Δευτέρα 27 Μαΐου 2013

Οἱ πάπαι ἔχουν ἀποκηρύξει τόν Ἄγ. Γεώργιον τόν Τροπαιοφόρον καί ἄλλους Ἁγίους της Ἐκκλησίας μας

Ὁ σημερινὸς Πάπας ὑποκρίνεται πὼς τιμᾶ τὸν Ἅγ. Γεώργιον
 Ὁ νέος Πάπας Φραγκῖσκος εἰς μίαν προσπάθειαν νὰ καταδείξη ὅτι εἶναι φιλικὸς πρὸς τὴν Ὀρθοδοξίαν, ἀπεφάσισε νὰ ἑορτάσῃ τὰ ὀνομαστήριά του μὲ τὸ κοσμικόν του ὄνομα, τὸ ὁποῖον εἶναι Γεώργιος. Τὴν 23ην Ἀπριλίου, ἡμέραν ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Γεωργίου (οἱ Ὀρθόδοξοι τὴν ἑορτάζομεν πάντοτε μετὰ τὸ Πάσχα), ἀπεφάσισε νὰ ἑορτάση καὶ νὰ τιμήση τὸν μαρτυρήσαντα Ἅγιον Γεώργιον τὸν Τροπαιοφόρον. 
Ὁ μακαριστός, ὅμως Ἀρχιμανδρίτης Χαράλαμπος Βασιλόπουλος εἰς τὸν πρόλογον τοῦ βιβλίου του, «Ὁ Ἅγιος Γεώργιος ὁ Τροπαιοφόρος», γράφει ὅτι ὁ Παπισμὸς ἔχει ἀποκηρύξει τὸν Ἅγιον Γεώργιον, ὡς καὶ πολλοὺς ἄλλους Ἁγίους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας. 
Γράφει ὁ μακαριστὸς Ἀρχιμ.Χαράλαμπος Βασιλόπουλος, ἱδρυτὴς τῆς Π.Ο.Ε. καὶ τοῦ «Ο.Τ.» τὰ ἀκόλουθα: «Τὸ 1968 ὁ Πάπας προέβη εἰς μίαν ἀσεβῆ ἐνέργειαν, ποὺ κατέπληξε τὸν κόσμον καὶ προκάλεσε θύελλαν διαμαρτυριῶν εἰς ὁλόκληρον τὴν χριστιανοσύνην.
῾Ο Πάπας διέγραψεν ἀπὸ τὸ Ἁγιολόγιον τὸν Ἅγιον Γεώργιον τὸν Μεγαλομάρτυρα! Διέγραψε δὲ μαζὶ μὲ αὐτὸν καὶ ἄλλους τριάντα Ἁγίους, ὅπως τὸν Ἅγιο Νικόλαο, τὸν Ἅγιο Χριστοφόρο, τὴν Ἁγία Βαρβάρα, τὴν Ἁγία Αἰκατερίνη κ.λπ.
Φαίνεται νὰ τὸν ἐνοχλοῦσε πολὺ τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ περισσότεροι ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς Ἁγίους τιμῶνται πολὺ ὑπὸ τῶν ᾿Ορθοδόξων.
Εἶναι αὐτοί, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, οἱ ἀγαπημένοι Ἅγιοι τοῦ ᾿Ορθοδόξου λαοῦ· εἶναι κατ᾽ ἐξοχὴν Ἅγιοι τῆς ᾿Ορθοδοξίας. ᾿Ιδιαιτέρως δὲ ὁ Μεγαλομάρτυς καὶ τροπαιοφόρος Γεώργιος ἀγαπᾶ ται καὶ τιμᾶται ἀπὸ ὁλόκληρον τὴν ᾿Ορθοδοξίαν.

Η βέβηλος ὅμως αὐτὴ καὶ ἀσεβὴς ἐνέργεια τοῦ Πάπα ἐλύπησε βαθύτατα κάθε πραγματικὸ ᾿Ορθόδοξο χριστιανό. Πολλοὶ μάλιστα εἶπαν: “Τὸν ῞Αγιο Γεώργιο δὲν μπόρεσε νὰ τὸν καθαιρέση ὁ πιὸ αἱμοβόρος καὶ αἱμοδιψὴς ἄνθρωπος τῆς ἱστορίας, ὁ Διοκλητιανός. Καὶ ὅμως ἔρχεται τώρα ὁ Πάπας νὰ τὸν διαγράψη ἀπὸ τὸν κατάλογο τῶν Ἁγίων μὲ μιὰ μονοκονδυλιά”! ῎Επειτα μᾶς λένε νὰ ἑνωθοῦμε μὲ τὸν Πάπα! 
᾿Αφοῦ τοὺς ῾Αγίους δὲν σεβάστηκε, πῶς θὰ σεβασθῆ τὴν ᾿Ορθοδοξία; Δὲν ἀποκλείεται μάλιστα ἡ ἐνέργειά του αὐτὴ νὰ εἶναι καὶ ἡ αἰτία τῆς κρίσεως τοῦ παπισμοῦ, νὰ εἶναι ἡ αἰτία, ποὺ συγκλονίζεται σήμερα ἐκ θεμελίων τὸ πανίσχυρο Βατικανό.

 ῾Η παπικὴ αὐτὴ ἐνέργεια ἐλύπησε κι ἐμένα ἀγαπητέ ἀναγνῶστα, καὶ ἔγινε ἀφορμὴ νὰ γράψω τὸν βίον τοῦ Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου.
 ᾿Εδῶ, στὸ βιβλιαράκι αὐτό, θὰ δια βάσης τὴν ἔνδοξη σταδιοδρομία τοῦ Ἁγίου, τὴν χριστιανική του πίστη, τὰ φρικτὰ καὶ ὀδυνηρὰ Μαρτύριά του, τὰ θαύματα ποὺ ἔκανε ὁ Θεός, γιὰ νὰ τιμήση τὸν ἡρωϊσμὸ τοῦ ῾Αγίου στὰ Μαρτύρια καὶ τὰ θαύματα, ποὺ συνεχίζονται μετὰ τὸν θάνατό του καὶ μέχρι σήμερα. Τὸν βίον τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, ἔχει ψυχικὴν ὠφέλειαν νὰ τὸ διαβάζη κάθε χριστιανός, ἰδιαιτέρως ὅμως ὅσοι φέρουν τὸ ὄνομά του.
 ῎Εχομε, τέλος, καθῆκον ὅλοι οἱ ᾿Ορθόδοξοι, ἐφ᾿ ὅσον ὁ Πάπας προσπαθεῖ νὰ σβήση τὴν μνήμη τοῦ Ἁγίου, νὰ φροντίσωμε νὰ γίνουν γνωστά, ὁ βίος καὶ τὰ θαύματά του εὐρύτερα. Δὲν πρέπει νὰ ὑπάρχη᾿Ορθόδοξο σπίτι χωρὶς νὰ ἔχη τὸν βίον τοῦ ῾Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου. Μὲ τὴν ἀνάγνωση τοῦ βιβλίου αὐτοῦ, θὰ καταλάβουν ὅλοι, ποῖον ῞Αγιον διαγράφει ὁ Πάπας... Ἀρχιμ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ Ἀθῆναι, Ἀπρίλιος 1975»
Ἐὰν ὁ Πάπας ἐπιθυμεῖ νὰ διαφέρη ἀπὸ τοὺς ἄλλους Πάπας καὶ νὰ κάνη μικρὰ βήματα πρὸς τὴν Ὀρθοδοξίαν, ἂς ἀποκαταστήση εἰς πρώτην φάσιν τὸν Ἅγιον Γεώργιον καὶ τοὺς ἄλλους Ἁγίους, ποὺ ἀναφέρει εἰς τὸν πρόλογον τοῦ βιβλίου του ὁ μακαριστὸς Ἀρχιμανδρίτης Χαράλαμπος Βασιλόπουλος καὶ ἂς τοὺς πιστεύση. Ἄλλως ὑποκρίνεται καὶ ἐξαπατᾶ τοὺς Ὀρθοδόξους πιστούς


  Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φυλ. 1976, 24 Μαΐου 2013

Κυριακή 26 Μαΐου 2013

ΝΕΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΥΡΟΒΛΥΣΙΑ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

Είχαμε αναφέρει σε προηγούμενη ανάρτησή μας ΕΔΩ για την εικόνα του Αγίου Γεωργίου που μυρόβλησε.Η Αναστασία από το μπλογκ delfinaki-sunset επισκέφτηκε τον ναό και μας λεει:
«Όπως μας είπαν χθες κάποιες γυναίκες του χωριού, το θαύμα έγινε την Δευτέρα του Πάσχα, κατά την πρωινή λειτουργία για την γιορτή του Αγ. Γεωργίου. Όταν πήγαν δυο άντρες να πιάσουν την εικόνα για την βγάλουν έξω για την λιτανεία, η εικόνα ήταν πολύ βαριά και δεν μπόρεσαν να την σηκώσουν (πάντα δυο άντρες την σήκωναν). Πήγε τρίτος, τίποτε. Πήγε τέταρτος, τίποτε. Τελικά χρειάστηκαν έξι άνδρες για να σηκώσουν την εικόνα. Όταν έγινε η λιτανεία και έφερναν την εικόνα μέσα στην εκκλησία για να την βάλουν στη θέση της, την είδαν να τρέχει μύρο. 
Ευχαριστούμε την Αναστασία και για τις πολύ όμορφες φωτογραφίες



Παρασκευή 17 Μαΐου 2013

Επίσημη υποδοχή λειψάνου Αγίου Γεωργίου Τροπαιοφόρου στο Στρατόπεδο "Πατσούκα" στην Αλεξανδρούπολη









Την Τετάρτη 15 Μαΐου το απόγευμα πραγματοποιήθηκε στο Στρατόπεδο «Πατσούκα» της Αλεξανδρούπολης και στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου που ευρίσκεται εντός του στρατοπέδου η επίσημη υποδοχή τεμαχίου ιερού λειψάνου του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου.

Το ιερό λείψανο μετέφερε εν πομπή από την είσοδο του Στρατοπέδου μέχρι τον Ιερό Ναό ο Μητροπολίτης  κ. Άνθιμος μαζί με τον Στρατηγό-Διοικητή της 12ης Μεραρχίας κ. Γκατζογιάννη, τον Δήμαρχο της πόλης κ. Λαμπάκη και την Αντιπεριφερειάρχη κ. Νικολάου, μαζί με ιερείς και στρατιώτες εκατέρωθεν αυτών. Αμέσως, αποδόθηκαν οι ανάλογες τιμές από την μπάντα και το τιμητικό άγημα και το ιερό λείψανο τοποθετήθηκε σε περίοπτη θέση. Ακολούθησε η επίσημη Δοξολογία για το ιερό λείψανο ενώ τελέσθηκε επίσης αρτοκλασία και ανεγνώσθη η ευχή του κολλύβου του Αγίου.

Ο Μητροπολίτης στον σύντομο χαιρετισμό του προς τους στρατιωτικούς αλλά και τους λαϊκούς που μετέβησαν στο Στρατόπεδο, αναφέρθηκε στον Άγιο Γεώργιο και στην συμβολή του στην εξάπλωση του Χριστιανισμού. Χαρακτηριστικά είπε πως «στα χρόνια των διωγμών κατά των Χριστιανών, ο Χριστιανισμός οφείλει την εξάπλωσή του στις γυναίκες γιατί τις έβγαλε από την ανυποληψία της εποχής και του ρωμαϊκού δικαίου, αλλά την εδραίωσή του την οφείλει σε αυτούς τους στρατιωτικούς Αγίους, όπως ο άγιος Γεώργιος, ο άγιος Δημήτριος, οι άγιοι Θεόδωροι, ο άγιος Μηνάς, ο άγιος Ευστάθιος, που όντας υψηλόβαθμα στελέχη του ρωμαϊκού στρατού, με την ομολογία της πίστεώς τους στον Ιησού Χριστό, κλόνισαν τα θεμέλια της πανίσχυρης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και φανέρωσαν την δυναμική της νέας θρησκείας, με αποτέλεσμα ο Χριστιανισμός να εισχωρήσει ακόμα και στο παλάτι σε σημείο που και η βασίλισσα Αλεξάνδρα, σύζυγος του φοβερότερου διώκτη των Χριστιανών, του Διοκλητιανού, να γίνει χριστιανή». Στο τέλος της ομιλίας του απευθύνθηκε στον Στρατηγό κ. Γκατζογιάννη λέγοντας πως η Μεραρχία πλέον αναλαμβάνει υπό την ευθύνη της το ιερό λείψανο του Αγίου Γεωργίου και επικαλέστηκε σε όλους την ευλογία και την σκέπη του Αγίου καθώς ακόμα και σε καιρό ειρήνης οι κίνδυνοι είναι πολλοί.                       ΠΗΓΗ


Μετά το πέρας της τελετής, όλοι οι παρευρισκόμενοι προσκύνησαν το ιερό λείψανο, ενώ ο Μητροπολίτης  διένειμε σε όλους τους άρτους ως ευλογία. To ιερό λείψανο του Αγίου Γεωργίου θα παραμείνει πλέον στον ομώνυμο Ναό του Στρατοπέδου «Πατσούκα».












Δευτέρα 13 Μαΐου 2013

Και άλλη εικόνα του Αγίου Γεωργίου μυρόβλυσε στην Κύπρο …


Ag. Georgios Larnaka
Γράφει ο Λουκάς Παναγιώτου | Romfea.gr
Άλλη μια εικόνα του Αγίου Γεωργίου, αυτή την φορά στην πόλη της Λάρνακας, φαίνεται να αναβλύζει μύρο. Σύμφωνα με πληροφορίες η εντοιχισμένη από το 1853/4 μ.Χ. εικόνα του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, στο Καθολικό της ομώνυμης Ιεράς Μονής της Λάρνακας, στη είσοδο της πόλης, αναβλύζει μύρο.
Το γεγονός αυτό αποκάλυψε ο Μητροπολίτης Κιτίου κ. κ. Χρυσόστομος, τελώντας, χθες το πρωί, τα θυρανοίξια της ανακαινισμένης Μονής του Αγίου Γεωργίου του Κοντού, με την ευκαιρία της εκ μεταθέσεως εορτής του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου.
Ο Πανιερώτατος τόνισε ότι παρατηρήθηκε έντονη ευωδία στο ναό και η οποία ήταν τόσο έντονη που αναγκάσθηκαν να ανοίξουν τα παράθυρα για να συνεχισθεί η Θεία Λειτουργία. Διαπιστώθηκε, στην συνέχεια, μετά από έρευνα ότι η ευωδία προερχότανε από την ιστορική εικόνα και υπέδειξε τρία σημεία από τα οποία αναβλύζει το μύρο.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι εργασίες για την αναπαλαίωση και την ανακαίνιση των εσωτερικών και εξωτερικών χώρων, της ιστορικής Μονής του Αγίου Γεωργίου Κοντού στη Λάρνακα, κράτησαν δύο χρόνια περίπου. Στο χώρο της δημιουργήθηκε και το Πνευματικό Ορθόδοξο Κέντρο Αγίου Γεωργίου Κοντού, στο εστιατόριο του οποίου προσφέρεται καθημερινά γεύμα σε εκατοντάδες άνεργους και άστεγους της πόλης που έχουν άμεση ανάγκη.
Υπενθυμίζουμε ότι αντίστοιχη εμφάνιση μύρου παρουσιάστηκε και πάλι σε εικόνα του Αγίου Γεωργίου, την Δευτέρα του Πάσχα, στην κοινότητα Καμπί του Φαρμακά.
Η εν λόγω εικόνα είναι του 15ου αιώνος και επιζωγραφίστηκε το 1624 και έχει ξεχωριστή αγιογραφική αξία. Απεικονίζει τον Άγιο Γεώργιο και βρίσκεται στην Εκκλησία της κοινότητας, η οποία είναι αφιερωμένη στον Άγιο.
Στον εν λόγω ναό είχε σπεύσει ο Μητροπολίτης Ταμασού μαζί με εμπειρογνώμονες, οι οποίοι εξέτασαν την εικόνα και εκ πρώτης όψεως δεν εντόπισαν φυσικά αίτια για το φαινόμενο.
Σύμφωνα με την μαρτυρία των κατοίκων «η εικόνα του Αγίου Γεωργίου απέκτησε απότομα βάρος κατά τη διάρκεια της λιτανείας και χρειάστηκαν 6 άντρες να την σηκώσουν με πολύ κόπο. Μετά την δέηση μπροστά σ’ όλο τον κόσμο ξεκίνησε ένα παχύρευστο δάκρυ από μύρο να τρέχει και να ευωδιάζει».

ΟΙ 14 ΙΒΗΡΙΤΕΣ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΚΑΙ Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ο ΙΒΗΡΑΣ [+13ΜΑΪΟΥ]



Οσιομάρτυρες 14 Ιβηρίτες
Ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Μιχαήλ Η' Παλαιολόγος (1259-1282), για να επιτύχει την παρέμβαση του Πάπα Γρηγορίου Ι' (1271-1276) και αργότερα του Ιωάννου Κ' (1276-1277) προς τον Κάρολο τον Ανδεγαβικό προκειμένου να σταματήσει τις επιθέσεις του κατά του Βυζαντίου, προσχώρησε στην ένωση των δυο Εκκλησιών, πού διακηρύχθηκε στις 6 Ιουνίου του 1274 στη Σύνοδο της Λυών της Γαλλίας. Η πράξη όμως αυτή του αυτοκράτορα εξήγειρε εσωτερικό πόλεμο πού κράτησε μέχρι το 1281, διότι τόσο ο κλήρος, όσο και ο λαός, αντετάχθησαν σθεναρά κατά της ενωτικής αυτής πολιτικής. Ο αυτοκράτορας μεταχειρίσθηκε εναντίον των αντιφρονούντων αυστηρά μέτρα: βαριές φορολογίες και κατασχέσεις, δημόσιες τιμωρίες και περιυβρίσεις. Βοηθούμενος δε και από τον λατινόφρονα Πατριάρχη Ιωάννη ΙΑ' Βέκκο (1275-1282), επιχείρησε να επιβάλει την ένωση βίαια. Θύματα της βίας αυτής υπήρξαν οι Ιβηρίτες μοναχοί, οι οποίοι, δεν υπάκουσαν στις πατριαρχικές και αυτοκρατορικές διαταγές περί αποδοχής της ενώσεως, αλλά με πνευματική ανδρεία έλεγξαν αυτούς για την ανορθόδοξη πολιτική τους, συνελήφθησαν και ρίχθηκαν στη θάλασσα, όπου βρήκαν μαρτυρικό θάνατο.



Όσιος Γαβριήλ ο Ίβηρας
Ο Όσιος Γαβριήλ καταγόταν από την Ιβηρία και έζησε κατά τον 9ο αιώνα μ.Χ. Αυτός, ενώ ασκήτευε μέσα σε σπήλαιο, επάνω από τη μεθόριο των μονών Ξηροποτάμου και Αγίου Παντελεήμονος του Αγίου Όρους. Την Τρίτη της Διακαινησίμου του 829 μ.Χ., με την υπόδειξη θεϊκής φωνής, κατήλθε στην παραλία, όπου βρήκε και ανέσυρε από τη θάλασσα την εικόνα της Παναγίας, την αποκαλούμενη «της Πορταϊτίσσης», η οποία σήμερα βρίσκεται στο ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, κοντά στη μονή και ανατολικά αυτής. Την ιερή εικόνα είχε εμπιστευθεί στη θάλασσα, ευσεβής Χριστιανός από τη Νίκαια, για να τη σώσει από την μανία των εικονομάχων.




Όσιος Ιωάννης ο Ίβηρας
Ο Όσιος Ιωάννης (Βαρασβατσέ) καταγόταν από την Ιβηρία και έζησε τον 10ο αιώνα μ.Χ. Ήταν σύμβουλος του διοικητή της Ιβηρίας Δαβίδ του Κουροπαλάτου, τοπάρχης της Ιβηρικής Μεσχίας και τιτλούχος του Βυζαντίου. Απογοητευμένος από τα εγκόσμια αποσύρθηκε, για να μονάσει στον Όλυμπο της Μυσίας, αργότερα δε, αφού παρέλαβε από την Κωνσταντινούπολη τον νεαρό υιό του, Ευθύμιο, που είχε παραδοθεί από τον ηγεμόνα της Ιβηρίας Δαβίδ ως όμηρος, πήγε στο Άγιον Όρος, όπου ασκήτευε στην Λαύρα του Αγίου Αθανασίου μαζί με μερικούς μαθητές. Κοιμήθηκε με ειρήνη μεταξύ των ετών 998-1003 μ.Χ.

Όσιος Ευθύμιος ο Νέος κτήτορας της Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους

Ο Όσιος Ευθύμιος καταγόταν από την πόλη Τάω της Ιβηρίας και έζησε στο δεύτερο μισό του 10ου αιώνα και αρκετά χρόνια του 11ου αιώνα μ.Χ. Το 965 μ.Χ. ήλθε και κατοίκησε κοντά στον Άγιο Αθανάσιο της Μονής Λαύρας, ο σύμβουλος του βασιλιά της Γεωργίας (Ιβηρίας) Δαυίδ Κουροπαλάτη, Ιωάννης Βαρασβατσέ. Μετά από λίγο έφερε και τον γιο του Ευθύμιο, καθώς και άλλους επίσημους Γεωργιανούς και έγιναν όλοι μοναχοί. Επειδή όμως τους είχε παραχωρηθεί μικρός χώρος, ο πνευματικός τους προϊστάμενος Ιωάννης Βαρασβατσέ ανέλαβε την πρωτοβουλία να Ιδρύσουν ανεξάρτητο μοναστήρι. Πράγμα που έγινε με την αρωγή του βασιλιά Βασιλείου του Βουλγαροκτόνου, και ονομάστηκε Μονή Ιβήρων, διότι οι κτήτορές της ήταν Ίβηρες (Γεωργιανοί). Το 998 μ.Χ. (κατ' άλλους το 1003 μ.Χ.), που πέθανε ο Ιωάννης ο Ίβηρας, τον διαδέχθηκε ο γιος και συνεργάτης του Ευθύμιος. Ο όσιος αυτός ασχολήθηκε με επιτυχία στη διοίκηση της Μονής, επίσης με πολύ ζήλο καλλιέργησε την πνευματική ζωή των αδελφών της Μονής, δίνοντας αυτός πρώτος τον εαυτό του τέλειο υπόδειγμα σε κάθε αρετή. Τόση ήταν η φήμη της αγιότητας του, ώστε ο αυτοκράτορας Βασίλειος του πρότεινε την Αρχιεπισκοπή της Κύπρου, αλλά ο Ευθύμιος προτίμησε το αγαπημένο του Μοναστήρι και έτσι δεν δέχθηκε την πρόταση του αυτοκράτορα. Το 1028 μ.Χ. πήγε στην Κωνσταντινούπολη για Αγιορείτικες υποθέσεις, όπου και πέθανε στις 13 Μαΐου, ο ενάρετος και ευσεβής αυτός άνδρας.


Όσιος Γεώργιος ο Ίβηρας
Ο Όσιος Γεώργιος εξελέγη ηγούμενος της μονής των Ιβήρων του Αγίου Όρους μετά την παραίτηση του Οσίου Ευθυμίου και κοιμήθηκε με ειρήνη.



ΟΣΙΟΣ ΓΕΏΡΓΙΟΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΉΣ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΎΠΟΛΗΣ

Ό Όσιος Γεώργιος ο Ομολογητής μαρτύρησε στην Κωνσταντινούλολη το πρώτο μισό του 9ου αιώναΌταν ο αυτοκράτορας Θεόφιλος του ζήτησε ν'απαρνηθεί τις ιερές εικόνες εκείνος δεν δέχτηκε και ομολόγησε με θάρρος την πίστη του.Τότε ο Θεόφιλος διέταξε να δημεύσουν την περιουσία ,να περάσουν στον λαιμό του ένα σχοινί και να τον σύρουν στους δρόμους της πόλης.Τελικά εστάλθη εξόριστος μαζί με την γυναίκα του Ειρήνη και τα παιδιά του,όπου πέθανε από τις κακουχίες.Η μνήμη του τιμάται στις 13 Μαίου.


Βίος καὶ πολιτεία καὶ διήγησις περὶ τῶν τρισμακάρων καὶ θεοφόρων πατέρων ἡμῶν Δαβίδ, Συμεὼν καὶ Γεωργίου


Saint: DAVID, SYMEON AND GEORGE (#4)
Edition: van den Gheyn, "Acta graeca ss. Davidis, Symeonis, and Georgii Mitylenae in insula Lesbo," AB 18 (1899) 209-59


1. ἀνδρῶν μέν τισιν αἱ πρὸς ἀλλήλους μάχαι καὶ πόλεμοι τὴν τῶν λόγων παρέσχον ἀφορμήν, βουλαί τε στρατηγήματα καὶ κατ᾿ ἀλλήλων ἀνδραγαθήματα καὶ τρόπαια, ὡς ἂν μὴ χρόνος ἀμαυρώσῃ τὰ πεπραγμένα, καὶ τούτων τάχα πρὸς χάριν ἢ μῖσος τὰ πολλὰ τῶν γεγενημένων ἐξήλεγξεν ἡ ἀλήθεια· ἑτέροις δὲ μῦθοι καὶ πλάσματα τὴν τῶν λόγων συστροφὴν καὶ σύνταξιν, τὸ ψεῦδος [λεγε· ψευδῶς] ἐπικαλύπτοντα [λεγε· ἐπικαλύπτειν τὰ] τῶν συγγραφέων ἢ ποιητῶν τὴν πιθανότητα ἐπιδεικνύοντα. ἀλλὰ τῆς [λεγε· τοῖς] μὲν ἱστορίας ἕνεκα τούτων καὶ ἀληθείας πεπονηκόσι χάρις οὐκ ὀλίγη καὶ ἀποδοχὴν μνήμην τῷ βίῳ παρεσχημένη [λεγε· παρεσχημένοις] τῶν εὖ τε καὶ καλῶς
[p. 212] πεπραγμένων, ὡς ἂν οἱ ἐντυγχάνοντες μὴ τοῖς αὐτοῖς πάλιν ὀλισθήμασιν περιπέσοιεν ἢ ἐξ ἀβουλίας ἢ ῥᾳθυμίας, ἔχοιντο δὲ τῶν ὀρθῶν βουλευμάτων καὶ πράξεων· τοὺς δὲ μύθους καὶ πλάσματα προστεθεικότας οὐκ οἶδ᾿ ἀνθ᾿ ὅτου τίς γε λογισμοῦ κρατῶν ἐπαινέσει τῆς ἐγχειρήσεως, εἰ μὴ καὶ γέλωτα καταχέει τούτων, στήλην ὥσπερ ἀνεξάλειπτον τῆς αὐτῆς ἀνοίας τὴν πραγματείαν καταλίποντας· καὶ ὅσον οὗτοι τῷ κομψῷ τῶν λόγων τοὺς μύθους σεμνύνουσι, τοσοῦτον ἐκεῖνοι τῶν συγγραφέων τὸ ἀνόητόν τε κατηγοροῦσι καὶ ἀναίσχυντον. ἡμῖν δὲ τοῖς πρὸ πάντων προτιθεμένοις τὴν ἀλήθειαν, οἷς ἡ ὑπόθεσις ὁσίων τε καὶ ἀοιδίμων ἀνδρῶν βίον καὶ πολιτείαν ἀγγελικὴν ἐπὶ γῆς δεδειγμένων ἀναγράψασθαι προθυμουμένοις, βαρὺ μὲν ἐδόκει καὶ φορτικὸν τὸ ἐπίταγμα, ὡς πρὸς ἀγῶνας καὶ κόπους τοσούτους τῆς ἡμετέρας ἰλλιγιώσης διανοίας. καὶ οὐκ ἄν ποτε πρὸς ταῦτα ὡρμήθημεν αὐθαίρετοι, ἀλλὰ καὶ λίαν ἠβλαβούμεθα [λεγε· ηὐλαβούμεθα] καὶ ἐδεδοίκειμεν, ὡς τὴν ἰδίαν τῶν λόγων ἀσθένειαν ἐπιστάμενοι. ἐπειδὴ δὲ δεσμοῖς ἡμᾶς καὶ θείαις ἐντολαῖς πεδησάμενοι, οὐχ ἅπαξ, ἀλλὰ καὶ δὶς καὶ τρὶς ἐκλιπαρήσαντας καὶ ἄκοντας ἡμᾶς πρὸς τοῦτο καὶ ἀνανεύοντας καθειλκύσατε, σύγγνωτε μὲν τοῖς ἐξ ἀγνοίας τὴν ἡμετέραν παραδραμοῦσι κατάληψιν, ἢ πᾶσιν ὅσων ὁ λόγος οὐκ ἐφικνούμενος τὴν σιγὴν τούτων προκρίνει καὶ τὰ μείζονα τοῖς δυναμένοις παραχωρεῖ. ταῖς δὲ πρὸς τοὺς ὁσίους ἡμῶν δεήσεσι καὶ πρὸς θεὸν ἐντεύξεσι συμπράξοιτέ μοι δι᾿ αἰδῶ τούτων καὶ οὐ θρασύτητα μέχρι τοῦ νῦν ἀναδυομένῳ τὴν ἐγχείρησιν· θεὸς δὲ ἡγείσθω τοῦ λόγου, ἐξ οὗ πᾶσα δόσις ἀγαθὴ καὶ πᾶν δώρημα. ἁπτέον τοίνυν τῆς διηγήσεως.

2. Λέσβος ἐστὶν νῆσος μία τῶν Κυκλάδων, τῷ Αἰγαίῳ λαχοῦσα πελάγει, οὐ πολὺ τῆς Ἑλλησπόντου ἀπέχουσα, τῇ Ἀσιάτιδι μᾶλλον ἢ τῇ Εὐρωπαίᾳ γειτνιάζουσα γῇ. Ἐν ταύτῃ πόλις ἵδρυται Μιτυλήνη, ἡ τοὺς παμμάκαρας καὶ τρισολβίους ἐνεγκαμένη πατέρας ἡμῶν, Δαβὶδ λέγω, Συμεὼν καὶ Γεώργιον· οὓς οἱ τεκόντες καὶ ἑτέραν τετρακτὺν παίδων ἐκφύσαντες, τὴν μὲν μίαν ξυνωρίδα εἰς γένους διαδοχὴν τῷ βίῳ κατέλιπον, τὴν δὲ ἄλλην σὺν τοῖς ῥηθεῖσι τρισὶ φωστῆρσι θυσίαν
[p. 213] καθαρὰν τῷ θεῷ προσαγηόχασι, τὸν μονήρη καὶ αὐτὴν βίον ἀσπασαμένην, τοσοῦτον τῆς προμνημονευθείσης τρι[α]σσῆς ὁμηγύρεως ἐνδεόντως ὅσον ἀστέρες ἡλίου. οἱ δέ γε τῶν θεσπεσίων κατὰ φύσιν ἀνδρῶν τῆς γεννήσεως αἴτιοι, ὁ μὲν ἀνὴρ Ἀδριανός, ἡ δὲ γυνὴ Κωνσταντὼ τὴν κλῆσιν ἔλαχον· γένους μὲν οὐκ ἄσημοι (εἰ καὶ τοὺς κατὰ θεὸν ἄνδρας οὐ δεῖ τῆς χαμαὶ περιέχεσθαι περιουσίας καὶ γένους), ἀρετὴν δὲ καὶ λίαν ἐπίσημοι, κἂν τῶν παίδων τὰ δεύτερα φέρωσι. βίος δὲ τούτοις ὁ εὐκταῖος τῷ Σολομῶντι καὶ αὐτάρκης καὶ ὅσον μήτε τῷ ἐνδεεῖν [λεγε· ἐνδεεῖ?] φορτικοὺς εἶναι τοῖς πέλας, μήτε τῷ πλήθει τοῦ πλούτου φυσωμένους κατεπαίρεσθαι τῶν πλησίον, ἐπὶ δὲ τῇ εὐσεβείᾳ καὶ μέγα λαμπρυνομένους. καὶ τὰ μὲν τῶν τεκόντων ἐν τούτοις, τὰ δὲ <τῶν> ἐξ αὐτῶν προελθόντων οἷα γεγόνασιν ἔνθεα κατορθώματα καὶ ἀξιέραστα ἔργα, τοῦ Κυρίου συνεργοῦντος, βραχέως διασαφήσομεν, σποράδην πως πρὸς τῆς ἀληθείας αὐτῆς συνειλοχότες, τὰ μὲν ἐκ παλαιῶν συγγραμμάτων, τὰ δὲ ἐξ ἀνδρῶν θεοφιλῶν τε καὶ εὐαρετῶν [λεγε· ἐναρέτων], ἐκείνοις αὐτοῖς τοῖς σεβασμίοις πατράσιν ἀκριβῶς, ἀνέκαθεν καὶ ἀδιαστάτως παρηκολουθηκότων, καὶ οὐκ ἀπὸ φήμης ἀκηκοότες. 

Πέμπτη 9 Μαΐου 2013

Η απεικόνιση του Αγίου Γεωργίου ως πολεμιστή


Παρόλο που υπάρχουν στοιχεία για την απεικόνιση του Αγίου Γεωργίου ως πολεμιστή πριν από την εικονοκλαστική περίοδο ο αριθμός των αναπαραστάσεών του ως πολεμιστή αυξάνουν σημαντικά μετά την εικονομαχία κυρίως στην Καππαδοκία στην οποία οι στρατιωτικοί Άγιοι λατρεύονταν ιδιαίτερα. Εικονίζονταν τόσο ως προστάτης των στρατιωτών όσο και ως κατεξοχήν κατακτητής του κακού. Τοποθετούνταν σε προεξέχουσες θέσεις όπως στις εισόδους των ναών ή μπροστά στο ιερό, ακόμη και στην αψίδα.
Οι αλλαγές στην εικονογραφία του Αγίου (από βυζαντινός αξιωματούχος σε βυζαντινό πολεμιστή) συμπίπτουν με τις αλλαγές στην έννοια του Αυτοκράτορα ο οποίος κατά τη διάρκεια του απογείου της βυζαντινής αυτοκρατορίας από τη βασιλεία του Νικηφόρου Φωκά (963-969), του Ιωάννη Τζιμισκή (969-976) και Βασιλείου Β΄ (976-1025) απέκτησε τη νέα ποιότητα του στρατιωτικού θάρρους και ο οποίος δοξάζονταν στο πεδίο της μάχης.
agios_georgios_266041174
Αναμφίβολα η εξέλιξη της λατρείας του Αγίου οφείλει πολλά στην υιοθέτησή του ως προστάτη από τους βυζαντινούς αυτοκράτορες. Παρόλο που δεν ήταν αμετάβλητη πρακτική, γίνονταν συνήθως εντυπωσιακές χορηγίες είτε για να παροτρύνουν τον Άγιο Γεώργιο να προστατέψει τους άνδρες για τους οποίους ήταν υπεύθυνοι στην μάχη είτε ως ανταμοιβή που το είχε πράξει ήδη. Τέτοια συναισθήματα εκφράζονται στον Κανόνα που συνέταξε ο Γεώργιος Σκυλίτζης στον οποίο ζητείτε η αρωγή του Αγίου προκειμένου να βοηθήσει τον αυτοκρατορικό στρατό να κερδίσει τη νίκη ενάντια στους Σκύθες, Πέρσες και βαρβάρους.
Το Praecepta Militaria (μεσοβυζαντινό στρατιωτικό εγχειρίδιο), που συνήθως αποδίδεται στον Νικηφόρο Φωκά, προέβλεπε να λέγονται προσευχές από τους στρατιώτες καθημερινά, πρωί και βράδυ, με αυστηρές ποινές για όσους δεν συμμετείχαν. Είναι ενδιαφέρον ότι αυτός ο ιδιαίτερα επιτυχημένος στρατηγός αντιμετώπιζε τις θρησκευτικές πρακτικές στον στρατό τόσο σοβαρά, καθώς αυτός ήταν υπεύθυνος που η εικόνα του ευγενή ιππότη εισήλθε στην βυζαντινή γραμματεία.
68
Στα τελευταία χρόνια της Βυζαντινής αυτοκρατορίας ο Άγιος Γεώργιος χρειάστηκε περισσότερο ως προστάτης εναντίον στους κατακτητές παρά ως σύμμαχος σε μια μάχη που πιθανώς να κατέληγε σε νίκη. Αυτό εξηγεί τον τεράστιο αριθμό προστατευτικών αναπαραστάσεων στους υστεροβυζαντινούς ναούς. Αυτές ήταν πολυάριθμες στην Τρανσυλβανία όπου ο αυτόχθων ορθόδοξος ρουμανικός πληθυσμός επιζητούσε προστασία εναντίον των καθολικών Ανδεγαυών, καθώς και στην Κρήτη η οποία ήταν υποτελής στην Βενετία από το 1204 έως το 1669.
Μετά τη λατινική και τουρκική κατάκτηση, οι Έλληνες χρειάζονταν πάνω από όλα προστασία από τους κατακτητές. Η προστατευτική λειτουργία των στρατιωτικών αγίων έγινε πάλι επίκαιρη. Παρουσιάζονται σε αμέτρητες αναπαραστάσεις, κυρίως στις προσόψεις ή στις εισόδους των ναών. Αυτές οι εικόνες ήταν απλά πορτραίτα αλλά ένας δημοφιλής εικονογραφικός τύπος ήταν αυτός του Αγίου Γεωργίου που σκοτώνει έναν εχθρό ή ένα αντιπαθητικό τέρας. Αυτό χρησίμευε ως ένας γλωσσικός κώδικας: στη θέση του τέρατος εννοούνταν οι Τούρκοι.
(αποσπάσμα από το βιβλίο: Christopher Walter, The Warrior Saints in Byzantine Art and Tradition, Ashgate 2003)

Τετάρτη 8 Μαΐου 2013

ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΤΗΝ POKLONAYA GORA,ΙΕΡΟΥΡΓΗΣΕ Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΜΟΣΧΑΣ κ.ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ(23-4/6/5 2013)







Τρίτη 7 Μαΐου 2013

Τ' Αη Γiωρκού - Αλκίνοος Ιωαννίδης




Δευτέρα ήτουν της Καθαράς που κάμνουν την νομάδαν
Μες το καράβιν έμπηκεν την πρώτην εφτομάδαν
Τζαι τρεις ημέρες έκαμεν να ρέξει το Βερούτιν
Ψουμίν, νερόν εν εβρέθηκεν μεσά στην χώραν τούτην

Ψουμίν νερόν είχεν πολλύν κάτω μακρά στο πλάτος
Τζειμέσα εκατώκησεν ένας μεάλος δράκος
Τζαι δεν τ' αφήνει το νερόν στην χώραν τους να πάει
Ταΐνιν του εκάμνασιν 'π' οναν παιδίν να φάει
Να ξαπολύσει το νερό, στην χώραν για να πάει

Άλλοι είχαν έξι και οκτώ τζι επέμπαν του τον έναν
τζι ήρτεν γυριν τ' αφέντη μας, τ' αφέντη βασιλέα
Είχεν μιαν κόρην μοναχήν τζι είχεν να την παντρέψει
Θέλοντας τζαι μη θέλοντας του δράκου να την πέψει.

Παντήσκει κόρη εν άγιος, Χριστός τζι απάκουσεν την
Τον Άη Γιώρκην να σου τον 'που πάνω κατεβαίνει
τζαι με την σέλλαν την γρουσήν τζαι το γρουσόν αππάριν

Στέκεται συλλοΐζεται πώς να την σιαιρετήσει
-Για να την πω μουσκοκαρκιά, μουσκοκαρκιά έσιει κλώνους
Για να την πω τρανταφυλλιά, τρανταφυλλιά έσιει αγκάθια
Άτε ας τη σιαιρετήσουμε σαν σιαιρετούμεν πάντα

-Ώρα καλή σου λυερή, ώρα καλή τζαι γειά σου
Μουσκούς τζαι ροδοστέμματα στα καμαρόφρυα σου
τζι είντα γυρεύκεις Λυερή στου δράκου το πηγάδιν
Του δράκοντα του πονηρού, να βκεί τζαι να σε φάει

-Αφέντη μου τα πάθη μας να σου τα πω δεν φτάνω
Άθρωποι 'που την πείναν τους τρώσιν ένας τον άλλον
Έτσι έθελεν η τύχη μου, έτσι ήτουν το γραφτό μου
Μες στην τζοιλιάν του δράκοντα να κάμω το θαφκειόν μου

Να σου ποτζεί τον δράκοντα 'που κάτω τζι ανεβαίνει
τζι όταν τους είδε τζι ήταν τρεις κρυφές χαρές παθαίνει
-Μπουκωμαν τρώω τον άδρωπον, το γιομαν την κοπέλλαν
τζαι ως τα λιοβουττήματα άππαρον με την σέλλαν

Μιαν χατζιαρκάν του χάρισεν τζι η πόλις ούλλη εσείστην
τζαι το σκαμνίν του βασιλιά έππεσεν τζι ετσακκίστην
Βκάλλει 'που το δισσάτζιν του μεάλον αλυσίδιν
τζι έπκιασεν τζι εχαλίνωσεν τζειν' το μεάλον φίδιν

-Τράβα το κόρη λυερή στην χώραν να το πάρεις
Για να το δουν αβάφτιστοι να παν να βαφτιστούσιν
Για να το δουν απίστευτοι να παν να πιστευτούσιν

Άνταν τους βλέπει ο βασιλιάς κρυφές χαρές παθαίνει
-Ποιός ειν' αυτός που μου 'καμεν τούτην την καλοσύνην
Να δώκω το βασίλειον μου τζι ούλλον τον θησαυρόν μου
Να δώκω τζαι την κόρην μου τζαι να γενεί γαμπρός μου

Τζι επολοήθην Άγιος τζαι λέει τζαι λαλεί του
-Έν θέλω το βασίλειον σου μήτε τον θησαυρόν σου
Μιαν εκκλησιάν να χτίσετε, μνήμην τ' Άη Γιωργίου
Που έρκεται η μέρα του κοστρείς του Απριλίου
Που έρκεται η μέρα του κοστρείς του Απριλίου

Γέροντος Σάββα Αχιλλέως, Ο Άγιος Γεώργιος

ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ (ΒΙΝΤΕΟ)

ΥΜΝΟΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ (ΨΑΛΛΕΙ Ο Δ. ΠΑΪΚΟΠΟΥΛΟΣ)

Ύμνοι του Αγίου Γεωργίου-Ψάλλει ο Δ. Παϊκόπουλος, Άρχων Δομέστικος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας.
http://www.youtube.com/watch?v=MUByzX049xI

Άη Γιώργης-Μαριώ



http://www.youtube.com/watch?v=jmKT92K-ZLM
Άη Γιώργης-Μαριώ

Μουσική: Λουδοβίκος των Ανωγείων
Στίχοι: Φίλιππος Γράψας
Ερμηνεία: Μαριώ

ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΤΟΝ ΦΕΝΕΟ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ (ΒΙΝΤΕΟ)

Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου - Ήλια Αιδηψού (βίντεο)

Ανέβλυσε μύρο από εικόνα του Αγίου Γεωργίου

Αναστάτωση προκάλεσε στους πιστούς της κοινότητας Καμπιού Φαρμακά, η θέα της εικόνας του Αγίου Γεωργίου να αναβλύζει μύρο. 
Στο ναό έσπευσε ο Μητροπολίτης Ταμασσού και Ορεινής, μαζί με εμπειρογνώμονες, οι οποίοι εξέτασαν την εικόνα και εκ πρώτης όψεως δεν εντοπίζουν φυσικά αίτια για το φαινόμενο αυτό.  
Πρόκειται για εικόνα του 15ου αιώνα, ξεχωριστής αγιογραφικής αξίας, η οποία απεικονίζει τον Άγιο Γεώργιο και βρίσκεται  στην Εκκλησία της κοινότητας, η οποία είναι αφιερωμένη στον Άγιο.
Σε δηλώσεις του στο Sigmalive, ο Μητροπολιτης Ταμασσού Ησαΐας, ανέφερε πως γύρω στις 10 το πρωί , μετά το τέλος της Λιτανείας, ένας από τους πιστούς διαπίστωσε πως από το χιτώνα του Αγίου ανέβλυζε ένα παχύρευστο υγρό, το οποίο ευωδίαζε και το οποίο αναμίχθηκε με το βερνίκι της εικόνας, η οποία συντηρήθηκε πριν από 12 χρόνια.
Σύμφωνα με τον Μητροπολίτη, η συγκεκριμένη εικόνα ήταν σήμερα υπερβολικά βαριά, και για τη μεταφορά της κατά τη λιτανεία χρειάστηκαν 6 άνδρες, κάτι που δεν είχε γίνει ποτέ στο παρελθόν.
Ο ίδιος ο Πανιερώτατος, πρόσθεσε πως όταν έφτασε στην συνέχεια στο ναό, κατάφερε να σηκώσει την εικόνα μόνος του.
Ο Μητροπολίτης Ησαΐας ακύρωσε τις υποχρεώσεις για την Τρίτη, προκειμένου να λειτουργήσει ο ίδιος τον ναό την Τρίτη.

Πανήγυρις του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου Ελαιοχωρίου


Πανηγύρισε με κάθε λαμπρότητα, την 6η Μαΐου 2013, Δευτέρα του Πάσχα, ο Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου Ελαιοχωρίου την μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου του και προστάτου του Χωρίου.
 Την Κυριακή του ΠΑΣΧΑ, το εσπέρας και περί ώρα 7.00 μ .μ. τελέσθηκε Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός ( Ο Εσπερινός της Αγάπης ) με Αρτοκλασία. Πλήθος κόσμου και αρχόντων συμμετείχε τόσο στην Ακολουθία του Εσπερινού όσο και ανήμερα στις Ακολουθίες της Εορτής.
Ανήμερα της Εορτής και από ώρας 7.15 π.μ., τελέσθηκε ο Όρθρος και Πανηγυρική Θεία λειτουργία και εν συνεχεία ακολούθησε εντός του Χωριού, η Λιτάνευση της Ιεράς Εικόνος και των Αγίων Λειψάνων του Αγίου, με την Συνοδεία της Φιλαρμονικής του Δήμου Τριπόλεως και όπως πάντα συνοδεία από όμορφα άλογα και καβαλάρηδες όπως ορίζει το έθιμο της Πανηγύρεως.
 Μετά το πέρας των Εκκλησιαστικών και λατρευτικών εκδηλώσεων ακολούθησε το παραδοσιακό πανηγύρι στο αλώνι της Εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου, με την επιτυχημένη συμμετοχή του Χορευτικού συγκροτήματος « Κέντρο Ελληνικού Χορού Τριπόλεως», το οποίο παρουσίασε ένα άριστο χορευτικό πρόγραμμα.
N_E_o_3_337_1_dragged_

_3_446
_3_469
_3_528

Θαύματα Αγίου Γεωργίου Τροπαιοφόρου στην Ι. Μ. Ξενοφώντος

Photo: ΣΤΗΝ ΠΑΝΗΓΥΡΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ, ΣΤΙΣ 23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1989, Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΕΔΕΙΞΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΜΥΡΟΒΛΥΣΙΑ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΤΟΥ ΧΕΡΙΟΥ ΤΟΥ. ΤΟ ΙΕΡΟ ΛΕΙΨΑΝΟ ΕΙΧΕ ΠΑΡΕΙ ΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΣΧΗΜΑ ΝΩΠΗΣ ΠΛΗΓΗΣ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΜΥΡΟΒΛΥΣΙΑΣ, ΣΚΟΡΠΩΝΤΑΣ ΕΥΩΔΙΑ. Ο ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΔΙΕΚΟΨΕ ΑΜΕΣΩΣ ΤΗΝ ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΚΑΙ ΕΨΑΛΑΝ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟ, ΕΝΩ ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ, ΟΙ ΑΔΕΛΦΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΕΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΣΑΝ ΤΟ ΙΕΡΟ ΛΕΙΨΑΝΟ.
Οι πατέρες της Ι. Μ. Ξενοφώντος Αγίου Όρους στους πολυπληθείς προσκυνητές της Μονής με ιερά συγκίνηση διηγούνται τα εξής: Στις 23 Απριλίου 1989 ημέρα της εορτής του Αγίου στην Ι. Μ. γινόταν η καθιερωμένη μεγάλη αγρυπνία και είχαν βγάλει για προσκύνηση το ιερό λείψανο του Αγίου Γεωργίου (τμήμα από το χέρι του) πού φυλάσσεται στο μοναστήρι. 

Την ώρα του εσπερινού οι πατέρες διεπίστωσαν ότι όχι μόνον έβγαινε από το ιερό λείψανο λεπτή και πάντερπνη ευωδία καθώς και άγιον μύρο, αλλά είχε πάρει μορφή και σχήμα νωπής πληγής. Τότε διέκοψαν τον εσπερινό και διάβασαν την παράκληση του Αγίου.
Οι πατέρες της ίδιας μονής μας διηγήθηκαν και το εξής γεγονός: Πριν από χρόνια, την ημέρα της εορτής του Αγίου, μάγειρας ήταν ο Γερο-Βαρλαάμ ο οποίος ήταν πολύ λυπημένος, διότι την ημέρα πού πανηγύριζε το μοναστήρι αυτός δεν μπορούσε να πάει να εκκλησιασθεί. Σε μια στιγμή με αναστεναγμό λέγει: «Άγιε Γεώργιε, σήμερα πού τιμάμε την μνήμη σου εγώ δεν μπορώ να 'ρθω κοντά σου, στην ακολουθία». Τότε άστραψε το μαγειρείο και παρουσιάζεται μπροστά του ο Άγιος Γεώργιος και του λέγει: «Μη στεναχωριέσαι Γερο-Βαρλαάμ, εδώ θα είμαι μαζί σου».

Δευτέρα 6 Μαΐου 2013

Εγκώμιον εις τον Μεγαλομάρτυρα Γεώργιον


Ποίον λοιπόν εγών να εγκωμιάσω περισσότερον; Τον Γεώργιον, οπού έκαμε τον εαυτόν του άξιον της τοσαύτης χάριτος, ώστε οπού να ενοικίση τον Θεόν μέσα εις την καρδίαν του και να χύση δι΄αυτόν τον ίδιον αίμα του; Ή να εγκωμιάσω τον Θεόν οπού ενεδυνάμωσε τον μάρτυρά του και τόσης χάριτος το ανθρώπινον γένος ηξίωσε; Διατί, τις δεν θέλει, θαυμάσει την υπερβολήν της αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπον; Ότι ημείς μεν ως ασυγχώρητα αμαρτήσαντες, χρεωστούμεν αν όχι άλλο, αλλά το ολιγώτερον ολιγώτερον να υπομείνωμεν πόνους πικροτάτους, δια να ξεπληρώσωμεν την ηδονήν της εν τω Παραδείσω γεύσεως οπού δια του προπάτορος Αδάμ απολαύσαμεν, και δια την ηδονήν των προαιρετικών αμαρτιών οπού επράξαμεν˙  ίνα μη λέγω, ότι χρεωστούμεν ευχαρίστως με πάθος και θάνατον να ανταμείψωμεν το πάθος και τον θάνατον οπου έπαθε ο Χριστός δια λόγου μας, χωρίς να ελπίζωμεν να λάβωμεν δια τούτο κανένα στέφανον˙  και τώρα γίνεται το εναντίον, και ο παθών και θανατωθείς υπέρ ημών Δεσπότης, αυτός και αναξίους όντας ημάς αποδέχεται, και κατοικεί δια της χάριτός του εις τους μάρτυρας, και τους συμβοηθεί εις το μαρτύριον ˙  και όχι μόνον τούτο, αλλά και χαρίζει εις αυτούς αμαραντίνους στεφάνους, και τους ανταμείβει με δωρεάς ανωτάτας, και με εκείνα τα αγαθά, «α οφθαλμός ου είδε και ους ουκ ήκουσε, και επι καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη»˙  και με εκείνα τα χαρίσματα, εις τα οποία επιθυμούν να παρακύψουν και αυτοί οι ουράνιοι Άγγελοι ˙  και κάμνει τους δι΄αυτόν πάσχοντας, συγκληρονόμους της εδικής του Βασιλείας.

Το δε θαυμαστώτερον είναι τούτο, ότι και μισθόν και πληρωμήν δίδει εις αυτούς, όχι κατά χάριν και δωρεάν, αλλά κατά χρέος και οφειλήν˙  και μόνον εάν προσέλθη τινάς εις αυτόν μετά πίστεως αδιστάκτου, λέγει εις αυτόν εκείνα οπού είπε και προς τον Αβραάμ, «ου μη σε ανω, ουδ΄ου μη σε εγκαταλίπω». Τόση πολλή και μεγάλη είναι η του Θεού προς τους ανθρώπους αγάπη και αγαθότης. Όντως λοιπόν, καλά είπεν ο προφήτης Δαυΐδ «εγώ δε είπα εν τη εκστάσει μου, πάς άνθρωπος ψεύστης» ˙  διατί όσα και αν ειπή τινάς προς δοξολογίαν Θεού, ποτέ δεν λέγει κανένα άξιον, αλλά πάντως ανάξιον, διατί η φύσις δεν χωρεί το άξιον, όχι μόνον των η ανθρώπων, αλλά και αυτή η φύσις των πρώτων και υψηλοτάτων Αγγέλων.
Δια τούτο, ως μοι φαίνεται, με μόνην την σιωπήν το ακατάληπτον και υπεράξιον της θείας αγαθότητος οι Άγγελοι φανερώνουσι ˙  και με την σιωπήν τιμώσι περισσότερον τον Θεόν, παρά με τον λόγον, ως πολύ της του Θεού αξίας κατώτερον. Αλλ΄ίσως ήθελεν ειπή τινάς ˙  και αν εμαρτάνει και ηγωνίζετο, τι θαυμαστόν είναι ανίσως υπέμεινεν ανδρείως τοσαύα βάσανα; Τούτο γαρ δεν ήτον του Γεωργίου κατόρθωμα, αλλά της χάριτος του ενοικούντος Χριστού εις τον Γεώργιον ˙  «όπου γαρ βούλεται Θεός, νικάται φύσεως τάξις» ˙ προς τον οποίον ημείς ταύτα αποκρινόμεθα. Αληθώς ω αγαπητέ, η χάρις του ενοικούντος Χριστού το παν εκατόρθωσεν, αλλά τι ήτον εκείνο οπού επροξένησεν εις τον Γεώργιον την του Χριστού ενοίκησιν; Στοχάσου λοιπόν πρώτον την αιτίαν της του Χριστού ενοικήσεως, και τότε στοχάσου και τα εξ αυτής κατορθώματα. Την μεν ουν αιτίαν της ενοικήσεως ταύτης, αυτός ο Κύριος δια του υιού της βροντής εις ημάς εφανέρωσεν, ειπών, «εάν τις αγαπά με, αγαπηθήσεται υπο του Πατρός μου ˙  και εγώ αγαπήσω αυτόν, και προς αυτόν ελευσόμεθα, και μονήν παρ΄αυτώ ποιήσωμεν».
Ώστε το αίτιον της του Χριστού ενοικήσεως είναι η αγάπη. «Ο έχων γαρ, φησί, τας εντολάς μου, και τηρών αυτάς, εκείνος έστιν ο αγαπών με». Επειδή λοιπόν ο Γεώργιος εφύλαξε τας εντολάς του Κυρίου και με το έργον τον ηγάπησε, δια τούτο και αυτός παρά του Χριστού ηγαπήθη, και εγκάτοικον εποίησεν ον ηγάπησεν ˙  επειδή δε ο Χριστός εις τον Γεώργιον εκατοίκησεν, αξίως και όχι κατά χάριν, ετίμησεν αυτόν με του μαρτυρίου την αμοιβήν. Ότι δε το μαρτύριον είναι αμοιβή και μισθός έργων αγαθών, αυτού του Κυρίου άκουσον οπού βεβαιοί τούτο εις το κατά Μάρκον Ευαγγέλιον λέγων, ότι έχει να δώση πληρωμήν εις τους αξίους δια τους διωγμούς οπού λαμβάνουσιν υπέρ της αγάπης του. Το πρώτον λοιπόν του Γεωργίου κατόρθωμα, και της του Χριστού αγάπης πρόξενον, είναι το να κατασκευάση τον εαυτόν του άξιον της ενοικήσεως του Χριστού με την της ζωής του καθαρότητα ˙  και μ΄όλον οπού ήτον εις ηλικίαν νέαν, και εις αξίαν στρατιωτικήν, το οποίον εις τους ανθρώπους να ευρεθή είναι πολλά δύσκολον.
Δεύτερον δε κατόρθωμα του Γεωργίου εστάθη, το να αγαπήση προθύμως το μαρτύριον, και να ετοιμάση εις τούτο τον εαυτόν του με την των υπαρχόντων του διαμοίρασιν. Κοντά εις αυτά τρίτον κατόρθωμα τούτου είναι, το να επικαλείται σοφώς βοηθόν του τον ενοικούντα Χριστόν, και έτζι δια της εις αυτόν πίστεως και ελπίδος, να εμβαίνη εις τα υπέρ αυτού μαρτύρια. Αυτά είναι του Γεωργίου αι αρεταί και τα κατορθώματα, άρνησις κόσμου και των εν κόσμω, ζωής καθαρότης, πίστις αδίστακτος, προθυμία του μαρτυρίου, καρδίας ταπείνωσις, από τας οποίας αρετάς ταύτας καμμία άλλη ανωτέρα δεν είναι, και χωρίς αυτάς δεν είναι δυνατόν να δείξη τινας την εις Θεόν αγάπην του.
Αυτάς τας αρετάς έχοντας προ του μαρτυρίου ο θείος Γεώργιος και με αυτάς πολλήν δείξας την εις Θεόν αγάπην, υπερβαλλόντως παρά του Θεού και αυτός ηγαπήθη, και φανερά εδέχθη εις την καρδίαν του τον δικαίως αυτόν αγαπήσαντα Κύριον. Δια τούτο με το να ετοιμασθή τοιουτοτρόπως πρωτύτερα από τους αγώνας, δεν εταράχθη εν τω καιρώ των αγώνων ˙   «ητοιμάσθην γαρ φησί και ουκ εταράχθην»˙  αλλά νικήσας εστεφανώθη, με το να είχε τον Χριστόν έτοιμον βοηθόν. Αυτός γαρ με το να ηξεύρη την ασθένειαν της ανθρωπίνης φύσεως, και το εύκολον αυτής εις υπερηφάνειαν, ούτε το παν της νίκης αφίνει εις το χέρι και δύναμιν την εδικήν μας, δια να μη πάθωμεν ένα από τα δύο ταύτα κακά, και ή να νικηθώμεν ως από την ασθένειάν μας, ή να κρημνισθώμεν ως ο Φαρισαίος από την έπαρσίν μας.
Αλλ΄ούτε πάλιν μόνος ο Χριστός το παν κατορθώνει της νίκης μας, δια να μην είμεθα και ημείς πάντη αργοί και άχρηστοι, και δια να πληρώσωμεν και ημείς κανένα από τα πολλά χρέη μας. Όθεν πραγματευόμενος δια πάντων την σωτηρίαν μας ο φιλάνθρωπος, κατά το μέτρον της πίστεως του καθ΄ενός, ούτω παρακαλούμενος δίδει την βοήθειαν, και ζητούμενος ευρίσκεται, και εις τους κρούοντας ανοίγει τα σπλάχνα του θείου ελέους του, και βοηθεί εις τους κινδυνεύοντας, και συμπολεμεί με αυτούς, και διαφενδεύει όλους εκείνους, οπού προθυμηθούν να πάθουν δια την αγάπην του, μη αφίνωντας αυτούς να πάθουν υπέρ την δύναμίν τους, αλλά μαζί με τον πειρασμόν, ως λέγει ο Παύλος, ίνα με τούτον τον τρόπον λάβουν και τον της δικαιοσύνης αμάραντον στέφανον. Όσοι όμως δια την αμέλειάν μας κρατούμεθα από το γεώδες φρόνημα της σαρκός, και τας αμαρτίας επιθυμούμεν, μένομεν έρημοι από την βοήθειαν του Θεού.
Διό και φοβούμεθα και πίπτομεν, και ουδέ να σταθώμεν δυνάμεθα, όταν μας τύχη κανένας πειρασμός. Δια τούτο είναι ανάγκη και χρεία εις ημάς, παντοτινά να ενθυμούμεθα και να φυλάττωμεν την Δεσποτικήν εκείνην εντολήν την λέγουσαν, «Γρηγορείτε και προσεύχεσθε, ίνα μη εισέλθητε εις πειρασμόν» ˙ το δε να γρηγορή τινας και να προσεύχετα, άλλο δεν θέλει να ειπή, παρά το να γνωρίζωμεν την εδική μας ασθένειαν, και παντοτινά να επικαλούμεθα την θείαν βοήθειαν. Ο κορυφαίος Πέτρος υποσχόμενος να αποθάνη δια τον Κύριον, και μη ζητήσας την του Κυρίου βοήθειαν, εμπιστευθείς εις την προθυμίαν του πνεύματός του εφάνη η ασθένεια της σαρκός του νικήτρια της προθυμίας του πνεύματός του, δια τούτο και ο Κύριος προς αυτόν αποτεινώσας τον λόγον, έλεγε, «Γρηγορείτε και προσεύχεσθε ίνα μη εισέλθητε εις πειραμόν, το μεν πνεύμα πρόθυμον, η δε σάρξ ασθενής», και χρεία είναι εις εσάς της εδικής μου βοηθείας.
Αυτόν λοιπόν τον Κύριον ημών Ιησού Χριστόν ας επικαλούμεθα και ημείς εις όλας τας περιστάσεις και ανάγκας μας σωτήρα και λυτρωτήν μας, δια μέσου του σήμερον εορταζομένου περιδόξου αοιδίμου και αληθώς τροπαιοφόρου, και καλλινίκου μάρτυρος Γεωργίου, παρακαλούντες να γίνεται το θέλημά του και εις ημάς, καθώς γίνεται και εις τους ουρανούς, δια να είναι ένα και το αυτό φρόνημα και η διάθεσις προς αυτόν, τόσον ημών των επιγείων ανθρώπων, όσον και των ουρανίων αγγέλων ˙  και ούτω να πληρούται εις ημάς η θεία αυτού προς τον Πατέρα φωνή, την οποίαν ενώνωντας ημάς πάντας προς τον Θεόν, έλεγεν, «ίνα καθώς εγώ και συ Πάτερ έν εσμέν ˙  και αυτοί εν ημίν έν ώσιν ˙  εγώ εν αυτοίς, και συ εν εμοί ˙ ίνα ώσι τετελειωμένοι εις έν» , δηλαδή εις ένα θεϊκόν φρόνημα. Εάν δε ημείς αγαπήσωμεν τον Χριστόν και κρατήσωμεν αυτόν, και δεν τον αφήσωμεν, έως ου να τον εμβάσωμεν μέσα εις το ταμείον της καρδίας μας, καθώς γέγραπται εις το άσμα «εκράτησα αυτόν, και ουκ αφήκα αυτόν, έως ου εισήγαγον αυτόν εις οίκον μητρός μου, και εις ταμείον της συλλαβούσης με»˙ εάν λέγω με τοιούτον τρόπον αγαπήσωμεν, και ενοικήσωμεν τον Χριστόν εις τον εαυτόν μας, τότε και αυτός ο Χριστός θέλει ενεργεί και εις ημάς εκείνο οπού είπε και προς τον Αβραάμ, «ου μη σε ανω, ουδ΄ου μη σε εγκαταλείπω», και δεν θέλει μας εγκαταλείψει να πέσωμεν εις πειρασμόν, αλλ΄έχει να μας λυτρώση από του πονηρού, και από κάθε ψυχοφθόρον βλάβην και μεθοδείαν αυτού καθώς ελύτρωσε και τον σημερινόν θεόφρονα και πολύαθλον, και αληθώς πανένδοξον Μάρτυρα Άγιον Γεώργιον.
Ώστε οπού να ημπορούμεν και ημείς να λέγωμεν χορεύοντες εκείνο το ψαλμικόν, «η ψυχή ημών ως στρουθίον ερρύσθη εκ της παγίδος των θηρευόντων, η παγίς συνετρίβη, και ημείς ερρύσθημεν, η βοήθεια ημών εν ονόματι Κυρίου, του ποιήσαντος τον ουρανόν και την γην». Διατί όλη η δύναμις της σωτηρίας μας εν καιρώ θλίψεως, άλλου δεν είναι, ει μη μόνον αυτού του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού του αληθινού Θεού και Σωτήρος ημών ˙  δια του οποίου, και μετά του οποίου πρέπει και αξίως χρεωστείται τω συνανάρχω Πατρί και τω ομοουσίω και ζωοποιώ Πνεύματιπάσα η δόξα, και η τιμή και η προσκύνησις, μεγαλωσύνη τε και μεγαλοπρέπεια, νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων.
Απόδοση-ερμηνεία: Αγ. Νικοδήμου Αγιορείτου, έκδ. Ι. Κελλίον Σκουρταίων, Άγιο Όρος

ΤΟ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟ ΞΥΛΙΝΟ ΑΝΑΓΛΥΦΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ !

Η Ομορφοκκλησιά είναι ένα γραφικό χωριουδάκι νότια της Καστοριάς, κοντά στο Αργος Ορεστικό, αμφιθεατρικά χτισμένη. Πήρε τα’ όνομά της από τον πολύ όμορφο βυζαντινό ναό του Αγίου Γεωργίου, που χρονολογείται περίπου στα μέσα του 12ου αιώνα και ανήκει στον τύπο του σταυροειδούς με τρούλο. Εκτός από τις θαυμάσιες τοιχογραφίες – μεταξύ των οποίων και εξαιρετικά αγιογραφικά έργα των μοναχών Βαρλαάμ και Ιωασάφ - το ναό κοσμεί ένα μοναδικό ολόσωμο ξύλινο ανάγλυφο του Αγίου Γεωργίου, με ύψος κοντά στα 3 μέτρα!
agios_georgios.jpg

Ο βυζαντινός ναός του Αγίου Γεωργίου της Ομορφοκκλησίας, ο οποίος αποτελούσε το καθολικό μοναστηριακού συγκροτήματος, αποτελεί πόλο μεγάλης τουριστικής έλξης ένεκα της μοναδικής στο είδος της, ξύλινης, με βαθύ ανάγλυφο, γλυπτής εικόνας του Αγ. Γεωργίου που υπάρχει στο ναό.
 Η υπέρθυρη κτητορική επιγραφή του αναφέρει έτος 1286/87 που οι Άρχοντες Νετζάδες «Ανδρόνικος, Νικηφόρος και Ιωάννης» ανέλαβαν τα έξοδα της ανοικοδόμησης στα χρόνια του αυτοκράτορα Ανδρόνικος Β' Παλαιολόγου Το 1684 μαζί με τh Μονή Τσούκας Καστοριάς είχε ενταχθεί στο μοναστήρι της Μαυριώτισσας. Έχει ανακηρυχθεί, μαζί με την κοντινή μονή Παμμέγιστων Ταξιαρχών Τσούκας, ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο από το 1924.
george.jpg
 Σύμφωνα με ένα τοπικό θρύλο, μια ομάδα ρωμαιοκαθολικών καλογριών μετέφερε το ανάγλυφο του Αγίου από την Κωνσταντινούπολη προς τη Δύση μ’ ένα φορείο. Καθώς περνούσαν έξω από τον ναό, το φορείο ανεξήγητα σταμάτησε να κινείται παρά τις προσπάθειες που κατέβαλαν οι μοναχές για το κινήσουν. Ετσι θεώρησαν ότι ήταν επιθυμία του Αγίου να μείνει η ανάγλυφη εικόνα στο ναό της Ομορφοκκλησιάς και όχι να μεταφερθεί στη Δύση. Σύμφωνα, όμως, με τους ερευνητές είναι πολύ πιθανό κάποιος αυτοκράτορας της Κωνσταντινούπολης να θέλησε να δωρίσει στους καλογέρους του Μοναστηριού τη ανάγλυφη εικόνα.
agios_georgios-dc6478f1fa9789f985aa481eb75ec969.jpg
* Εκατοντάδες πιστοί απ’ όλο το ν. Καστοριάς και ευρύτερα της Μακεδονίας, αλλά κι’ άλλα μέρη της Ελλάδας, συρρέουν κάθε χρόνο ανήμερα της γιορτής για να τιμήσουν τον Αϊ – Γιώργη της Ομορφοκκλησιάς και να ζητήσουν τη χάρη του. Πολλοί μάλιστα προσκυνώντας την ανάγλυφη εικόνα πιέζουν με το δάχτυλό τους ένα κέρμα στο σώμα του Αγίου κάνοντας μια ευχή, η οποία όπως λέει η παράδοση, πραγματοποιείται αν κολλήσει το κέρμα στο σώμα του Αγίου. Και του χρόνου!

Δημοσίευμα στην εφημ. ¨Ελευθερία" (www.eleftheria.gr) Λάρισας (Σάββατο, 25.04.2009, σελ. 9), και στο ιστολόγιο του χωριού: http://omorfokklisia-kastorias.blogspot.com/
φωτογραφίες από εδώ