Στον Άγιο Γεώργιο στο Κάιρο!

 Στην απέραντη πόλη του Καΐρου, με πληθυσμό περίπου όσο ολόκληρη η χώρα μας και στην παλιά γειτονιά του, ευρίσκεται ο μεγαλοπρεπής ναός του Αγίου Γεωργίου.

Η μοναδική Ροτόντα που διασώζεται στην Ανατολή. Βρίσκεται δίπλα στο φρούριο της Αιγυπτιακής Βαβυλώνος και στο Κοπτικό Μουσείο και θεωρείται Μοναστήρι. Τα ίχνη του ναού χάνονται στις πρώτες εκατονταετίες του Χριστιανισμού, ενώ ο σημερινός ναός ανεγέρθη το 1909 και τον αγιογράφησε ο μεγάλος Έλληνας ζωγράφος Κων/νος Παρθένης.
Στις Ελληνορωμαϊκές κατακόμβες, κάτω απ’ αυτόν, που στην πραγματικότητα ανακαλύφθηκαν πριν λίγα χρόνια, εκτός από το Νειλόμετρο των Φαραώ που μετρούσαν την στάθμη του Νείλου ποταμού, υπάρχουν τα παρεκκλήσια των Αγίων Σαράντα, Αγίου Ιωάννη, Θεοδώρου και Χριστόφορου. Στον κυρίως ναό ευρίσκεται και η αλυσίδα που, κατά την παράδοση, είχε δεθεί ο Άγιος και που οι προσκυνητές θεωρώντας την θαυματουργή, περιπτύσσονται μ’ αυτήν. Τα θαύματα αφορούν κυρίως, ψυχιατρικές ασθένειες.
Οι προσκυνητές του Αγίου εδώ, είναι κατά 80% Μουσουλμάνοι, που λατρεύουν τον Τροπαιοφόρο και φέρνουν τασιμάρια ζώα και άλλα στη χάρη Του και δέχονται τα θαύματά Του. Οι υπόλοιποι είναι Ορθόδοξοι και Κόπτες. Από το 1825, ενταφιάζονται εδώ οι Πατριάρχες Αλεξανδρείας και δίπλα ευρίσκεται ναός αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου και το αξιόλογο, με μνημειακούς πλέον τάφους, ελληνικό κοιμητήριο. Πολλοί από τους τάφους ανήκουν σε Κρητικές οικογένειες της παλαιότερης Αιγύπτου.
Το πηγάδι της Παναγίας ευρίσκεται στον εξωτερικό χώρο και εδώ, κατά την παράδοση, άντλησε η Θεοτόκος νερό όταν, φεύγοντας από την Αίγυπτο, πέρασαν απ’ αυτό το σημείο.
Το Μοναστήρι, παλαιότερα, συντηρούσε γηροκομείο, νοσοκομείο, πτωχοκομείο και προσέφερε θαυμαστό κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο.
Οι επισκέπτες του Καΐρου αξίζει τον κόπο να πάρουν την ευλογία του Αγίου απ’ αυτόν τον ιερό και θαυματουργό χώρο.

πηγές εδώ και εδώ

Άγιος Γεώργιος - Η αρχαιότερη εκκλησία του Περιστερίου καταρρέει

https://youtu.be/oxdPI229x2k

Το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου στην οδό Λυσία και Οικονομίδου είναι η αρχαιότερη εκκλησία του Περιστερίου και έχει χαρακτηριστεί Μεσαιωνικό Μνημείο. Πρόκειται πέρα από θρησκευτικό μνημείο και πολιτιστικό λόγω της παλαιότητας του.
Ο Άγιος Γεώργιος είναι καταχωρημένος, όπως και άλλοι ναοί, στο έργο του καθηγητή και ακαδημαϊκού Α. Ορλάνδου για τα «Μεσαιωνικά μνημεία της πεδιάδας των Αθηνών». 

Βρίσκεται στο Περιστέρι στην οδό Λυσία και κοντά στην δεξιά όχθη του Κηφισού στο κτήμα του Π. Τζιώτη. Θεωρείται η πιο παλιά εκκλησία του Περιστερίου αφού χτίστηκε τον 16ο αιώνα.
Ως προς την αρχιτεκτονική του το εκκλησάκι είναι βασιλική, δίκλιτη, με ξύλινη στέγη. Έχει διαστάσεις 7,00 Χ 11,75 και έχει στο νότιο κλίτος ημιεξαγωνική αψίδα ιερού. Ο ναός κτίστηκε πιθανότατα πάνω σε αρχαιότερο βυζαντινό από τον οποίο προέρχεται το ακέραιο τέμπλο του ναού, μήκους 3,30 με ένα επιστύλιο με γλυπτή διακόσμηση στο νότιο κλίτος καθώς και θωράκιο εντοιχισμένο στα σκαλοπάτια της εισόδου. Στην κόγχη του ιερού διατηρήθηκε άθικτη η εικόνα της Πλατυτέρας, ενώ στο νότιο τοίχο σώζονται επισκευασμένες εικόνες αγίων όπου διακρίνονται χαράγματα των ετών 1726 και 1728.
Η επιγραφή γράφει «1726 απριλίου 23 Σωφρόνιος μοναχός. 1728 Εν μηνι απρυληου 23 .Ηρθαμαι εδω χαριν του αγηου γεωργηου Σπυρίδων λουκάς κλπ. Χρονολογία του 16ου αιώνος».

Σήμερα η εκκλησία είναι μισογκρεμισμένη σε κακή κατάσταση, με υποστύλωση από σιδερένια υποβοηθητικά στηρίγματα εσωτερικά και εξωτερικά και είναι έτοιμη να καταρρεύσει.
Ο Άγιος Γεώργιος , είναι αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, ένα από τα ελάχιστα ιστορικά μνημεία που συνδέουν το παρελθόν αυτού του τόπου με το σήμερα. Ως τέτοιο δεν μπορεί να αφεθεί στην τύχη του και να καταρρεύσει.
Ελπίζω με την αναφορά μου να προκαλέσω το ενδιαφέρον των υπευθύνων με σκοπό τη διάσωση του ιστορικού Αγίου Γεωργίου Περιστερίου.

Ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Χατζῆ-Γεώργιος ὁ ἐκ Φιλαδελφείας

  Ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Χατζῆ-Γεώργιος ὁ ἐκ Φιλαδελφείας καί ἐν Καράτζᾶσοῦ τῆς Ἡλιουπόλεως μαρτυρήσας κατά τό 1794 ἔτος, Ὀκτωβρίου β´. Ἀρνηθείς ἐν θυμῶ τήν τοῦ Χριστοῦ πίστην, ελθῶν εἰς ἐαυτόν, ἥλθε εἰς τό Ἅγιον Ὄρος καί μείνας καιρόν ἐπανήλθε εἰς Καρατζᾶσοῦ, καί ὀμολόγησε τήν εἰς Χριστόν πίστην του. 

Ὁ κριτής διέταξε τήν φυλάκισίν του καί ἔδωσε τήν ἐντολή νά τόν τιμωρήσουν μετά πολλῶν βασάνων, ὅπου τά ἀνήμερα θηρία τόν βασάνισαν η´ ἡμέρας. Ὁ γενναῖος τοῦ Χριστοῦ στρατιώτης, μισοπεθαμένος ὁμολογῶν «Ἐγώ χριστιανός γεννήθηκα, χριστιανός καί θά ἀποθάνω», απεκεφαλίσθει.

πηγή : «Νεομάρτυρες - Τά μυρίπνοα ἄνθη», Ἱερομόναχος Ἀνασταστάσιος, Ἐκδόσεις «Ἑρμηνεία - Ἅγιον Ὄρος»

Θαύμα του Αγίου Γεωργίου-Μάνααααα!!! Μιλάωωω!!!

...Σήμερα, πιάνοντας κουβέντα για την γιορτή του Αγίου,
θυμήθηκα τον φίλο μου, τον Γιώργο Τσιάμη, τον ψαρά από το Βόλο.
Τον έζησα από μικρός.
Έρχονταν με λεωφορείο από το Βόλο με δύο καλάθια και πωλούσε ψάρια στο Βελεστίνο επί 40 χρόνια.
Αργότερα αγόρασε ένα μικρό αυτοκινητάκι κι΄ έρχονταν μ΄αυτό στο Βελεστίνο.Το Βελεστίνο ήταν η "επικράτειά" του.
Φωνή ; χιλιόμετρα μακριά..!.Ο Ψαρααααααάς!!!!
Πάω στην Κάπουρνα Μαγνησίας (Γλαφυραί) να εκκλησιασθώ στην Εκκλησία του Αγίου Γεδεών γιατί εκεί γεννήθηκε ο Άγιος.
Όμως η κεντρική εκκλησία ήταν αφιερωμένη στον Άγιο Γεώργιο και την ημέρα εκείνη είχαν "Κουρμπάνι" που στην τουρκική γλώσσα καλείται θυσία.
Μοίραζαν φαγητό και βλέπω απέναντί μου τον ψαρά.
Τον φωνάζω και του λέω :
-" Γιώργο εσύ εδώ ; "
-" Αν δεν είμαι εγώ εδώ ποιός θα είναι ; Σταύρο άκου με προσοχή τι θα σου πω.
Δεν ξέρει κανένας στο Βελεστίνο αυτά που θα σου πω.
Εγώ γεννήθηκα μουγγός, άλαλος.
Η μάνα μου, κάθε χρόνο, μ΄επαιρνε στην αγκαλιά της και με πήγαινε στον Άγιο Νέο Απόστολο, στον Άγιο Λαυρέντιο του Πηλίου.
Δύο βράδια κοιμόμασταν εκεί,έξω από την εκκλησία και παρακαλούσε τον Άγιο όλη νύχτα να μου δώσει τη φωνή.
Αυτό συνεχίσθηκε επί 16 χρόνια.
Το έβαλε με πόνο, πείσμα η μάνα μου να αποκτήσω τη φωνή.
Ένα βράδυ στον 16ο χρόνο σηκώνομαι τη νύχτα κατά τι δύο, πάω μπροστά στην εικόνα του Αγίου Γεωργίου και του λέω :
"Αγιε σε παρακαλώ δός μου τη φωνή για λίγες μέρες να χαρεί η μάνα μου.
Μετά πάρε τη μάνα μου στον Ουρανό και πάρε και τη φωνή μου για πάντα, δεν μ΄ενδιαφέρει.
Δεν βλέπεις πως βασανίζεται 16 χρόνια ; Λυπήσου τη μάνα μου...!!"
"Λοιπόν Σταύρο,"... δεν μπόρεσε να συνεχίσει και τον πιάνουν τα κλάμματα ξανά κλαίγοντας γοερά και με λυγμούς.
Κάποια στιγμή σταμάτησε.
"Σταύρο, που λες εκείνη τη στιγμή ένα ρίγος διαπέρασε το κορμί μου σαν ηλεκτρικό ρεύμα και άρχισα να μιλάω κανονικά όπως όλος ο κόσμος.
Ξυπνάω τη μάνα μου που την είχε πάρει ο ύπνος μπροστά στην εικόνα του Αγίου.
-" Mάνααααα!!! Μάνααααα!!! Μιλάωωω!!!"
και αγκαλιασθήκαμε.
Το τι έγινε;;......!!!

Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις Αυτού!

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ του κ.Σταύρου Παν. Παπαγεωργίου

Τζ' Άη Γιωρκή βοήθα μου,μεγάλη σου ειν´ η χάρη

"Τζ' Άη Γιωρκή βοήθα μου,μεγάλη σου ειν´ η χάρη
Συ Στρατηλάτη Άγιε,Άγιε Καβαλάρη"
Ετούτη ειν' η παράκληση στο στόμα των Κυπρίων
Προστάτη μας τον έχουμε,μπροστάρη των Αγίων.

Οι περισσότεροι Ναοί στην Κύπρο μας χτισμένοι
στην Παναγιά μας τάξιμο είναι πρώτα δοσμένοι

Έπειτα από την Παναγιά στον Άη Γιώρκη τάζουν
Ναούς και προσκυνήματα το ονομά του δοξάζουν.

Οκτώ χωριά της Κύπρου μας το όνομά του έχουν
στην χάρη του Αγίου μας οι Κύπριοι προστρέχουν.

Ειν´ της "Κερύνειας" Άγιος,Άγιος του "Συλίκου",
Άγιος του "Σπαθαρικού" τον αγαπούν περίτου
"Κελοκεδάρων" ο Άγιος
"Πέγειας", "Λέυκας", "Καυκάλου"
"Άη Γιωργούδι Τηλλυριάς"
όσο δεν ´χτίσαν άλλου.

Τα Μοναστήρια αριθμεί η χάρη του καμπόσα
τόπους και τοπονύμια,τόσα και άλλα τόσα
Της "Αλαμάνου η Μονή"και του "Μαυροβουνίου "
του "Άη Γιώρκη του Μακρή" και του "Κοντού τ' Αγίου".

"Νικοξυλίτη" η Μονή ,Μονή και του "Πυρκώτη"
"Χαβούζας", "Μαγγάνων η Μονή
μα του "Ρηγάτη πρώτη".

Της Μόρφου ο Ρήγας έταξε να πάρει την καλή του
στ´ Άη Γιώργη τη χάρη του να χτίσει την Μονή του.

Κατά πως λεν οι χωρικοί τα περασμένα χρόνια
σκληρή αρρώστια θέριζε νέους και νιες κι εγγόνια.

Πανούκλα όπως λεγότανε άσκημη είχε όψη
στον Άγιο ορίστηκε τη στράτα της να κόψει.

" Του Άη Γιώρκη η παθκιά"έτσι την ονομάσαν
το μέρος που την σκότωσε τον Άγιο δοξάσαν.

" Τ´ Αγίασμα τ´ Άη Γιωρκή"πηγή ευλογημένη
ίαμά μας και φάρμακο η συνταγή δοσμένη.

Τον Στρατηλάτη Άγιο Προστάτη ο Στρατός μας
τον έχει ευλογία του,Σποράρη ο Γεωργός μας.

Τρείς του Νοέμβρη το ´χουμε στην Κύπρο να τιμούμε
τον Άγιο Γεώργιο να τον παρακαλούμε.

Συ ο Σποριάς κι ο Γεωργός απ´το δικό μου χέρι
πάρε το σπόρο που ´φερα πολλή σοδειά να φέρει.

Ρίξε Αγιέ μου τη βροχή ρίξε να σε δοξάσω
κι άλλα φυτά στη χάρη σου να βρω να ονομάσω.

Έχει η άμπελος ως λεν"του Άη Γιώρκη, σταφύλιν"
"πουρνέλλες λεν τ´Άη Γιωρκού"πολλές μες το ζεμπύλιν.

Εισάκουσέ μου Άγιε κι αν γεωργού τη γνώση
δεν έχω την, την πείρα του είθε η ευχή να δώσει.

Σποριάς σαν είσαι πάρε μου απ´της καρδιάς τον πόθο
ετούτο το σαράκι μου μες την ψυχή μου πο ´χω.

Σπόρον ειρήνης Άγιε σπείρε στην Νήσον όλη
ρίξε βροχή και πότισε σε κάθε ένα περιβόλι.

Την Μόρφου μου με τους ανθούς κάνε την να μυρίσει
στο σπίτι του ο προσφυγάς και πάλι να γυρίσει.
Τους ελαιώνες κάρπισε να ξεχειλίζουν λάδι
για τα καντήλια σου μπροστά μεγάλη σου η χάρη.

" Τζ´Άη Γιώρκη βοήθα μου μεγάλη σου ειν´η χάρη
Συ Στρατηλάτη Άγιε Άγιε καβαλλάρη"


Του μηνός Νοεμβρίου 3
Έτη 2020
Ώραν ενδεκάτην πρωινήν
Ποίημα από την προσωπική ποιητική μου συλλογή, συμμετοχής στο Διεθνή Μαραθώνιο Ποίησης, τον Νοέμβριο του 2020
Δέσποινα Αικατερίνης Ανδρέα Τενίζη

Θαύμα του Αγίου Γεωργίου στον πατέρα Ιωάννη Καλαϊδη

Η ζωή του όλη ήταν νηστεία, αγρυπνία, προσευχή και ταπείνωση. Είχε πολλά βάσανα, πολλές δοκιμασίες, αλλά τα ξεπερνούσε με καρτερικότητα και ταπείνωση. Ο Θεός όμως τον αντάμειψε με πολλά χαρίσματα. Η δυνατή του προσευχή, η διορατικότητά του, ο καλός του λόγος, η ταπείνωσή του τον καθιέρωσαν στα μάτια των πιστών ως άγιο. Θα μπορούσα να μιλώ μέρες για τον π. Ιωάννη, όμως νιώθω μέσα μου ένα γλυκόπικρο συναίσθημα, που μ’ αναγκάζει να περιοριστώ μόνο για 10 λεπτά και 2-3 περιστατικά που έζησα μαζί του.

  Το 1991 όταν στο κτήμα μου την Καλλικράτεια Χαλκιδικής έχτιζα ένα μικρό παρεκκλησάκι προς τιμήν του Αγίου Γεωργίου και με υπόδειξη του πατρός Ιωάννη μετά από ένα τρομακτικό ατύχημα που είχε ο γιος μου, με άδεια την Μητροπόλεως Κασσανδρείας, κι ενώ ήμουν κοσμικός, έρχεται μαζί με την κόρη του Θεοδώρα αργά το απόγευμα και γονατίζει εδαφιαία μέσα στα τσιμέντα και τους σοβάδες και σταυροκοπιέται κλαίγοντας. Όταν σηκώθηκε δεν είχε ίχνος σκόνης. Η κόρη του τον παρακάλεσε να ευλογήσει κι ένα δωματιάκι που είχα για κατοικία. Αφού το ευλόγησε μου λέει: «Παιδί μου εδώ θα γίνονται πολλά θαύματα!». Η σύζυγός μου από τη λαχτάρα της να πάρει την ευλογία του π. Ιωάννη τράβηξε την πόρτα του δωματίου και κλειστήκαμε έξω. Τα κλειδιά ήταν πίσω από την πόρτα. Της είπα «Δεν πειράζει! Θα σπάσω το τζάμι και θα μπούμε!».

 Αυτή όμως, με την αγάπη και την πίστη που είχε και έχει, μου λέει:

 «Όχι! Ο π. Ιωάννης είπε ότι θα γίνονται θαύματα εδώ!». 

Ήταν δεδομένο. Πιανόμαστε από το χέρι και αρχίζουμε το τροπάριο του Αγίου Γεωργίου: «Ως των αιχμαλώτων ελευθερωτής και των πτωχών υπερασπιστής…» και κάνει κλακ η πόρτα και ανοίγει χωρίς καμία επέμβαση.

 Μια άλλη φορά μας καλεί στο σπίτι της η κυρία Θεοδώρα, που κι εδώ κοντά είμαστε, στη Θεσσαλονίκη, επειδή μας ζήτησε ο πατέρας της. O π. Ιωάννης, πίσω από το αυτί είχε μια μεγάλη μαύρη ελιά και του είπαν ότι ήταν καρκίνος. Με παρακάλεσε να φέρω από το εκκλησάκι της Καλλικράτειας λίγο λάδι από την καντήλα του Αγίου Γεωργίου. Πράγματι, το έφερα και το έδωσα. Την άλλη μέρα το πρωί μας παίρνουν τηλέφωνο να ξαναπάμε. Πράγματι η ελιά είχε εξαφανιστεί. Και ζήτησε να μεταβούμε στην εκκλησία για να ευχαριστήσει τον άγιο που λάτρευε. Ήταν μια κρύα, βροχερή μέρα.

 Φτάνοντας στο εκκλησάκι ήμασταν περίπου 10 άτομα. Αρχίσαμε την παράκληση του Αγίου Γεωργίου. Τελειώνοντας μας παρακάλεσε να τον αφήσουμε μόνο του. Οι υπόλοιποι πήγαμε στο δωματιάκι να πιούμε τσάι. Βλέποντας όμως ότι αργεί πήρα μια ομπρέλα και πήγα να τον πάρω. Φτάνοντας στην πόρτα της εκκλησίας τον ακούω να μιλά με κάποιον. Μπαίνοντας τον ρωτώ: 

«Με ποιον μιλάς γέροντα;».

 Κι εκείνος χαμογελώντας μου λέει: 

«Μα με τον άγιο γιέ μου!». Βλέποντάς με να τα χω λίγο χαμένα, μου λέει: «Άκουσε παιδί μου, όταν έναν άγιο τον αγαπάς, προσεύχεσαι σ’ αυτόν, τον υπηρετείς, αργά ή γρήγορα θα σου φανερωθεί. Και θα μιλάς μαζί του, όπως εγώ μιλώ με σένα. Εγώ, στον άγιο Γεώργιο χειροτονήθηκα. Του Αγίου Γεωργίου παντρεύτηκα. Τον Άγιο Γεώργιο υπηρέτησα. Έρχεται πάντα όταν τον επικαλούμαι. Άλλωστε, στην εκκλησία του αγίου Γεωργίου είμαστε και κτήτορα πατρός Γεωργίου».

 Είπα: «Μα εγώ δεν είμαι ιερεύς!».

 «Θα γίνεις, παιδί μου», μου λέει, «θα γίνεις». Χωρίς άλλη κουβέντα πήγαμε στο δωματιάκι.

Απο την Εισήγηση του πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Παγώνη, Αρχιερατικού Ρεντίνης, στην Ημερίδα που διοργανώθηκε, προς τιμήν του αγιασμένου λευίτη του Κυρίου, πατέρα Ιωάννη Καλαϊδη.

iconandlight-εδώ

Ένας ήταν και τράβηξε στον Παράδεισο εκατοντάδες

 Ένας ήταν και τράβηξε στον Παράδεισο εκατοντάδες

Αλεξάνδρα, Πολυχρονία, Νίκη, Ανατόλιος, Πρωτολέων, Βίκτωρ, Ακίνδυνος, Ζωτικός, Ζήνωνας, Χριστοφόρος, Σεβιριανός, Θεωνάς, Καισάριος, Αντώνιος, Απολλώ, Ισαάκιος, Κοδράτος και πολλοί άλλοι, άγνωστοι οι περισσότεροι σε μας, μα γνωστοί, αγαπημένοι κι άγιοι στην αγκαλιά του Χριστού μας.

Όλοι έχουν κάτι κοινό: γιορτάζουν το τελευταίο δεκαήμερο του Απρίλη.
Συγκεκριμένα γιορτάζουν από τις 20 ως τις 25 του Απρίλη, δηλαδή γύρω - γύρω από τον Αη Γιώργη το μεγαλομάρτυρα.
Καθόλου τυχαίο, αυτό το τελευταίο.
Γιατί ο άγιος ήταν η αιτία να γνωρίσουν το Χριστό και να δώσουν τη ζωή τους γι' Αυτόν.

Αγία Αλεξάνδρα (21 Απριλίου)

Είναι η αυτοκράτειρα, μία από τις συζύγους του Διοκλητιανού.
Βέβαια, οι ιστορικοί ελάχιστα έως καθόλου ασχολήθηκαν μαζί της, αφού ούτε σε ραδιουργίες της αυλής αναμείχθηκε ούτε με τη ζωή της προκαλούσε.
Και θα παρέμενε τελικά άγνωστη, αν δεν επέλεγε στο τέλος της! 
Εντελώς διαφορετική από τον τραχύ και αδίστακτο αυτοκράτορα σύζυγό της, βλέποντας το μαρτύριο του αγίου Γεωργίου, τον παρακάλεσε να σταματήσει τα μαρτύρια κατά των Χριστιανών.
Ο Διοκλητιανός έξω φρενών την έκλεισε στη φυλακή.
Από εκεί η αυτοκράτειρα παρακαλούσε θερμά το Θεό αν και ποθούσε το μαρτύριο, να μην επιβαρυνθεί η ψυχή του συζύγου της με ένα ακόμα αμάρτημα: της συζυγοκτονίας.
Η δέησή της έγινε δεκτή από το Θεό και η αγία παρέδωσε την ψυχή της μέσα στη φυλακή, δυο μέρες πριν από τη θανάτωση του αγίου Γεωργίου.
Μαζί της πίστεψαν τρεις υπηρέτες της, ο Απολλώ, ο Ισαάκιος και ο Κορδάτος, οι οποίοι βρήκαν μαρτυρικό θάνατο.
 

Αγία Πολυχρονία (23 Απριλίου)

 
Ήταν η μάνα του αγίου, εκείνη που τον βάφτισε σ' ένα μοναστήρι της Αρμενίας κρυφά από τον ειδωλολάτρη σύζυγό της, ο οποίος χάρη στις προσευχές της μεταστράφηκε στο Χριστό.
Κατά τη διάρκεια των βασανιστηρίων του παιδιού της που κράτησαν μήνες ολόκληρους, φρόντιζε η ίδια να μην στερηθεί το Σώμα και το Αίμα του Χριστού.
Γρήγορα οι κινήσεις της έγιναν αντιληπτές από τον Διοκλητιανό, ο οποίος διέταξε τη σύλληψη και τη θανάτωσή της.
Μαρτύρησε την ίδια μέρα με το παιδί της.
Ο άγιος Γεώργιος λίγο πριν μαρτυρήσει εξέφρασε την επιθυμία του στον έμπιστο υπηρέτη του Πασικράτη να ταφεί μαζί με την μητέρα του στην Παλαιστίνη. 
Μάνα και γιος άγιοι κι οι δυο στον ουρανό, έμειναν δίπλα - δίπλα και στη γη, μέχρι τις Σταυροφορίες. Οι Λατίνοι άρπαξαν το ιερό λείψανο της αγίας και το μετέφεραν στη Δύση.

Αγία Νίκη (25 Απριλίου)

Η Νίκη ήταν εθνική. Βλέποντας όμως, όσα θαυμαστά συνέβαιναν κατά το πολύμηνο μαρτύριο του αγίου Γεωργίου, πίστεψε στο Χριστό και μαρτύρησε με αποκεφαλισμό.
 
Η πίστη του αγίου Γεωργίου έγινε αφορμή για να γίνουν χριστιανοί και να μαρτυρήσουν ο πρώην μάγος Αθανάσιος, οι σωματοφύλακες του Διοκλητιανού Ανατόλιος και Πρωτολέων (μαζί με τους στρατιώτες και τους οικείους τους), οι στρατιωτικοί Βίκτωρ και Ακίνδυνος, Ζωτικός και Ζήνωνας, Χριστοφόρος και Σεβιριανός, Θεωνάς, Καισάριος και Αντώνιος και οι συνδέσμιοί του Ευσέβιος, Νέων, Λεόντιος, Λογγίνος, ο γεωργός Γλυκέριος και άλλοι τέσσερις ανώνυμοι.
Είναι επίσης αξιοσημείωτο ότι υπάρχουν ακόμα 57 άγιοι της εκκλησίας μας με το όνομα Γεώργιος.

Επιμέλεια: Υπ.

πηγή

"Ω Γεώργιε μάρτυς, το γλυκύ πιστοίς πάσι όνομα και πράγμα υπάρχων”

  Ο Γεώργιος, αν δεχόταν την πρόταση τού Διοκλητιανού να αλλαξοπιστήσει θα είχε αλλάξει ο ρους τής Ιστορίας, αλλά δεν θα τον ήξερε σχεδόν κανείς, γιατί θα ήταν άλλος ένας χρήσιμος, πρόθυμος και βολεμένος συστηματίας. Απεναντίας, σήμερα τιμάται σε όλες τις άκρες τής γης, και σχεδόν από όλες τις θρησκείες, περισσότερο από κάθε άλλον Άγιο, ενώ ολόκληρες χώρες τον έχουν για προστάτη τους.
 "Ω Γεώργιε μάρτυς, το γλυκύ πιστοίς πάσι όνομα και πράγμα υπάρχων” .
Χρόνια μας πολλά!
Tip: Αρκεί να ρίχνει ο καθένας μια καλή ματιά στο βίο τού αγίου του για να βγαίνει από όλα τα εκάστοτε διλήμματα τής ζωής του - ειδικά στις εποχές που ζούμε.

πηγή