λαού μας, κάνουμε συνείδηση αυτήν την προτροπή και τοποθετούμε τον πήχη όλο και ψηλότερα» αποτελεί το καλύτερο μήνυμα αισιοδοξίας για το αύριο, που θα έπρεπε να έχουν πάνω από τα γραφεία τους μέσα σε κάδρο, όλοι οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο (αλλά και στον ιδιωτικό) τομέα.


Για όλους αυτούς τους λόγους, παραθέτουμε αυτούσια την Η.Δ. της 23/4/2014 του Αρχηγού ΓΕΣ Αντιστρατήγου Χρ.Μανωλά
ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΔΙΑΤΑΓΗ ΑΡΧΗΓΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΤΗΣ 23ης ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2014
Αξιωματικοί, Ανθυπασπιστές, υπαξιωματικοί, στρατιώτες, εθνοφύλακες και πολιτικό προσωπικό του Στρατού Ξηράς.
Πιστοί, στις ηθικές αξίες και παραδόσεις του έθνους μας, εορτάζουμε σήμερα με θρησκευτική ευλάβεια και εθνική υπερηφάνεια, τη μνήμη του Μεγαλομάρτυρα και Τροπαιοφόρου Αγίου Γεωργίου, Προστάτη του ένδοξου Στρατού μας. Ο Άγιος Γεώργιος γεννήθηκε στην Καππαδοκία το 270 μ.Χ. από πλούσιους και επιφανείς γονείς. Κατατάχθηκε στο Ρωμαϊκό στρατό σε πολύ μικρή ηλικία, επί αυτοκράτορα Διοκλητιανού και χάρη στα πλούσια προσόντα και τη μόρφωσή του, γρήγορα ανήλθε στο βαθμό του Χιλίαρχου. 

Υπερασπίστηκε, με γενναιότητα και αυταπάρνηση τους Χριστιανούς, με αποτέλεσμα να έρθει σε ρήξη με τον ειδωλολάτρη αυτοκράτορα. Παρέμεινε αταλάντευτος στην πίστη του, περιφρονώντας όχι μονάχα τις απειλές, αλλά και τα αξιώματα και τα πλούτη που του προσφέρθηκαν. Υποβλήθηκε σε φρικτά βασανιστήρια, τα οποία αντιπαρήλθε με αξιοθαύμαστη αντοχή, καρτερία και αξιοπρέπεια οδηγώντας έτσι πολλούς ανθρώπους στον Χριστιανισμό. Αποκεφαλίσθηκε στις 23 Απριλίου του 303 μ.Χ., παραδίδοντας μόνο το σώμα του στον θάνατο, καθώς εξασφάλισε την αθανασία της ψυχής, με την θυσία του στο βωμό των ιδανικών και της πίστης. Η συνείδηση του χρέους με την οποία αντιμετώπισε το μαρτύριο, τον κατέταξε πρωτοπόρο μεταξύ των Μαρτύρων της Χριστιανοσύνης. Οι πιστοί τον τιμούν για τον ηρωισμό, την αρετή και την αυταπάρνησή του και τον υμνούν με το τροπάριο «Ως των αιχμαλώτων ελευθερωτής και των πτωχών υπερασπιστής», ενώ η βυζαντινή αγιογραφία τον απεικονίζει έφιππο και πάνοπλο, να νικά και να φονεύει, τον άγριο Δράκοντα της ειδωλολατρίας. Αυτή την εικόνα, ως σύμβολο ανδρείας, γενναιότητας, αγωνιστικότητας, μεγαλοψυχίας και πίστης, διάλεξαν για να κοσμήσει τα λάβαρά τους οι Αυτοκράτορες του Βυζαντίου, οι αγωνιστές του 1821, οι μαχητές των αγώνων της εθνικής ολοκλήρωσης και οι σύγχρονοι υπερασπιστές της εδαφικής ακεραιότητας και της εθνικής ανεξαρτησίας της χώρας. Ο Άγιος Γεώργιος καθιερώθηκε, ως προστάτης του Στρατού μας το 1864 και έκτοτε η σεπτή του μορφή, εντυπωμένη στις ένδοξες πολεμικές σημαίες της πατρίδας μας, οδήγησε τον Στρατό μας σε λαμπρές σελίδες δόξας, θριάμβων και απαράμιλλου ηρωισμού. Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, εορτάζουμε με λαμπρότητα τη μνήμη του Αγίου και ταυτόχρονα τιμούμε τους αθάνατους ήρωες και μάρτυρες της φυλής μας, που θυσιάστηκαν για την ελευθερία, την ανεξαρτησία και την ακεραιότητα της χώρας μας. Την επίσημη αυτή στιγμή, ας στρέψουμε ευλαβικά την σκέψη μας προς τους ηρωικούς νεκρούς μας, για να τους διαβεβαιώσουμε ότι, η θυσία τους θα μας φωτίζει και θα μας κατευθύνει στο δρόμο του καθήκοντος προς την πατρίδα, διακηρύσσοντας ταυτόχρονα, προς κάθε κατεύθυνση, ότι ο Στρατός μας έχει την ικανότητα, τη θέληση και την αποφασιστικότητα, να φανεί αντάξιος των έργων και των θυσιών των προγόνων μας και να προστατεύσει αποτελεσματικά τα εθνικά δίκαια, από κάθε επιβουλή. 
Ανανεώνουμε, επίσης, την υπόσχεσή όλων μας ότι, θα συνεχίσουμε την πορεία μας στηριζόμενοι στα πανάρχαια ιδανικά της ελευθερίας και της δημοκρατίας, τα οποία ανέκαθεν οδηγούσαν τα βήματα του έθνους, στη μακραίωνη ιστορία του. Σε αυτήν την ιστορία και σε αυτά τα ιδανικά, δε βλέπουμε κάτι μακρινό και απολιθωμένο, που το τιμούμε μηχανικά και το θαυμάζουμε από συνήθεια. Από το απώτατο παρελθόν, η προτροπή που κληροδοτούσε η μία Ελληνική γενιά, στην επόμενη, ήταν το ¨ξεπεράστε μας¨. Χωρίς αλαζονεία ή έπαρση, αλλά με τη συναίσθηση της ιστορικής άμιλλας που πάντα προηγήθηκε των λαμπρότερων στιγμών του λαού μας, κάνουμε συνείδηση αυτήν την προτροπή και τοποθετούμε τον πήχη όλο και ψηλότερα.

Η χώρα μας διέρχεται μία ιδιαίτερη οικονομική κρίση, η οποία πλήττει σοβαρά το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής κοινωνίας. Είναι σημαντικό, να κατανοήσουμε, ότι αυτή η κρίση δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να επηρεάσει την αμυντική και την αποτρεπτική ικανότητα της Χώρας μας. Αυτή η επιταγή, συνθέτει μια δύσκολη εξίσωση που πρέπει να επιλυθεί με τη βοήθεια όλων, ώστε ο ΣΞ να εξακολουθεί να συνιστά τον πλέον αξιόπιστο πυλώνα της αμυντικής ισχύος της Πατρίδας μας και συμπαραστάτη των προσπαθειών του λαού μας, για να αντιμετωπίσει, τη σημερινή δύσκολη κατάσταση. Ο Στρατός μας είναι υπόθεση καθενός από εμάς ξεχωριστά αλλά και όλων μαζί.

Αξιωματικοί, Ανθυπασπιστές, υπαξιωματικοί, στρατιώτες, εθνοφύλακες και πολιτικό προσωπικό του Στρατού Ξηράς.

Με την ευκαιρία του σημερινού εορτασμού του Προστάτη μας Αγίου Γεωργίου, σας προσκαλώ:

Να αντλήσουμε πίστη και δύναμη, από το παράδειγμα του Μεγαλομάρτυρα Αγίου Γεωργίου.

Να φανούμε αντάξιοι των προσδοκιών του Ελληνικού Λαού, αξιοποιώντας στο έπακρο  αυτά που αγόγγυστα, μας διαθέτει από το υστέρημά του.

Να συνεχίσουμε με υπευθυνότητα και υψηλό φρόνημα, τις προσπάθειες για συνεχή βελτίωση του επιπέδου εκπαίδευσης και επιχειρησιακής ετοιμότητας των Μονάδων μας.

Να παραμείνουμε ενωμένοι, πειθαρχημένοι και προσηλωμένοι στα στρατιωτικά μας καθήκοντα και να είμαστε έτοιμοι υπό τη σκέπη του προστάτη μας Τροπαιοφόρου Αγίου Γεωργίου για κάθε θυσία, αν οι συνθήκες το επιβάλλουν, υπερασπιζόμενοι την εθνική ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της Πατρίδας μας.
 
Τέλος, σας προσκαλώ με την εργατικότητά σας, την πίστη σας στις στρατιωτικές αρετές, τη στρατιωτική αγωγή και την αγάπη σας προς την Πατρίδα, να αποδείξετε περίτρανα, ότι ο χαρακτήρας του Έλληνα μαχητή, παραμένει αναλλοίωτος μέσα στους αιώνες, θωρακίζεται όσο αντιμετωπίζει δυσκολίες και παρέχει τη βεβαιότητα ότι στο τέλος, αυτός θα είναι ο νικητής.
 
Ατενίζοντας, τις πολεμικές Σημαίες μας, με την εικόνα του Προστάτη μας Αγίου και ερμηνεύοντας το θρόισμά τους, ως προσκλητήριο για νέους αγώνες στο στίβο του καθήκοντος, σας καλώ να ανανεώσουμε το συμβόλαιο χρέους και τιμής που έχουμε αναλάβει, απέναντι στον Ελληνικό Λαό και να αναφωνήσουμε
 
Ζήτω το Έθνος
Ζήτω ο Στρατός
 
Αντιστράτηγος Μανωλάς Χρίστος
Αρχηγός
 
 http://www.parapolitika.gr/

Ομιλία Επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτου - Στην εορτή του Αγίου Γεωργίου

Παρασκευή 25 Απριλίου 2014

Άγιος Γεώργιος(16ος αιώνας)

Image

Αυγοτέμπερα σε ξύλο, 34,5x27 εκ. 
Χαλκιδική, 10η Εφορία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων. ΥΠΠΟ/TAΠ.
© ΥΠΠΟ
Θησαυροί του Αγίου Όρους, εκδ. Ιερά Κοινότης Αγίου Όρους ’θω, YΠΠO, Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού, Oργανισμός Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης, Θεσσαλονίκη 1997, σ. 590, εικ. 2. 113.

Ἡ Ἁγία Μάρτυς Νίκη

Ἡ Ἁγία Μάρτυς Νίκη πίστεψε στὸν Χριστὸ διὰ τῶν θαυμάτων ποὺ συνέβησαν κατὰ τὸ μαρτύριο τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, ἐπὶ Διοκλητιανοὺ (284-305 μ।Χ।) καὶ ὑπέστη τὸν διὰ ξίφους μαρτυρικὸ θάνατο, τὸ ἔτος 303 μ.Χ. Εορτάζει 25 Απριλιου

Πανήγυρις Ιεράς Μονής Αγίου Γεωργίου Καραϊσκάκι (ΦΩΤΟ)

Με ιδιαίτερη λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια εορτάστηκε η μνήμη του Αγίου Γεωργίου στο Ομώνυμο Μοναστήρι του Αγίου στην Καρδίτσα.
Να αναφερθεί ότι στους εορτασμούς συμμετείχε ο Σεβ. Μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος κ. Κύριλλος και ο Αυλώνος κ. Χριστόδουλος.
Το μοναστήρι ήταν κατάμεστο από πνευματικά τέκνα της Μονής, αλλά και πλήθους πιστών από την γύρω περιοχή.
Αξίζει να σημειωθεί η Γερόντισσα Διοδώρα και η Αδελφότητα τέλεσαν μνημόσυνο για τον ήρωα Γεώργιο Καραϊσκάκι αφού κατά την παράδοση, σε σπήλαιο που βρίσκεται κοντά στο μοναστήρι, γεννήθηκε το 1782 ο Στρατάρχης της Ρούμελης, Γεώργιος Καραϊσκάκης.
Επίσης στο μοναστήρι έζησε για ένα διάστημα και η μητέρα του ήρωα της Επανάστασης.
karaiskaki-5

karaiskaki-18

karaiskaki-23

karaiskaki-1
ΠΗΓΗ και άλλες φωτογραφίες http://www.romfea.gr/ektakta-nea-

Η εορτή του Αγίου Γεωργίου στο παλαιό Κάιρο

ag-georgios-panigiri-00

ag-georgios-panigiri-03

ag-georgios-panigiri-01
Σε κατανυκτική ατμόσφαιρα, παρουσία πολλών πιστών από όλη την Αίγυπτο, ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος Β΄ προεξήρχε της ακολουθίας του εσπερινού του Αγίου Γεωργίου στο παλαιό Κάιρο, η οποία τελείται κατ΄έθιμο κάθε Πέμπτη και Παρασκευή μετά το Πάσχα, στην περίφημη «Ροτόντα», στο μοναστήρι όπου μαρτύρησε ο Μεγαλομάρτυς της Εκκλησίας μας Άγιος Γεώργιος.
Για αυτό, ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας δεν μπόρεσε να κρύψει την συγκίνησή του για την χάρη του Αγίου αυτού της εκκλησίας μας, που σεμνύνονται και Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.
Ούτε, επίσης, παρέλειψε, να εκφράσει την χαρά του και την μεγάλη του ικανοποίηση για το πραγματικό αυτό θαύμα της ανακαίνισης του ιστορικού μοναστηριού, που βρίσκεται ήδη στο τελικό της στάδιο, με την ευγενική προσφορά από καρδιάς του εφοπλιστή Θανάση Μαρτίνου.
Τον Μακαριώτατο μαζί με τους Αρχιερείς, τον Πατριαρχικό Επίτροπο Καΐρου, Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μέμφιδος κ. Νικόδημο και τον Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Βαβυλώνος κ. Νήφωνα, τον Έξαρχο του Πατριαρχείου Μόσχας καθώς και όλο τον ιερό κλήρο, υποδέχτηκαν με τυμπανοκρουσίες οι Έλληνες Πρόσκοποι Καΐρου.
Ευλογώντας τους, ο Πατριάρχης άρχισε να ανεβαίνει τα σκαλιά, ψάλλοντας το «Αναστάσεως Ημέρα…», ενώ οι καμπάνες κτυπούσαν χαρμόσυνα και διαλαλούσαν το μήνυμα της Αναστάσεως σε ολόκληρη την περιοχή, παρουσία πολύ κόσμου που ήρθε να προσκυνήσει τον Άγιο του Καΐρου, τον Άγιο Γεώργιο.
Ανάμεσά τους, ο εκπρόσωπος της Κοπτικής Εκκλησίας, η Υποπρόξενος Καΐρου κα Μπέσυ Παπανικολάου, ο Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου κ. Νικόλας Πολίτης, η Γενική Γραμματέας της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου κα Σούλα Σκουφαρίδου, ο Πρόεδρος του Ελληνικού Ναυτικού Ομίλου Καΐρου κ. Γιώργος Χαγιάτ, η Πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Αποφοίτων Αμπετείου Σχολής, ο Γενικός Γραμματέας της Κυπριακής Αδελφότητας Καΐρου κ. Δημήτρης Σκουφαρίδης και άλλοι επίσημοι.
«Περιμένω την ημέρα, που θα μεταφέρω την εικόνα του Αγίου Γεωργίου στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, όταν ολοκληρωθεί η ανακαίνιση και θα αφιερώσω αυτό το μεγάλο μοναστήρι στην Ελλάδα και την Αίγυπτο, ένα μεγάλο προσκύνημα, μία μεγάλη ευλογία για Χριστιανούς αλλά και Μουσουλμάνους», τόνισε μεταξύ άλλων ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας.
Ο Αλεξανδρινός Προκαθήμενος αναφέρθηκε στην εορτή της Ζωοδόχου Πηγής (κάνοντας ιδιαίτερη αντίστοιχη αναφορά και στο θαυματουργό πηγάδι του καϊρινού μοναστηριού, όπου λέγεται ότι ευλόγησε η Αγία Οικογένεια, όταν κατά την παράδοση έζησε σε αυτήν την περιοχή), στον πολιούχο και ιδρυτή υ Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, τον Άγιο Μάρκο (του οποίου η μνήμη τιμάται στις 25 Απριλίου) και τον Άγιο Γεώργιο (που εορτάζεται στο ομώνυμο μοναστήρι).
Ο κ. Θεόδωρος εξέφρασε τέλος την μεγάλη του χαρά για το νοσοκομείο που στο μέλλον θα κτισθεί εντός της Ιεράς Μονής για να προσφέρει φροντίδα ιδιαίτερα στους φτωχούς ανθρώπους.
Τέλος, ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας ευχαρίστησε ιδιαίτερα, εκτός από τον Πατριαρχικό Επίτροπο Μητροπολίτη Μέμφιδος κ. Νικόδημο, όλως ιδιαιτέρως τον Καθηγούμενο Επίσκοπο κ. Νήφωνα, «που η καλωσύνη της καρδιάς του γίνεται λιμάνι αγάπης για εκατοντάδες ανθρώπους».

Πέμπτη 24 Απριλίου 2014

Η Αγία Μάρτυς Πολυχρονία,μητέρα του Αγίου Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου του Τροπαιοφόρου

Η Αγία Μάρτυς Πολυχρονία ήταν μητέρα του Αγίου Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου του Τροπαιοφόρου και καταγόταν από την πόλη Λύδδα (Διόσπολη) της Παλαιστίνης. Προερχόταν και εκείνη από φημισμένο και 
αρχοντικό γένος. Ήταν σεμνή και γενναία και πλημμυρισμένη από 
σωφροσύνη, καλοσύνη και γλυκύτητα. Απ' όλα πιο πολύ η ψυχή της αγαπούσε τον Θεό, την προσευχή και την ταπείνωση. Ο χρόνος της κυλούσε με την ανάγνωση των Θείων Γραφών και την προσευχή. Τις προσευχές δε και τις αγρυπνίες της, η μακαρία Πολυχρονία, τις συνόδευε με εγκράτεια και νηστεία. Έτσι, αποσπασμένος ο νους της από τη γη υψωνόταν στον ουρανό και βυθιζόταν στη θεωρία του Θεού. Με αυτό τον τρόπο μεταμόρφωνε το γύρω χώρο της και άφηνε να διαχέεται στο ειδωλολατρικό περιβάλλον του συζύγου της Γεροντίου η πάντερπνη οσμή της πνευματικής ευωδίας.

Η Αγία Πολυχρονία μεγάλωνε κρυφά τον υιό της με παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Του μετέδιδε την θερμή της αγάπη προς τον Χριστό, καθώς και την βαθιά ευλάβειά της. Και όταν εκείνος αντιμετώπισε το μαρτύριο για την αγάπη του Χριστού, η Αγία βρισκόταν διαρκώς κοντά του. Και στη φυλακή και στον τόπο των μαρτυρίων. Φρόντιζε πάντοτε για την ενίσχυσή του με τα Άχραντα Μυστήρια.

Όταν την είδε ο βασιλέας Διοκλητιανός να ομιλεί στον Άγιο, την κάλεσε κοντά του και την ρώτησε ποια είναι. Η Αγία με πνευματική ανδρεία απάντησε: «Με λένε Πολυχρονία και είμαι Χριστιανή, όπως και ο υιός μου Γεώργιος, που νομίζεις ότι τιμωρείς, ενώ αυτός στεφανώνεται από τον Βασιλέα Χριστό»

Εξοργισμένος ο Διοκλητιανός πρόσταξε να την βασανίσουν αμέσως. Στην συνέχεια την κρέμασαν επάνω σε ένα ξύλο και της έκαναν ακόμη μεγαλύτερα μαρτύρια. Κατέσχισαν τις σάρκες του σώματός της με σιδερένιες χειράγρες τόσο πολύ, που φάνηκαν τα σπλάχνα της. Ύστερα πήραν αναμμένες λαμπάδες και άρχισαν να καίνε τις πληγές της. Παρόλα αυτά εκείνη έμενε ασάλευτη στην πίστη της και ανδρεία στον λογισμό της. Οι δήμιοι όμως συνέχισαν. Της φόρεσαν με λαβίδες σιδερένια πυρακτωμένα υποδήματα. Η Αγία Πολυχρονία, με την παρηγοριά του Παρακλήτου, νίκησε τους πόνους και παρέδωσε με ειρήνη την αγία της ψυχή στα χέρια του Θεού.

Το τίμιο λείψανό της το παρέλαβαν κρυφά οι Χριστιανοί και το ενταφίασαν δοξάζοντας τον Θεό.

Οι μάρτυρες γονείς του Αγίου Γεωργίου -Συγκλονιστικά παραδείγματα πίστεως και θάρρους

H μητέρα του Αγίου όλες αυτές τίς ήμερες πού βασανιζόταν προσπαθούσε όχι μόνο να τον ενδυναμώνει, να του δίνει θάρρος καί να του υπενθυμίζει τον παράδεισο πού θα κερδίσει αν μείνει σταθερός στην πίστη του, αλλά προσευχόταν, νήστευε καί καθημερινά του πήγαινε τα Άχραντα Μυστήρια.


Μια μέρα τη συνάντησε στη φυλακή ό Διοκλητιανός.Όταν την είδε να είναι κοντά στο Γεώργιο καί να μιλά μαζί του, την ρώτησε: «Ποια είσαι συ πού μιλάς με το στρατιώτη;»

Ή μητέρα του μάρτυρα με θάρρος του άπαντα: «Με λένε Πολυχρόνια καί είμαι χριστιανή, όπως κι ό γιος μου, πού τόσες μέρες τώρα τον βασανίζεις. Να ξέρεις βασιλιά ότι με όσα υποφέρει του ετοιμάζεις στεφάνι αμάραντο στον ουρανό καί μια θέση αξιοζήλευτη κοντά στο θρόνο του Θεού».


Όταν ακούσε τα παραπάνω ό Διοκλητιανός, της λέγει: « Εσύ τον δίδαξες να μη σέβεται τους αθάνατους καί δοξασμένους Θεούς μας; Εσύ τον συμβουλεύεις να μην θυσιάζει σ' αυτούς;» Ή του Χριστού αθλήτρια του απαντά άφοβα: «Μάθε, βασιλιά, Οτι έμείς γεννηθήκαμε χριστιανοί. Την πίστη στο Χριστό μας την δίδαξαν οι γονείς μας. Ό Θεός μας πού είναι καί ό μόνος αληθινός καί παντοδύναμος ποτέ δεν μας αρνήθηκε ό,τι κι αν του ζητήσαμε, γι' αυτό κι εμείς δεν θα τον αρνηθούμε ποτέ. Μύρια βασανιστήρια κι αν υποφέρουμε θα τα υπομείνουμε με καρτερία για χάρη Του».

Ό Διοκλητιανός, όταν άκουσε τα θαρραλέα λόγια της Πολυχρόνιας, οργίστηκε καί προστάζει να την κτυπήσουν καί στη συνέχεια να την κατακάψουν με αναμμένες λαμπάδες. Μεγάλος ό πόνος μα ή πίστη καί ή γλυκιά προσμονή του παραδείσου τον εξαφάνιζαν. Κάποια στιγμή ή μάρτυς ανάφωνεί: «Κύριε Ίησοϋ Χριστέ, δέξου το πνεύμα της δούλης Σου».

"Ετσι ή πιστή καί ταπεινή δούλη του Κυρίου παρέδωσε την ψυχή της στα χέρια φωτεινών αγγέλων οι όποιοι την έφεραν χαρούμενοι μπροστά στο θρόνο του Κυρίου από τον όποιο έλαβε τον στέφανο της αιωνίου δόξης.

Το βράδυ οι χριστιανοί παρέλαβαν κρυφά το τίμιο λείψανο της καί το ένταφίασαν δοξάζοντας καί αίνουντες τον Θεόν.


Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΙΟΣ- Στα χρόνια αυτά αυτοκράτορας στη Ρώμη ήταν ό Διοκλητιανός, φοβερός πολέμιος του Χριστιανισμού. Ό Διοκλητιανός, βλέποντας πόσο γρήγορα διαδιδόταν ή θρησκεία του Ναζωραίου, αποφάσισε να κηρύξει για μια ακόμα φορά διωγμό ένατίον των χριστιανών.

Απεσταλμένοι του μετέφεραν σε όλη την αχανή αυτοκρατορία την επείγουσα διαταγή. Όλοι οί διοικητές, μόλις την έλαβαν, προσπάθησαν με περισσό ζήλο να την εφαρμόσουν.

Το ίδιο έγινε καί στην επαρχία της Καππαδοκίας. Από τους πρώτους χριστιανούς πού συνελήφθησαν ήταν καί ό πατέρας του Γεωργίου. Ό δεκάχρονος Γεώργιος μαζί με τη μητέρα του παρακολούθησε την δίκη καί την ομολογία του πατέρα του ότι είναι χριστιανός καί ότι την πίστη του δεν την αλλάζει με τίποτε. Άκουσε δε τον πατέρα του να άπαντα στον έπαρχο: «προτιμώ να πεθάνω για την πίστη του Χρίστου παρά να τον αρνηθώ, έστω κι αν μου προσφέρεις, δλα όσα μου έταξες». "Ακουσε ακόμα από το στόμα του έπαρχου την απόφαση ότι καταδικάζεται σε θάνατο, διότι περιφρόνησε τους Θεούς της Ρώμης.Στή συνέχεια είδε βάρβαρους στρατιώτες να τον σέρνουν στον τόπο οπού εκτελούνταν οί θανατικές καταδίκες. Εκεί μπροστά στα μάτια εκατοντάδων ειδωλολατρών που φώναζαν, είδε τον πατέρα του να παραδίδει την αγία του ψυχή στα χέρια φωτεινών αγγέλων, οί όποιοι την μετέφεραν στο θρόνο του Θεού.


«Ό πατέρας σου, παιδάκι μου, του είπε ή αγία του μητέρα, πήγε κοντά στο θρόνο του Θεού, έκεϊ πού τόσο πολύ ποθούσε να ζήσει. Εμείς μπορεί να μην τον βλέπουμε, αλλά αυτός όμως είναι κοντά μας καί μας φυλάγει από κάθε κακό. Το σπίτι μας απέκτησε έναν μεγάλο καί ισχυρό προστάτη. Μακάρι να μας αξιώσει ό Θεός να ομολογήσουμε την πίστη μας καί να προσφέρουμε τη ζωή μας θυσία σ' Αυτόν. Δεν πρέπει, παιδί μου, να λυπάσαι. γιατί έχασες τον πατέρα σου, μια μέρα καί πάλι θα συναντηθούμε. Έμεΐς οι χριστιανοί πιστεύουμε, όπως γνωρίζεις, ότι έχουμε ψυχή αθάνατη καί ότι κάποια μέρα θα αναστηθούμε καί θα ζοϋμε ατελεύτητα κοντά στο θρόνο του Θεού».

Τάμα από χιλιάδες Τούρκους και φέτος στον Άγιο Γεώργιο της Πριγκήπου

Τάμα από χιλιάδες Τούρκους και φέτος στον Άγιο Γεώργιο της Πριγκήπου
Χιλιάδες Τούρκοι συνέρρευσαν ανήμερα της εορτής του Αγίου Γεωργίου στην Μονή του Αγίου Γεωργίου Κουδουνά στη Πρίγκηπο, το μεγαλύτερο νησί του συμπλέγματος των Πριγκιπονήσων στην Κωνσταντινούπολη.
Παρά το γεγονός ότι οι Τούρκοι είναι στην συντριπτική τους πλειοψηφία μουσουλμάνοι, αυτό δεν αποτελεί εμπόδιο στο να εκδηλώνουν την πίστη τους προς τον Αγιο Γεώργιο, με τους πιστούς που επισκέπτονται την ιστορική μονή να αυξάνονται κάθε χρόνο.

Στο πλαίσιο των λατρευτικών εκδηλώσεων έχουν υιοθετηθεί και νέα έθιμα και νέοι τρόποι εναπόθεσης ταμάτων, όπως οι κορδέλες που δένουν οι πιστοί στα δέντρα στο μονοπάτι που οδηγεί στην κορυφή του λόφου όπου βρίσκεται ο ναός ή οι πολύχρωμες κλωστές που ξετυλίγουν κατά μήκος του ίδιου μονοπατιού οι πιστοί προσευχόμενοι και χωρίς να μιλούν.

Η κοσμοσυρροή φέτος ήταν τόσο μεγάλη που η αστυνομία έλαβε μέτρα ασφαλείας επιτρέποντας την είσοδο στο μοναστήρι ανά ομάδες των 25 ατόμων, ενώ δρομολογήθηκαν επιπλέον πλοία από την Κωνσταντινούπολη προς την Πρίγκηπο για να καλυφθεί η αυξημένη κίνηση.

Τρίτη 22 Απριλίου 2014

«Συ μαρμαρυγαίς, ταις της χάριτος, Γεώργιε, καταυγαζόμενος φώτισον, ψυχάς σων δούλων, σκοτισθείσας παραπτώμασι»

    Υπό Δημητρίου Π. Λυκούδη
Θεολόγου –Φιλολόγου, Υπ. Δρος Παν/μίου Αθηνών
Όταν καταπιάνεσαι να γράψεις για τον «γενναιότατον Χριστού στρατιώτην και αθλητήν παναληθή του Σωτήρος»[1], Γεώργιον τον Μεγαλομάρτυρα και Τροπαιοφόρον, κινείσαι μεταξύ του μεθορίου της υπερβολής και της ασημότητας. Υπερβολής διότι το σέμνωμα του Αγίου υπερ-βάλλει κάθε κόπον, φόβον, ενδοιασμό προς δόξαν Θεού, ασημότητα γιατί αναγνωρίζοντας ως αδαής το εγχείρημα, προ-γνωρίζεις όσα ημέτερα απέριττα και φτωχά θα καταθέσεις για να τιμήσεις τον Άγιο. Παρά ταύτα όμως, ορμώμενος εξ αγαθών και μόνο κινήτρων και ποθών διαπύρως να τιμήσω δια της ελαχιστότητός μου την αεισέβαστον μνήμη του, κάμνω το σημείον του Σταυρού, εκζητώ τις θεοειδείς προσευχές του Αγίου και προσθέτω: «Συ μαρμαρυγαίς, ταις της χάριτος, Γεώργιε, καταυγαζόμενος φώτισον, ψυχάς σων δούλων, σκοτισθείσας παραπτώμασι»[2].
Ο Γεώργιος γεννήθηκε μεταξύ των ετών 275-285μ.Χ., πιθανότατα στην περιοχή της Αρμενίας. Οι γονείς του, ο Έλληνας Συγκλητικός Γερόντιος, ιδιαίτερα επιφανής και ένδοξος στρατηλάτης και η μητέρα του Πολυχρονία, χριστιανή με καταγωγή την Λύδδα της Παλαιστίνης. Σε νεαρή ηλικία ο Γεώργιος ορφάνεψε από τον πατέρα του και αναγκάσθηκε να μετοικήσει μετά της μητρός του στη Λύδδα. Σοβαρός, αρρενωπός και ανδροπρεπής, ο Γεώργιος γρήγορα θα καταταχθεί εις την ένδοξη χορεία του Ρωμαϊκού στρατού και θα εξελιχθεί ταχύτατα, φθάνοντας δε έως το αξίωμα και τον τίτλο του ¨Τριβούνου¨, του Δούκα και του Κόμητος της Ρωμαϊκής αυτοκρατορικής φρουράς[3].
Ο αρνησίχριστος όμως Διοκλητιανός σύντομα ταράχθηκε από την εκφρασμένη βιωματική ομολογία του Γεωργίου, ότι ήταν χριστιανός και επιθυμούσε ακόμη και την ζωή του να δώσει για τον Κύριο Ιησού Χριστό. Έτσι, αρχικά με δόλιους και κολακευτικούς τρόπους επιχείρησε να δελεάσει τον αθλητήν του Χριστού, γρήγορα όμως, μπροστά στη σταθερή και ακλόνητη πίστη του Γεωργίου, έχασε την υπομονή του, εξαγριώθηκε, διέταξε να φυλακίσουν και να βασανίσουν οικτρά και βάναυσα τον Άγιο, προκειμένου να αποσπάσουν εξ αυτού την – φεύ – αποκήρυξη της πίστεώς του και να τον μυήσουν ολοκληρωτικά εις τα βάθη και μισερά της ειδωλολατρικής ομολογίας.
Δε χωρούν σκέψεις, δε δύναται ανθρώπινη λογοτεχνική γραφίδα να παραθέσει τη σειρά των κακουχιών και βασανιστηρίων στα οποία υπέβαλαν οι ρωμαίοι στρατιώτες τον Γεώργιο. Μεταλλικές ράβδοι, τροχισμένες λόγχες που καταξέσκιζαν τις σάρκες του, πυρακτωμένα δοχεία και πυρωμένα μεταλλικά υποδήματα, εξευτελισμοί, γρονθοκοπήματα, διασυρμοί, λοιδορίες.  Και ο Άγιος σταθερός στην αγάπη του Νυμφίου του Χριστού, να υπομένει καρτερικά και να νουθετεί στη φυλακή, να ποδηγετεί στον Χριστό νέες ψυχές , να συνδράμει στην καλλιέργεια και επάνδρωση του Σώματος του Χριστού στον κόσμο: «Ως γενναίον εν Μάρτυσι, αθλοφόρε Γεώργιε, συνελθόντες σήμερον ευφημούμεν σε, ότι τον δρόμον τετέλεκας, την πίστιν τετήρηκας»[4].
Ο Άγιος στρατιώτης του Χριστού μαρτύρησε με αποκεφαλισμό την Παρασκευή 23ην Απριλίου του έτους 307μ.Χ. Η δε μητέρα του, αγία Πολυχρονία, αξιώθηκε και αυτή του ιερού μαρτυρίου την επόμενη, την 24ην και από κοινού, ευσεβείς χριστιανοί ενταφίασαν τα ιερά λείψανα μητέρας και υϊού για να ευφραίνονται αιωνίως εις τον ουράνιον και Μυστικόν Αμπελώνα του Κυρίου Ιησού Χριστού. Η Ιερά Παράδοση της Αγίας μας Εκκλησίας, θέλει το πολυσέβαστο λείψανο του Αγίου να το παρέλαβε ο πιστός ακόλουθός του Πασικράτης, και αφού το μετέφερε στη Λύδδα της Παλαιστίνης, από εκεί να ταξίδεψε, ¨προνοία¨ των Σταυροφόρων, στη Δύση.
Γύρω από το μαρτυρικό τέλος του Αγίου, συγκροτήθηκε ένας χαρμόσυνος εορτολογικός κύκλος αγίων μαρτύρων που σχετίζονται άμεσα με την επιρροή του Γεωργίου προς αυτούς, πολλοί εκ των οποίων μετεστράφησαν και μαρτύρησαν ένεκα της αγίας υπομονής και βιωτής του αγίου κατά τη διάρκεια των φρικτών βασανιστηρίων του[5].
Η λαογραφία, αναφορικά με τη ζωή του Αγίου προσέλαβε έως σήμερα ουκ ολίγα στοιχεία και παραδόσεις που αναβιώνουν καθ΄ εκάστην της παραμονής και κυριώνυμης ημέρας του μαρτυρίου του αγίου σε όλη την Ελληνική επικράτεια, που πάντοτε, αν η 23η Απριλίου συμπέσει εορτολογικά πριν το Πάσχα, πάντοτε μεταφέρεται τη Δευτέρα της Διακαινησίμου, τη δεύτερη δηλαδή ημέρα του Πάσχα. Αξίζει να τονίσουμε ότι ο Άγιος Γεώργιος , ένεκα της αγάπης του κόσμου προς το πρόσωπό του , είναι άγιος ουχί μόνο των Ορθοδόξων , αλλά και των Αγγλικανών, των Αρμενίων, των Λουθηρανών.
«Ω Γεώργιε Μάκαρ, δυσχερείας του βίου, κλυδωνιζόμενον, μηδόλως με παρίδης, αλλ΄ οίκτειρον ευχαίς σου, και διάσωσον ψάλλοντα, ο των Πατέρων ημών Θεός ευλογητός ει»[6].
Παραπομπές:
1.Κανών Παρακλητικός εις τον Άγιον Γεώργιον, στο ¨Θησαυρός Αγίων¨, εκδ. Ρηγόπουλου, Θεσσαλονίκη 1996, σελ. 145.
2.Αυτόθι, σελ. 147.
3.Γενικά για τον Άγιο Γεώργιο(βίος και πολιτεία),βλ. σχ., Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου, Συναξαριστής, τόμος δεύτερος, Αθήνησι 1868, σελ. 104-106, Γαλανού Μιχαήλ, Οι βίοι των Αγίων, τόμος 2, Αποστολική Διακονία, Αθήνα 1999, σελ. 83-93, Celder N., Άγιος Γεώργιος εγκωμιαζόμενος, Οι αγιολογικές αντιλήψεις στα εκδεδομένα ελληνικά εγκώμια προς τιμήν του Αγίου Γεωργίου, Αρμός, Αθήνα 2008, Λέκκα Ευαγγέλου, Άγιος Γεώργιος, ο ένδοξος μεγαλομάρτυς και τροπαιοφόρος, Βίος και παρακλητικός κανών, Αθήνα 2007, Μαυρομάτη Β. Γεωργίου, Ο Άγιος μεγαλομάρτυς Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος, Τέρτιος, 2002, Μηλίτσης Γεώργιος, Άγιος Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος, Αθήνα 2004.
4.Στιχηρά προσόμοια του Μεγάλου Εσπερινού του Αγίου Γεωργίου.
5.Βλ., Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου, Συναξαριστής, σελ. 100-104 και 105-108.
6.Κανών Παρακλητικός εις τον Άγιον Γεώργιον, στο ¨Θησαυρός Αγίων¨, σελ. 150.

«Ανέτειλεν ιδού το της Χάριτος έαρ, επέλαμψε Χριστού η Ανάστασις πάσι και ταύτη συνεκλάμπει νυν Γεωργίου του Μάρτυρος η πανέορτος και φωτοφόρος ημέρα».

Κάθε άνοιξη, μαζί με την «εορτή των εορτών και την πανήγυρη των πανηγύρεων», την λαμπροφόρο Ανάσταση που είναι η πνευματική άνοιξη, «τό έαρ της Χάριτος», εορτάζουμε οι ορθόδοξοι Χριστιανοί όλου του κόσμου και την μνήμη ενός μεγάλου μάρτυρος της Εκκλησίας μας, του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου (23 Απριλίου ή την δεύτερη ημέρα του Πάσχα, εάν αυτό τύχη μετά την ως άνω ημερομηνία).
«Ανέτειλεν ιδού το της Χάριτος έαρ, επέλαμψε Χριστού η Ανάστασις πάσι και ταύτη συνεκλάμπει νυν Γεωργίου του Μάρτυρος η πανέορτος και φωτοφόρος ημέρα». 

Όπως είναι γνωστό, ο Άγιος Γεώργιος κατάγεται από την αγιογεννήτρα Καππαδοκία και έζησε στα τέλη του τρίτου και τις αρχές του τετάρτου αιώνα μ.Χ.
Ανώτερος αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού διακρίθηκε και τιμήθηκε για την ανδρεία και την παλικαριά του. Πάνω από όλα όμως υπήρξε «γενναίος στρατιώτης Ιησού Χριστού, ο οποίος καταντρόπιασε τους τυράννους και έγινε μιμητής του πάθους Του». Με την Χάρη του Θεού που “ενοικούσε” στην αγιασμένη του ύπαρξη έκανε, αλλά και εξακολουθεί να κάνη, πολλά θαύματα. Όταν συνελήφθη από τους ειδωλολάτρες, ο σύνεδρος του βασιλέως Μαγνέντιος του ζήτησε να αναστήση κάποιο νεκρό, ο οποίος είχε πεθάνει πολλά χρόνια πριν, για να φανή αν η πίστη του είναι αληθινή. Ο άγιος με την προσευχή του τον ανέστησε και τότε αυτός προσκύνησε τον άγιο, δόξασε την θεότητα του Χριστού και ταυτόχρονα έκανε και μια φοβερή ομολογία.
Είπε ότι έζησε προ Χριστού και επειδή λάτρευε τα είδωλα υπέφερε στην κόλαση. Πολλοί από τους ειδωλολάτρες που είδαν το θαύμα και άκουσαν την ομολογία πίστευσαν στον Χριστό. Για τους ανθρώπους του Θεού όμως το θαύμα δεν είναι κάτι το εκπληκτικό και παράδοξο, αλλά κάτι πολύ φυσικό, αφού για τον Θεό τίποτε δεν είναι αδύνατο και δεν είναι το θαύμα το ζητούμενο στην ζωή. Οι Άγιοι δεν παρακαλούσαν τον Θεό να τους δείξη κάποιο θαύμα, αλλά να τους χαρίση μετάνοια. Το ζητούμενο είναι η θέωση που είναι και ο σκοπός της ζωής μας.

Η κοινωνία με τον Θεό, η θεωρία του Θεού, στην οποία οδηγούμαστε με την μετάνοια και την κάθαρση από τα πάθη. «Καθαρθώμεν τας αισθήσεις και οψόμεθα τω απροσίτω φωτί της Αναστάσεως Χριστόν εξαστράπτοντα και χαίρετε φάσκοντα τρανώς ακουσόμεθα επινίκειον άδοντες». Ο αγώνας και η προσπάθεια του ανθρώπου που γίνεται μέσα στον χώρο της Εκκλησίας, με την «εν χάριτι άσκησιν», να μεταμορφώση τα πάθη του και να ζήση την κοινωνία με τον Θεό, να γευτή την θεία Χάρη, νοηματοδοτεί την ζωή του. Η ζωή του αποκτά νόημα και σκοπό και όλα όσα κάνει, το βιοποριστικό του επάγγελμα και τα όποια άλλα έργα του, εντάσσονται σε αυτό τον σκοπό και σε αυτή την προοπτική.
Σήμερα πολλοί, κυρίως νέοι άνθρωποι, ξεστρατίζουν και μπαίνουν στο περιθώριο της ζωής, επειδή δεν βρίσκουν κανένα νόημα και κανένα σκοπό στην ζωή τους. Κάθε μέρα τα ναρκωτικά κόβουν το νήμα της ζωής νέων ανθρώπων που έπερεπε να σφίζουν από ζωή και όρεξη για δημιουργία. Πολλές μπορεί να είναι οι αιτίες γι’ αυτό το ξεστράτισμα, η κυριότερη όμως, σύμφωνα και με την ομολογία πολλών νέων που έχουν μπλέξει με τα ναρκωτικά, είναι η έλλειψη σκοπού και νοήματος για την ζωή. Μεγάλη είναι η συμβολή της Εκκλησίας στην πρόληψη, αλλά και την καταστολή των ναρκωτικών, αφού δίνει νόημα και περιεχόμενο στην ζωή. Κάθε Ενορία, αλλά και κάθε Μοναστήρι, όταν λειτουργούν στα ορθόδοξα πλαίσια αποτελούν και μια θεραπευτική κοινότητα.
Γνωρίζω περιπτώσεις νέων ανθρώπων που είχαν μπλεχτεί με ναρκωτικά, και ψυχοναρκωτικά, (διάφορες συνήθειες που δημιουργούν εξάρτηση, αλλά και οι αιρέσεις) και μπόρεσαν να απαγκιστρωθούν και να βρουν και πάλι τον δρόμο τους με την βοήθεια αγιασμένων μορφών του Αγίου Όρους, αλλά και πολλών άλλων πνευματικών ανθρώπων που ζουν και εργάζονται στον χώρο της Εκκλησίας. Η σύνδεση των παιδιών με την Εκκλησία δεν είναι σκοταδισμός και οπισθοδρόμηση, αλλά αγάπη για την ζωή. Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι προοδευτική και μοντέρνα και πάντα επίκαιρη. Προσφέρει νόημα ζωής, αγάπη για την ζωή, την παρούσα και την αιώνιο, αφού η ζωή δεν τελειώνει στην ψυχρή πλάκα του τάφου.
Προσφέρει «ζωήν και περισσόν ζωής». Ο Άγιος Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος συγκαταλέγεται στους Μεγαλομάρτυρες και είναι από τους πιο λαοφιλείς Αγίους της Εκκλησίας μας. Έζησε στα τέλη του 3ου - αρχές του 4ου αιώνα , στην διάρκεια της βασιλείας του Διοκλητιανού. Η εποχή του υπήρξε εποχή σκληρών διωγμών εναντίον της Χριστιανικής πίστης .Ο Γεώργιος είχε μεγάλο αξίωμα . ήτανε κόμης και διακρινόταν σε όλες τις στρατιωτικές επιχειρήσεις για την γενναιότητα και την ανδρεία του .Παρ' όλη όμως την δόξα και τις τιμές δεν αρνήθηκε να θυσιάσει τα πάντα και να ομολογήσει με παρρησία μπροστά στον αυτοκράτορα και σε πολλούς άρχοντες τη Χριστιανική του πίστη . Υπέμεινε πολλά και φρικτά βασανιστήρια και στο τέλος αναδείχτηκε Μεγαλομάρτυρας.
Είναι πολλά τα θαύματα του Αγίου Γεωργίου, και ακόμη και σήμερα κάνει σ’ όσους προσφεύγουν με πίστη στις πρεσβείες του. Δείγμα τιμής από μέρους μας προς τον Άγιο, είναι βέβαια και ο εορτασμός της μνήμης του και τα πανηγύρια, αλλά πιο μεγάλο δείγμα τιμής ας είναι η μίμηση της αγίας ζωής του, γιατί «τιμή μάρτυρος»είναι η «μίμηση μάρτυρος». Μίμηση της ομολογίας, της μαρτυρικής και αγίας ζωής του.

Εικόνες του Αγίου Γεωργίου(Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης,Όρος Σινά)

File:St George Icon Sinai 13th century.jpg
Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης,όρος Σινά(13ος αιώνας)
File:St Theodor & George Sinai 9-10th century.jpg
Άγιος Γεώργιος και Άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης,Μονή Αγ.Αικατερίνης Όρος Σινά(9ος-10ος αιώνας)

Ο Άγιος Γεώργιος με την Παναγία και τον Άγιο Θεόδωρο τον Στρατηλάτη(εικόνα 6ου αιώνα)

File:Mary & Child Icon Sinai 6th century.jpg
Ο Άγιος Γεώργιος με την Παναγία και τον Άγιο Θεόδωρο τον Στρατηλάτη(Μονή Αγ.Αικατερίνης,Όρος Σινά) 6ος αιώνας

Σερβικη εικόνα του Αγίου Γεωργίου(1574)


Άγιος Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος-Σερβική εικόνα(Cajnice 1574)

Τοιχογραφία του Αγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου(1167)

File:Georgeladoga.jpg
Τοιχογραφία του Αγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου(Ναός Αγίου Γεωργίου στο φρούριο της Παλαιάς Λαντόγκα(1167)
File:StGeorgeChurch060709.jpg
Ο Ναός Αγίου Γεωργίου στο φρούριο της Παλαιάς Λαντόγκα

Δευτέρα 21 Απριλίου 2014

Τοιχογραφία από Ναό της Καππαδοκίας.Ο Άγιος μεγαλομάρτυς Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος και ο Άγιος Θεόδωρος Αμασείας

File:Georgy capp.JPG
Τοιχογραφία από Ναό της Καππαδοκίας.Ο Άγιος μεγαλομάρτυς Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος και ο Άγιος Θεόδωρος Αμασείας(12ος αιώνας)

Σκαλιστές πέτρες με την μορφή του Αγίου Γεωργίου στην Βηθλεέμ

Στην Βηθλεεέμ όπου συνυπάρχουν χριστιανοί και μουσουλμάνοι οι τελευταίοι σέβονται πάρα πολύ τον Άγιο Γεώργιο.Έξω από την πόλη υπάρχει μια περιοχή όπου ονομάζετε Al-Khader δηλαδή Άγιος Γεώργιος.Εκεί υπάρχει ένας ελληνορθόδοξος ναός του Αγίου Γεωργίου και η πλειοψηφια των κατοίκων είναι μουσουλμάνοι.Πάντα ζητούν την βοήθεια του αγίου.Όταν βροντάει ή αστράπτει, τα παιδιά λένε ότι περνάει ο Αγ.Γεώργιος με το άλογο του.Όταν θέλουν να ζητήσουν βοήθεια φωνάζουν Al-Khader βοήθησέ μας!Khader στα αραβικά σημαίνει και πράσινος,σύμβολο της ανάστασης της φύσης και της γονιμότητας.


 Η πλειοψηφία των ορθοδόξων της περιοχής βρίσκονται στην Beit-Jala και στο Beit-Sahour.Οι ορθόδοξοι πάνω από την είσοδο των σπιτιών τους έχουν σκαλιστές πέτρες με την μορφή του Αγίου Γεωργίου.Συνήθεια που υιοθέτησαν στις αρχές του 20ου αιώνα όταν η πόλη ήταν υπο αγγλική διοίκηση(ο Αγ.Γεώργιος είναι προστάτης της Αγγλίας).Τα παλαιότερα σπίτια έχουν στην είσοδό τους έναν σκαλιστό σταυρό.

Βυζαντινή λειψανοθήκη με το χέρι του Αγίου Γεωργίου

+ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΛΙΜΨΑΝΟΝ ΑΘΛΗΤΟΥ ΦΕΡΩΝ
Το χέρι του Αγίου Γεωργίου με την εσωτερική ασημένια λειψανοθήκη είναι 

ένα από τα τέσσερα υπερπολύτιμα λείψανα που ο Δόγης της Βενετίας 

Ερρίκος Δάνδολος (1107 – 1205), κακόφημος για τον ρόλο του στην 

Τέταρτη Σταυροφορία την οποία αυτός, σε ηλικία ενενήντα ετών, κατεύθυνε

 ενάντια στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, λεηλατώντας την Κωνσταντινούπολη,

 έφερε μαζί του από την Κωνσταντινούπολη μετά το 1204.

Τα άλλα τρία λείψανα είναι: του Αίματος του Χριστού, τεμάχιο Τιμίου Ξύλου 


και το κεφάλι του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή. Ο Άγιος Γεώργιος σύντομα

 θα γίνει ο τρίτος προστάτης της Βενετίας μετά τον Άγιο Μάρκο και τον Άγιο

Θεόδωρο.

Η βυζαντινή ασημένια λειψανοθήκη, με διαστάσεις ύψους 31 εκ. και 

μέγιστου πλάτους 7,9 εκ., κατασκευασμένη πριν το 1204, φέρει στο πάνω 


της μέρος την επιγραφή:
+ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΛΙΜΨΑΝΟΝ ΑΘΛΗΤΟΥ ΦΕΡΩΝ

ΠΙΣΤΙΝ ΠΑΝΟΠΛΟΝ ΤΟΥΣ ΕΝΑΝΤΙΟΥΣ ΤΡΕΠΩ
Η εξωτερική λειψανοθήκη, από επιχρυσωμένο ασήμι, σμάλτο και γυαλί, είναι

βενετσιάνικης κατασκευής του 14ου αι. (πριν το 1325). Έχει τη μορφή 

όρθιας θήκης με άδειο εσωτερικό για να εφαρμόζει – φυλάσσεται η

βυζαντινή πρωτότυπη λειψανοθήκη με το χέρι του Αγίου Γεωργίου. Έχει

διαστάσεις ύψους 51,9 εκ. και μέγιστου πλάτους 11,7 εκ. Στην κορυφή

φέρει μικρό άγαλμα του Αγίου Γεωργίου να σκοτώνει τον δράκο (ο

καβαλλάρης Άγιος Γεώργιος αντικαταστάθηκε τον 16ο αι., ο δράκος είναι ο

πρωτότυπος του 14ου αι.). Η εξωτερική λειψανοθήκη φέρει στο κάτω της

μέρος την εξής επιγραφή:
+ ISTUT EST BRACHIUM GLORIOXIS IMI MARTIRIS + SANCTI GEORGII
(= Αυτό είναι το χέρι του ένδοξου μάρτυρος Αγίου Γεωργίου).

Η λειψανοθήκη φυλάσσεται σήμερα στο Θησαυροφυλάκειο της Βασιλικής 

του Αγίου Μάρκου στην Βενετία.

Δευτέρα 7 Απριλίου 2014

Ο ναός του Αγίου Γεωργίου στο Μέτσοβο


Metsovo Epirus Greece - Agios Georgios, Άγιος Γεώργιος στο  Αβερώφειο Πάρκο



Ο Ναός του Αγίου Γεωργίου βρίσκεται στο ΒΑ μέρος του Μετσόβου, στο κέντρο του Αβερώφειου Κήπου.

 Στην περιοχή υπήρχε το 1840 ένα εικονοστάσι του Αϊ-Γιώργη στο οποίο προσευχήθηκε φεύγοντας από το Μέτσοβο ο άλλος μεγάλος ευεργέτης, ο Γεώργιος Αβέρωφ λέγοντας χαρακτηριστικά: «Βοήθα με Αηγιώργη να σταθώ εκεί που πάω και να δεις πώς θα σε κάνω?». Αν και δεν επέστρεψε ποτέ, επισκεύασε την παλιά εκκλησία και έστειλε κηπουρό από τη Αλεξάνδρεια για να φτιάξει τον κήπο όπως είναι σήμερα.

 Ο ναός είχε ανακαινιστεί το 1964 με δαπάνη του ιδρύματος Βαρώνου Μιχαήλ Τοσίτσα.

Το 2002 ανακαινίστηκε, για πρώτη φορά εξ ολοκλήρου, με προσωπική δαπάνη του πρώην Ευρωβουλευτή και προέδρου του Ιδρύματος ΕΓΝΑΤΙΑ ΗΠΕΙΡΟΥ, κ. Γιάννη Αβέρωφ.

Ο Ναός του Αγίου Γεωργίου είναι χαρακτηριστικό δείγμα βασιλικής με τρούλο, έχει ξυλόγλυπτο τέμπλο, αρχιερατικό θρόνο, άμβωνα των μέσων του 19ου αιώνα και εικόνες που χρονολογούνται από το 1709.

Θυρανοίξια Ιερού Ναού Αγ. Γεωργίου Αρρεναγωγείου στην Κω

Τό ἀπόγευμα τῆς Δευτέρας 7 Ἀπριλίου με τήν παρουσία πλήθους πιστῶν ἔγιναν ἀπό τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κώου καί Νισύρου κ. Ναθαναήλ τά θυρανοίξια τοῦ πλήρως ἀνακαινισμένου Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Ἀρρεναγωγείου-Παλαιοῦ Μητροπολιτικοῦ πού βρίσκεται στό πάρκο πίσω ἀπό το Ἡρῶο τῆς πόλης τῆς Κῶ.
Ὁ σημαντικός καί ἱστορικός αὐτός ναός χρονολογεῖται στή μεταβυζαντινή περίοδο καί βρίσκεται μέσα στά τείχη τῆς ἱπποτικῆς πόλης, στή μετέπειτα συνοικία τῆς «Χώρας», ἡ ὁποία κατεστράφη ὁλοκληρωτικά ἀπό τό σεισμό τῆς 23ης Ἀπριλίου 1933 καί ἔπειτα ἔγινε ἀρχαιολογικός χῶρος ἀπό τούς Ἰταλούς πού τότε κατεῖχαν τό νησί.
Εἶναι ἕνας σχεδόν τετράγωνος μονόχωρος ναός μέ ἡμικυκλική ἀψίδα μέ 8 κυκλικά καί 4 ὀρθογώνια παράθυρα πού δίνουν πλούσιο φῶς στό ἐσωτερικό.
Δίπλα στό ναό, στή βόρεια πλευρά του βρίσκεται ὁ τάφος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κώου Γερασίμου (+1838) καί τῆς μητέρας του Ἀνθούλας, ἡ ὁποία χάθηκε τό 1811 στή μεγάλη ἐπιδημία πανώλης πού κράτησε ὡς τό 1814 καί ἔμεινε γνωστή ὡς τό «πρῶτο θανατικό».
Ὁ ναός για πολλά ἔτη, μέχρι τήν ἀνέγερση τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ Ἁγίου Νικολάου Κῶ, ὁ ὁποῖος καταστράφηκε στό σεισμό, διετέλεσε Μητροπολιτικός Ναός.
Τό 1842, μέ ἀπόφαση τοῦ Μητροπολίτου Κώου Κυρίλλου καί τῶν προκρίτων τῆς «Χώρας», ὁ ναός συνεισέφερε στά ἔξοδα τῆς «Ἀλληλοδιδακτικῆς Σχολῆς» τῆς Κῶ, ἡ ὁποία ἦταν σχολεῖο τῆς πρωτοβάθμιας ἐκπαίδευσης καί λειτουργοῦσε μέ τήν «ἀλληλοδιδακτική μέθοδο» σύμφωνα με τήν ὁποία, οἱ μαθητές τῶν τελευταίων τάξεων δίδασκαν τούς μαθητές τῶν πρώτων.
Τό 1882 ἱδρύθηκε ἡ Ἀστική Σχολή Ἀρρένων (Ἀρρεναγωγεῖο) σέ κτήριο δίπλα στό ναό. Στό ἰσόγειο λειτουργοῦσε τό σχολεῖο καί στον πρῶτο ὄροφο κατοικοῦσε ὁ ἐπίσκοπος τοῦ νησιοῦ. Τήν ἴδια περίοδο τήν φροντίδα τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ ἀνέθεσε ἡ Ἱερά Μητρόπολη στήν οἰκογένεια τοῦ προκρίτου Ἀντωνίου Παντελόγλου. Ὁ ναός ἀνακαινίσθηκε ξανά τό 1892 μέ χορηγία τῆςΑἰκατερίνης Ἀντωνίου Παντελόγλου, συζύγου Ἀλεξίου Θυμανάκη.
Ὁ ναός τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ἦταν ἕνα ἀπό τά λίγα κτίρια τῆς πόλης πού διασώθηκαν ἀπό τόν καταστρεπτικό σεισμό τοῦ 1933, ὄχι ὅμως καί τό παρακείμενο κτήριο τοῦ Ἀρρεναγωγείου τό ὁποῖο καταστράφηκε ὁλοσχερῶς. Μάλιστα, ἐπειδή τήν ἡμέρα τοῦ σεισμοῦ ὁ ναός ἑόρταζε, λειτουργοῦσε σε αὐτόν ὁ Πατριαρχικός ἐπίτροπος τοῦ νησιοῦ, Ἀρχιμανδρίτης Φιλήμων Φωτόπουλος (οἱ Ἰταλοί κατακτητές δεν ἐπέτρεπαν τοποθέτηση νέου ἐπισκόπου).
Μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου τό κτίσμα τοῦ ναοῦ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ὑπέστη σημαντικές φθορές καί κατέστη ἐπιτακτική ἀνάγκη ἡ συντήρηση καί ἀνακαίνισή του. Για τό λόγο αὐτό, μέ φροντίδα τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κώου καί Νισύρου κ. Ναθαναήλ ἔγιναν ἐκτεταμένες ἐργασίες ἀνακαίνισης ὥστε τό μνημεῖο νά ἀποδοθεῖ καί πάλι στούς πιστούς πλήρως ἀποκατεστημένο καί ἀνακαινισμένο.
Τέλος, νά σημειώσουμε ὅτι ἡ Ἱερά Μητρόπολις Κώου καί Νισύρου ἀφιέρωσε τό ἡμερολόγιο τοῦ ἔτους 2014 σέ αὐτόν τό ναό.DSC_2330DSC_2301DSC_2234DSC_2325DSC_2331DSC_2317DSC_2204DSC_2294DSC_2292