Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2014

Οἱ Ὅσιοι Δαβίδ, Συμεὼν καὶ Γεώργιος οἱ αὐτάδελφοι ἐκ Μυτιλήνης

Οἱ τρεῖς αὐτάδελφοι Ὅσιοι καὶ Ὁμολογητὲς ἔζησαν κατὰ τοὺς χρόνους τῆς δευτέρας φάσεως τῆς εἰκονομαχίας. Ὁ πρωτότοκος Ὅσιος Δαβὶδ ἀσκήτεψε καὶ ἵδρυσε κατόπιν μονὴ στὸ ὄρος Ἴδη, ὅπου καὶ κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη. Ὁ Ὅσιος Συμεὼν μόνασε ἀρχικὰ στὴ μονὴ τοῦ ἀδελφοῦ του στὴν Ἴδη καὶ ἐπέστρεψε ὕστερα στὴ Μυτιλήνη ὅπου ἵδρυσε τὴ μονὴ τῆς Θεοτόκου στὸ Μῶλο τοῦ νοτίου λιμένος τῆς πόλεως, στὴν ὁποία ἔζησε ὡς στυλίτης ἐπὶ πολλὰ χρόνια. Ἐκεῖ ἔγινε μοναχὸς καὶ ἱερεὺς καὶ ὁ ἄλλος ἀδελφός, ὁ Ὅσιος Γεώργιος.
Κατὰ τὴν περίοδο τῆς εἰκονομαχίας ὑφίστανται τὰ πάνδεινα. Μετὰ ἀπὸ πολλὲς περιπέτειες ὁ Ὅσιος Συμεὼν ἐγκαθίσταται στὰ περίχωρα τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ ἀναπτύσσει ἐξαιρετικὴ δράση ὑπὲρ τῶν ἁγίων εἰκόνων. Ἐξορίζεται ἀπὸ τὸν εἰκονομάχο αὐτοκράτορα Θεόφιλο, μαζὶ μὲ τοὺς Γραπτοὺς καὶ ἄλλους Πατέρες, στὴν Ἀφουσία καὶ ἀπελευθερώνεται μετὰ τὸν θάνατο αὐτοῦ. Γιὰ τὴν ἀποκατάσταση τῆς Ὀρθοδοξίας ὁ ρόλος του ἦταν πολὺ σημαντικός. Αὐτός, σὲ συζήτηση ἐνώπιον τῆς χήρας βασιλίσσης Θεοδώρας καὶ τῆς αὐλῆς, κατατροπώνει τὸν εἰκονομάχο Πατριάρχη Ἰωάννη Ζ’ τὸν Γραμματικὸ (836 – 842 μ.Χ.) καὶ ὑποδεικνύει ὡς διάδοχό του τὸν Μεθόδιο (842 – 846 μ.Χ.). 
Ὁ ἀδελφός του Ὅσιος Γεώργιος ποὺ εἶχε ἤδη καθ’ ὑπόδειξη τοῦ Ὁσίου Συμεών, ἔλθει στὴν Κωνσταντινούπολη, ἐκλέγεται καὶ χειροτονεῖται Ἐπίσκοπος Μυτιλήνης, ἂν καὶ ἦταν 80 ἐτῶν. Καὶ οἱ δύο μὲ πολλὲς τιμὲς ἐπιστρέφουν στὸ νησί, ὅπου μετὰ ἕνα ἔτος, τὸ 844 μ.Χ., ἀναπαύεται μὲ εἰρήνη ὁ Ὅσιος Συμεὼν καὶ μετὰ ἕνα ἢ δυὸ ἔτη (845 ἢ 846 μ.Χ.) ὁ Ὅσιος Γεώργιος. 
Μετὰ ἀπὸ χρόνια ἀνακομίζεται ἀπὸ τὴν Ἴδη καὶ τὸ ἱερὸ λείψανο τοῦ Ὁσίου Δαβὶδ καὶ κατατίθεται στὴ μονὴ τῆς Θεοτόκου στὸ Μῶλο τῆς Μυτιλήνης, στὴν ἴδια μὲ τοὺς ἄλλους Ὁσίους ἀδελφοὺς θαυματόβρυτο λάρνακα, ποὺ ἀποτελοῦσε ἐπὶ πολλοὺς αἰῶνες τὸ κέντρο τῆς λειτουργικῆς τιμῆς τῶν τριῶν Ὁσίων αὐταδέλφων.
Ὁ Ἅγιος Μεθόδιος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ὁ Ὁμολογητής, σὲ ἀνέκδοτο ἔργο του ἀναφέρεται μὲ ἐγκώμια στοὺς τρεῖς στενοὺς συνεργάτες καὶ ὑποστηρικτές του: τὸν μέγα Ἰωαννίκιο, τὸν κλεινὸ Συμεὼν καὶ τὸν διαβόητο στὶς θεωρίες Ἰλαρίωνα.
Ὁ Ὅσιος Συμεὼν ἀναφέρεται καὶ σὲ μικρὸ ἀπόσπασμα τοῦ Συνοδικοῦ τῆς Ὀρθοδοξίας, ποὺ διαβάζεται τὴν Α’ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν, τῆς Ὀρθοδοξίας: «Συμεὼν τοῦ ὁσιωτάτου Στυλίτου αἰωνία ἡ μνήμη».
Η μνήμη τους τιμάται στις 1 Φεβρουαρίου

Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2014

Οἱ Ἅγιοι Μανουήλ, Γεώργιος, Πέτρος, Λέων, Γαβριήλ, Σιώνιος, Ἰωάννης, Λέων, Πάροδος καὶ ἄλλοι 377

Εικόνα # 5020
Ο Άγιος Γεώργιος επίσκοπος Δολβέρτου-Η εικόνα βρίσκεται στην Βενετία(1704)

Ὁ Μανουὴλ ἦταν Μητροπολίτης Ἀδριανουπόλεως. Συνελήφθη ἀπὸ τὸν ἡγεμόνα τῶν Βουλγάρων μαζὶ μὲ ἄλλους ἐπισκόπους, Γεωργίου ἐπισκόπου Δολβέρτου καὶ ἐπισκόπου Πέτρου, καθὼς καὶ μὲ πολλοὺς ἄλλους χριστιανούς, ὅταν οἱ Βούλγαροι κατέβηκαν νὰ πολεμήσουν κατὰ τοῦ Βυζαντίου ἐπὶ Λέοντος Ἀρμενίου τοῦ εἰκονομάχου (815). 

Ἡγέτης τους ἦταν ὁ Κροῦμος καὶ κατέλαβαν τὴν Ἀδριανούπολη. Τρεῖς μέρες οἱ αἱμοχαρεῖς ἔσφαζαν τοὺς χριστιανούς. Ἀλλὰ καὶ μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Κρούμου οἱ διάδοχοί του Δούκουμος καὶ μετὰ ἀπ᾿ αὐτὸν ὁ Δίτσεγγος, ἔδειξαν θηριώδη συμπεριφορὰ στοὺς ἄτυχους χριστιανούς. Ὁ δὲ Μουρτάγων μὲ τὰ ἴδια του τὰ χέρια ἔκοψε ἀπὸ τοὺς ὤμους τὰ χέρια τοῦ Μανουὴλ καὶ τὸ σῶμα του τὸ ἔριξε στὰ σκυλιά. Ἐπίσης, τοὺς ἐπισκόπους Γεώργιο καὶ Πέτρο, ἀφοῦ τοὺς καταξέσχισε, κατόπιν τοὺς ἀποκεφάλισε. Ἔπειτα ὁ ἴδιος ἀποκεφάλισε τοὺς στρατηγοὺς Λέοντα καὶ Ἰωάννη, τοῦ ἐπισκόπου Νικαίας Λέοντα ξέσχισε τὴν κοιλιὰ μὲ ξίφος καὶ τοὺς Γαβριὴλ καὶ Σιώνιο ἀποκεφάλισε. Τὸν δὲ σεβάσμιο πρεσβύτερο Πάροδο λιθοβόλησε, καὶ ἄλλους 377 χριστιανοὺς ἀποκεφάλισε.Η μνήμη τους τιμάται στις 22 Ιανουαρίου.

Σάββατο 18 Ιανουαρίου 2014

Σπάνιο φωτογραφικό υλικό από την ανακομιδή των λειψάνων του Αγίου Νεομάρτυρος Γεωργίου του εν Ιωαννίνοις.

Ανακομιδή Λειψάνων του Αγίου
•   Έτος 1971: 25 Οκτωβρίου παραμονή του Αγίου Δημητρίου, εψάλλει πανηγυρικός Εσπερινός. Ήταν παρόντες όλοι οι αρχιερείς της Ηπείρου, και της Κερκύρας και Γρεβενών.
img006Ανακομιδή των λειψάνων του Αγίου Γεωργίου από τον σημερινό Μητροπολίτη Θεόκλητο (τότε πρωτοσύγκελο). Φωτογραφία του Απόστολου Βερτόδουλου.
Ο Ιερός Ναός του Αγίου Αθανασίου ασφυκτιούσε από το πλήθος των πιστών. Σε ατμόσφαιρα κατάνυξης και ιεροπρέπειας κατά την διάρκεια ολονυκτίας, άνοιξε ο τάφος του Αγίου — και ευδοκία Θεού –εδωρήθει εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν — και ιδιαίτερα στην πόλη των Ιωαννίνων — ο Άγιος. 
   26 Οκτωβρίου: Εορτή του Αγίου Δημητρίου. Μετά τον όρθρο και την δοξολογίαν τα λείψανα του Αγίου ως θησαυρός πολύτιμος τοποθετημένα σε ξύλινη λειψανοθήκη, μετεφέρθησαν με πομπή και ιερά λιτανευτική παράταξη στον περικαλή ναό της Πλατείας Πάργης, ο οποίος έκτοτε έχει καθιερωθεί να τιμάται — και έτσι είναι γνωστός — ως Ιερός Ναός Νεομάρτυρος Αγίου Γεωργίου.
Στις φωτογραφίες διακρίνονται οι μακαριστοί Μητροπολίτες.
Ιωάννίνων(τότε) Σεραφείμ-Άρτης Ιγνάτιος Γ΄-Νικοπόλεως και Πρεβέζης Στυλιανός-Παραμυθίας Παύλος-Κονίτσης Σεβαστιανός-Κερκύρας Πολύκαρπος-

Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2014

Στιγμιότυπα από την σημερινή λιτανεία των ιερών Λειψάνων του πολιούχου Ιωαννίνων νεομάρτυρος Αγίου Γεωργίου































Με την καθιερωμένη λαμπρότητα και επισημότητα τιμήθηκε σήμερα στην πόλη μας η μνήμη του πολιούχου Νεομάρτυρα Αγίου Γεωργίου.  Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν στις 7.30 το πρωί με Όρθρο και Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στο Ναό του Αγίου Γεωργίου στην Πλατεία Πάργης, ενώ στον Οίκο του και στη Μητρόπολη έγινε Όρθρος και Θεία Λειτουργία. Στη συνέχεια και μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας πραγματοποιήθηκε η λιτάνευση των ιερών Λειψάνων από την Πλατεία Πάργης και η εναπόθεσή τους στη Μητρόπολη του Αγίου Αθανασίου. Στις εκδηλώσεις αυτές παρέστησαν οι τοπικές αρχές και πλήθος πιστών που ακολούθησαν τη λιτανεία σε όλη τη διαδρομή.

Τετάρτη 1 Ιανουαρίου 2014

Άγιος Γεώργιος (ή Ζώρζης ή Γκιουρτζής) ο Ίβηρ

Ο Άγιος Γεώργιος (ή Ζώρζης ή Γκιουρτζής) είχε καταγωγή από τα Ίβηρα. Σε νεαρή ηλικία τον αγόρασε κάποιος Τούρκος για σκλάβο και αφού του έκανε περιτομή, του έδωσε το όνομα Σαλής. Μετά τον θάνατο του αφέντη του, παρέμεινε στη Μυτιλήνη, άγαμος και ζούσε ειρηνικά σε κάποιο εργαστήρι, πουλώντας και αγοράζοντας διάφορα είδη.

Κάποια μέρα και σε ηλικία πάνω από 70 χρονών, ο Γεώργιος παρουσιάστηκε αυθόρμητα μπροστά στον κριτή και πέταξε μπροστά του το σαρίκι που φορούσε στο κεφάλι του και ομολόγησε τον Χριστό. Παρά τις κολακείες και τους φοβερισμούς, τη διαπόμπευση μέσα στους δρόμους και τα χτυπήματα με ξύλα και μαχαίρια, ο Γεώργιος παρέμεινε αμετάθετος, ομολογώντας την πίστη των πατέρων του.

Τέλος, οδηγήθηκε από τους δημίους του στην τοποθεσία Παρμά-Καπού, όπου και έλαβε μαρτυρικό τέλος δι' αγχόνης. Ήταν 2 Ιανουαρίου 1770 μ.Χ. Ο δε Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, τοποθετεί το μαρτύριο του Ζώρζη το έτος 1777 μ.Χ.