Saint: DAVID, SYMEON AND GEORGE (#4)
Edition: van den Gheyn, "Acta graeca ss. Davidis, Symeonis, and Georgii Mitylenae in insula Lesbo," AB 18 (1899) 209-59
1. ἀνδρῶν μέν τισιν αἱ πρὸς ἀλλήλους μάχαι καὶ πόλεμοι τὴν τῶν λόγων παρέσχον ἀφορμήν, βουλαί τε στρατηγήματα καὶ κατ᾿ ἀλλήλων ἀνδραγαθήματα καὶ τρόπαια, ὡς ἂν μὴ χρόνος ἀμαυρώσῃ τὰ πεπραγμένα, καὶ τούτων τάχα πρὸς χάριν ἢ μῖσος τὰ πολλὰ τῶν γεγενημένων ἐξήλεγξεν ἡ ἀλήθεια· ἑτέροις δὲ μῦθοι καὶ πλάσματα τὴν τῶν λόγων συστροφὴν καὶ σύνταξιν, τὸ ψεῦδος [λεγε· ψευδῶς] ἐπικαλύπτοντα [λεγε· ἐπικαλύπτειν τὰ] τῶν συγγραφέων ἢ ποιητῶν τὴν πιθανότητα ἐπιδεικνύοντα. ἀλλὰ τῆς [λεγε· τοῖς] μὲν ἱστορίας ἕνεκα τούτων καὶ ἀληθείας πεπονηκόσι χάρις οὐκ ὀλίγη καὶ ἀποδοχὴν μνήμην τῷ βίῳ παρεσχημένη [λεγε· παρεσχημένοις] τῶν εὖ τε καὶ καλῶς
[p. 212] πεπραγμένων, ὡς ἂν οἱ ἐντυγχάνοντες μὴ τοῖς αὐτοῖς πάλιν ὀλισθήμασιν περιπέσοιεν ἢ ἐξ ἀβουλίας ἢ ῥᾳθυμίας, ἔχοιντο δὲ τῶν ὀρθῶν βουλευμάτων καὶ πράξεων· τοὺς δὲ μύθους καὶ πλάσματα προστεθεικότας οὐκ οἶδ᾿ ἀνθ᾿ ὅτου τίς γε λογισμοῦ κρατῶν ἐπαινέσει τῆς ἐγχειρήσεως, εἰ μὴ καὶ γέλωτα καταχέει τούτων, στήλην ὥσπερ ἀνεξάλειπτον τῆς αὐτῆς ἀνοίας τὴν πραγματείαν καταλίποντας· καὶ ὅσον οὗτοι τῷ κομψῷ τῶν λόγων τοὺς μύθους σεμνύνουσι, τοσοῦτον ἐκεῖνοι τῶν συγγραφέων τὸ ἀνόητόν τε κατηγοροῦσι καὶ ἀναίσχυντον. ἡμῖν δὲ τοῖς πρὸ πάντων προτιθεμένοις τὴν ἀλήθειαν, οἷς ἡ ὑπόθεσις ὁσίων τε καὶ ἀοιδίμων ἀνδρῶν βίον καὶ πολιτείαν ἀγγελικὴν ἐπὶ γῆς δεδειγμένων ἀναγράψασθαι προθυμουμένοις, βαρὺ μὲν ἐδόκει καὶ φορτικὸν τὸ ἐπίταγμα, ὡς πρὸς ἀγῶνας καὶ κόπους τοσούτους τῆς ἡμετέρας ἰλλιγιώσης διανοίας. καὶ οὐκ ἄν ποτε πρὸς ταῦτα ὡρμήθημεν αὐθαίρετοι, ἀλλὰ καὶ λίαν ἠβλαβούμεθα [λεγε· ηὐλαβούμεθα] καὶ ἐδεδοίκειμεν, ὡς τὴν ἰδίαν τῶν λόγων ἀσθένειαν ἐπιστάμενοι. ἐπειδὴ δὲ δεσμοῖς ἡμᾶς καὶ θείαις ἐντολαῖς πεδησάμενοι, οὐχ ἅπαξ, ἀλλὰ καὶ δὶς καὶ τρὶς ἐκλιπαρήσαντας καὶ ἄκοντας ἡμᾶς πρὸς τοῦτο καὶ ἀνανεύοντας καθειλκύσατε, σύγγνωτε μὲν τοῖς ἐξ ἀγνοίας τὴν ἡμετέραν παραδραμοῦσι κατάληψιν, ἢ πᾶσιν ὅσων ὁ λόγος οὐκ ἐφικνούμενος τὴν σιγὴν τούτων προκρίνει καὶ τὰ μείζονα τοῖς δυναμένοις παραχωρεῖ. ταῖς δὲ πρὸς τοὺς ὁσίους ἡμῶν δεήσεσι καὶ πρὸς θεὸν ἐντεύξεσι συμπράξοιτέ μοι δι᾿ αἰδῶ τούτων καὶ οὐ θρασύτητα μέχρι τοῦ νῦν ἀναδυομένῳ τὴν ἐγχείρησιν· θεὸς δὲ ἡγείσθω τοῦ λόγου, ἐξ οὗ πᾶσα δόσις ἀγαθὴ καὶ πᾶν δώρημα. ἁπτέον τοίνυν τῆς διηγήσεως.
2. Λέσβος ἐστὶν νῆσος μία τῶν Κυκλάδων, τῷ Αἰγαίῳ λαχοῦσα πελάγει, οὐ πολὺ τῆς Ἑλλησπόντου ἀπέχουσα, τῇ Ἀσιάτιδι μᾶλλον ἢ τῇ Εὐρωπαίᾳ γειτνιάζουσα γῇ. Ἐν ταύτῃ πόλις ἵδρυται Μιτυλήνη, ἡ τοὺς παμμάκαρας καὶ τρισολβίους ἐνεγκαμένη πατέρας ἡμῶν, Δαβὶδ λέγω, Συμεὼν καὶ Γεώργιον· οὓς οἱ τεκόντες καὶ ἑτέραν τετρακτὺν παίδων ἐκφύσαντες, τὴν μὲν μίαν ξυνωρίδα εἰς γένους διαδοχὴν τῷ βίῳ κατέλιπον, τὴν δὲ ἄλλην σὺν τοῖς ῥηθεῖσι τρισὶ φωστῆρσι θυσίαν
[p. 213] καθαρὰν τῷ θεῷ προσαγηόχασι, τὸν μονήρη καὶ αὐτὴν βίον ἀσπασαμένην, τοσοῦτον τῆς προμνημονευθείσης τρι[α]σσῆς ὁμηγύρεως ἐνδεόντως ὅσον ἀστέρες ἡλίου. οἱ δέ γε τῶν θεσπεσίων κατὰ φύσιν ἀνδρῶν τῆς γεννήσεως αἴτιοι, ὁ μὲν ἀνὴρ Ἀδριανός, ἡ δὲ γυνὴ Κωνσταντὼ τὴν κλῆσιν ἔλαχον· γένους μὲν οὐκ ἄσημοι (εἰ καὶ τοὺς κατὰ θεὸν ἄνδρας οὐ δεῖ τῆς χαμαὶ περιέχεσθαι περιουσίας καὶ γένους), ἀρετὴν δὲ καὶ λίαν ἐπίσημοι, κἂν τῶν παίδων τὰ δεύτερα φέρωσι. βίος δὲ τούτοις ὁ εὐκταῖος τῷ Σολομῶντι καὶ αὐτάρκης καὶ ὅσον μήτε τῷ ἐνδεεῖν [λεγε· ἐνδεεῖ?] φορτικοὺς εἶναι τοῖς πέλας, μήτε τῷ πλήθει τοῦ πλούτου φυσωμένους κατεπαίρεσθαι τῶν πλησίον, ἐπὶ δὲ τῇ εὐσεβείᾳ καὶ μέγα λαμπρυνομένους. καὶ τὰ μὲν τῶν τεκόντων ἐν τούτοις, τὰ δὲ <τῶν> ἐξ αὐτῶν προελθόντων οἷα γεγόνασιν ἔνθεα κατορθώματα καὶ ἀξιέραστα ἔργα, τοῦ Κυρίου συνεργοῦντος, βραχέως διασαφήσομεν, σποράδην πως πρὸς τῆς ἀληθείας αὐτῆς συνειλοχότες, τὰ μὲν ἐκ παλαιῶν συγγραμμάτων, τὰ δὲ ἐξ ἀνδρῶν θεοφιλῶν τε καὶ εὐαρετῶν [λεγε· ἐναρέτων], ἐκείνοις αὐτοῖς τοῖς σεβασμίοις πατράσιν ἀκριβῶς, ἀνέκαθεν καὶ ἀδιαστάτως παρηκολουθηκότων, καὶ οὐκ ἀπὸ φήμης ἀκηκοότες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου