Καθηγητοῦ Ἀντ. Μάρκου
Σέ ἀπάντηση σχετικοῦ αἰτήματος τοῦ Ἱδρύματος «Χριστοφόρος Παπουλᾶκος».
Ὁ ἅγ. Μεγαλομάρτυς Γεώργιος μαρτύρησε μέ ἀποκεφαλισμό, τήν Παρασκευή 23η Ἀπριλίου τοῦ ἔτους 303, κατά τόν διωγμό τοῦ Διο-κλητιανοῦ. Σύμφωνα μέ τήν μαρτυρία τοῦ Ἱστορικοῦ Εὐσεβίου, ἡ ἡμέρα αὐτή ἀντιστοιχοῦσε στήν Παρασκευή τῆς Διακαινησίμου τοῦ ἔτους 303.
Ἡ συναξαριστική παράδοση δέχεται, ὅτι ὁ πιστός ὑπηρέτης τοῦ Ἁγίου Πασικράτης, κατά τήν ἐπιθυμία τοῦ Ἁγίου, μετέφερε τό Λεί-ψανο τοῦ Μεγαλομάρτυρος, μαζί μέ ἐκεῖνο τῆς μητέρας του ἁγ. Πολυχρονίας πού μαρτύρησε μαζί του, στή Λύδδα τῆς Παλαιστίνης, ὅπου καί τά ἐνταφίασε. (Σήμερα στήν Λύδδα σώζεται ὁ τάφος τοῦ Ἁγίου).
Περί τῶν Λειψάνων τοῦ ἁγ. Γεωργίου ἐπικρατοῦν δύο παραδόσεις:
Σύμφωνα μέ αὐτή τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολῆς, δέν εἶναι γνωστό πότε ἀνακομίσθηκαν τά Λείψανα τοῦ Μεγαλομάρτυρος ἀπό τήν Λύδδα στήν ΚΠολη, μέχρι τό 1207 πάντως στήν ὁμώνυμη Μονή τῶν Μαγγάνων ΚΠόλεως ὑπῆρχε ἡ Κάρα του. Ὅταν τό 1207 ἐγκαταστάθηκαν ἐκεῖ Λατίνοι Μοναχοί, ἡ Κάρα μεταφέρθηκε ἀπό τούς Καταλανούς στό φρούριο τῆς Λειβαδιᾶς, ἀπ’ ὅπου τό 1393, μέ τήν ἐκδίωξη τῶν Κατά-λανῶν ἀπό τό Φραγκικό Δουκάτο τῶν Ἀθηνῶν, μεταφέρθηκαν στήν Αἴγινα, τότε Καταλανική κτήση. Στή Βοιωτία πάντως πρέπει νά ἔμεινε μέρος Κάρας καί κάποια Λείψανα, διότι: α΄. Σύμφωνα μέ τά Δίπτυχα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, σήμερα στή Μητρόπολη Θηβῶν καί Λεβα-δείας, φυλάσσονται μέρος Κάρας καί ἄλλα Λείψανα πού ἀποδίδονται στόν ἅγ. Γεώργιο· καί β΄. Στήν Ἱερά Μονή ὁσ. Μελετίου Κιθαιρῶνος, φυλάσσεται παλαιά, περίτεχνη ἀργυρή Λειψανοθήκη πού περιέχει τήν Κάρα τοῦ ὁσ. Μελετίου (Ἁγίου τοῦ 11ου αἰ.), μέ ἐπιγραφή ὅμως πού τήν ἀποδίδει στόν Μεγαλομάρτυρα Γεώργιο.
Τό 1462, ὅταν οἱ Βενετοί ἀντικατέστησαν τούς Καταλανούς στήν κατοχή τῆς Αἴγινα, πέτυχαν τήν κλοπή τῆς Κάρας τοῦ Ἁγίου καί τήν μεταφορά της στή Βενετία, ὅπου κατατέθηκε στό Ναό τοῦ ἁγ. Γεωργίου τοῦ Μείζονος, ὅπου σήμερα φυλάσσεται μέρος της.
Στή Βενετία ἐπίσης, στό Κοινόβιο τῶν Βενεδικτίνων τοῦ ἁγ. Νικολάου Lido, φυλάσσεται ἕνας βραχίονας τοῦ Ἁγίου, μερικῶς ἀδιά-φθορος, πού ἔφθασε ἐκεῖ τό 1296 ἀπό τήν Μονή ἁγ. Γεωργίου da Fiore τῆς Καλαβρίας. Τό Λείψανο αὐτό προσκύνησε τό Σαββάτο τῆς Τυρινῆς τοῦ 1438 ὁ Πατριάρχης ΚΠόλεως Ἰωσήφ, παρά τίς ἀμφιβολίες τοῦ Χαρτοφύλακος Μιχαήλ Βαλσαμῶνος γιά τήν γνησιότητά του.
Σύμφωνα μέ μία δεύτερη παράδοση πού ἐπικρατεῖ στή Δύση (τήν λεγόμενη Ρωμαϊκή), τά Λείψανα τοῦ Μεγαλομάρτυρος δωρήθηκαν ἀπό τήν ἁγ. Ἰσαπόστολο Ἑλένη στήν Ἐκκλησία τῆς Ρώμης, ἀμέσως μετά τήν εὕρεσή τους (μέσα 4ου αἰ.). Τά Λείψανα αὐτά κατατέθηκαν στήν Παπική Καθέδρα τοῦ Λατερανοῦ, ἀπ’ ὅπου ἀργότερα μεταφέρθηκαν στό Ναό ἁγ. Γεωργίου Velabro. Τό 1600 ὁ Πάπας Κλήμης Η΄ δώρησε μέρος τῶν Λειψάνων αὐτῶν στόν Καθεδρικό Ναό τῆς Φερράρας. Ἐκεῖ φυλάσσεται καί τό μέρος τοῦ ἀδιαφθόρου βραχίονος πού προσκύνησε ὁ Πατριάρχης Ἰωσήφ και το ὁποῖο μετέφερε ἀπό τήν Παλαιστίνη κατά τίς Σταυροφορίες ὁ Κόμης Ροβέρτος τῆς Φλάνδρας. Τό Λείψανο αὐτό δωρήθηκε στό Ναό τό 1100 ἀπό τήν σύζυγό του Ματθίλδη.
Τό ἔτος 1999, προστέθηκαν στά γνωστά Λείψανα τοῦ Τροπαιοφόρου Μεγαλομάρτυρος, ἕνα ἀδημοσίευτο μέχρι τότε τμῆμα Κάρας. Ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος Πέττας (Ἱεροκήρυκας τῆς Ἱερᾶς Μητροπό-λεως Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως, Θεολόγος καί Δρ. Φιλολογίας, Ἱδρυτής καί Πρόεδρος τοῦ Ἱδρύματος «Χριστοφόρος Παπουλᾶκος»), μᾶς ὑπέδειξε παλαιά Λειψανοθήκη ἐξαιρετικῆς τέχνης καί ἔθεσε στή διάθεσή μας τά στοιχεῖα πού ἀφοροῦν τήν ὕπαρξη στήν Συλλογή τοῦ Ἱδρύματος, τμήματος τῆς Κάρας τοῦ ἁγ. Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου. Ὅπως προέκυψε ἀπό τήν σχολαστική μελέτη καί διασταύρωση τῶν στοιχείων, ἡ Λειψανοθήκη πού περιεῖχε τό τμήμα τῆς Κάρας, ἦρθε στήν κατοχή τῆς Λευϊτικῆς Οἰκογενείας Πέττα, κάτω ἀπό τίς ἀκόλουθες συνθῆκες:
Μέ τήν ἀνταλλαγή τῶν πληθυσμῶν μεταξύ Ἑλλάδος καί Τουρκίας, τοῦ ἔτους 1923, ἱκανός ἀριθμός προσφύγων κατέλειξε στήν περιοχή τῶν Πατρῶν, ὅπου δημιούργησε τόν συνοικισμό τῶν Προσφυγικῶν καί ἔζησε κάτω ἀπό πολύ ἄσχημες συνθῆκες. Τήν ἐποχή ἐκείνη ὁ παππούς τοῦ ἀρχιμ. Νεκταρίου, ἀείμνηστος Ἀνδρέας Ν. Πέττας, ἦταν ἰδιοκτήτης ἑνός ἐργοστασίου σαπωνοποιΐας, καθώς καί ἐξαγωγέας φρούτων πρός τήν Εὐρώπη. Ὡς φύσει φιλάνθρωπος, ὅπως καί ὁ γιός του Νικόλαος (ἔπειτα Ἱερεύς, πατέρας τοῦ ἀρχιμ. Νεκταρίου), ἔχοντας οἰκονομική εὐχέρεια, βοηθοῦσαν μέ διάθεση τροφίμων καί χρημάτων πολλές ἐμπερίστατες οἰκογένειες προσφύγων. Μία ἀπό αὐτές, σάν ἀντίδωρο εὐχαριστίας, δώρισε στόν ἔπειτα π. Νικόλαο, μία Λειψανοθήκη. Ἡ Λειψανοθήκη ἔχει μορφή βιβλίου, εἶναι ξύλινη, ἐπενδεδυμένη ἐξωτερικά μέ δέρμα καί διακοσμημένη ἐσωτερικά μέ ἁγιογραφίες πού εἰκονίζουν τήν Ζωοδόχο Πηγή καί 6 Ἁγίους, τῶν ὁποίων περιέχει Λείψανα.
Τό ἔτος 1999, μέ τήν χειροτονία τοῦ π. Νεκταρίου σέ Διάκονο, ζῶντος τοῦ ἀειμνήστου πατέρα του π. Νικολάου, ἀνοίχθηκε ἡ Λειψανοθήκη καί διαπιστώθηκε, ὅτι περιεῖχε Λείψανα 6 Ἁγίων, καθώς καί Τίμιο Ξύλο, ἐντός καλαισθήτου ἀργυροῦ Σταυροῦ εὐλογίας. Ἀπό τά 6 Λείψανα πού περιέχει, ἀναγνωρίσθηκαν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλου Θωμᾶ, Ἱερομάρτυρος Χαραλάμπους καί Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου (τῶν ἄλλων 3 Ἁγίων τά ὀνόματα εἶναι δυσανάγνωστα).
Τό Λείψανο τοῦ ἁγ. Γεωργίου ἦταν τοποθετημένο στό κάτω ἀριστερό τμῆμα τῆς ὅλης συνθέσεως καί ἦταν τό ἄνω τμῆμα τῆς Κάρας, μέ ἐπιγραφή (σέ μεγαλογράμματη γραφή) καί χρονολογία «ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ, 1816». Μάλιστα, τό τμῆμα φέρει ἀνέπαφο καί τό δέρμα! (Αὐτό ἐνισχύει τήν θέση, ὅτι τό Λείψανο τοῦ Ἁγίου παρέμεινε ἀδιάφθορο, ἐφ’ ὅσον καί στήν Βενετία, στό Κοινόβιο τῶν Βενεδικτίνων τοῦ ἁγ. Νικολάου Lido, φυλάσσεται ἕνας βραχίονας τοῦ Ἁγίου, τμηματικά ἀδιάφθορος).
Μετά τήν πολύ σοβαρή αὐτή ἀνακάλυψη, γιά νά ἀναδειχθεῖ αὐτός ὁ πνευματικός καί κειμηλιακός θησαυρός, ἀποφασίσθηκε νά τοποθετηθεῖ τό τμῆμα τῆς Κάρας σέ ἰδιαίτερη Λειψανοθήκη. Κατασκευάσθηκε ἔτσι σέ ἐργαστήριο ἀργυροχοΐας τῶν Ἰωαννίνων, λειψανοθήκη τύπου Κάρας, μέ σκαλιστές παραστάσεις ἀπό τόν Βίο τοῦ ἁγ. Γεωργίου. Συγκεκριμένα, οἱ παραστάσεις εἶναι οἱ ἑξῆς: Ἐσωτερικῶς, στό κάλυμμα τοῦ ἀνοίγματος, εἰκονίζεται ἡ κεφαλή τοῦ Ἁγίου. Στήν ἐμπρόσθια πλευρά ἱστορεῖται ὁ Ἅγιος μέ στρατιωτική ἐνδυμασία ὡς κεφαλοφόρος (φέρει δηλαδή τήν κεφαλή του, κατά τήν γνωστή παράσταση τῆς Κρητικῆς Σχολῆς) καί κυκλικῶς ἡ δρακοκτονία καί τέλος ἡ ἀποτομή τῆς τιμίας Κάρας του.
Τό ἀπότμημα αὐτό φυλάσσεται σήμερα στήν ἱστορική οἰκία τοῦ Διδασκάλου τοῦ Γένους Ὁσίου Χριστοφόρου τοῦ Παπουλάκου, στά Ἄρμπουνα Καλαβρύτων. Γιά τήν γνησιότητα αὐτοῦ τοῦ τμήματος τῆς Κάρας τοῦ Ἁγίου, ὑπάρχουν ἔγγραφες ἀποφάνσεις διαφόρων Ἐκκλησια-στικῶν Ἀρχῶν.
Μετά τήν ἀποκάλυψη αὐτή, ἡ γνώση μας περί τῶν Λειψάνων τοῦ ἁγ. Μεγαλομ. Γεωργίου, διαμορφώνεται ὡς ἑξῆς:
Μέρη τῆς Κάρας φυλάσσονται στήν Ἱερά Μητρόπολη Θηβῶν καί Λεβαδείας, στόν Ρωμαιοκαθολικό Ναό τοῦ ἁγ. Γεωργίου τοῦ Μείζονος Βενετίας, στόν ὁμώνυμο Ρωμαιοκαθολικό Ναό Velabro Ρώμης καί στήν Συλλογή τοῦ Ἱδρύματος «Χριστοφόρος Παπουλᾶκος». Ἀπό τά λοιπά δέ Λείψανα τοῦ Ἁγίου, ἕνας βραχίονας φυλάσσεται στό Ρωμαιοκαθολικό Κοινόβιο τῶν Βενεδικτίνων τοῦ ἁγ. Νικολάου Lido Βενετίας καί μέρος βραχίονος κ. ἄ. Λείψανα στόν Ρωμαιοκαθολικό Καθεδρικό Ναό τῆς Φερράρας Ἰταλίας.
Στήν καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολή ἀποτμήματα Λειψάνων τοῦ ἁγ. Γεωργίου σώζονται στίς Μονές Ἰβήρων, Διονυσίου, Ξενοφῶντος καί Ζωγράφου Ἁγίου Ὄρους, ἁγ. Γεωργίου Φενεοῦ Κορινθίας, στίς Λαύρες Ἁγίας Τριάδος - ἁγ. Σεργίου Μόσχας καί ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως καί στό Ναό τοῦ ἁγ. Γεωργίου τῶν Ἑλλήνων Βενετίας (ἐνδεχομένως καί ἀλλαχοῦ).
Κέντρον Ἁγιολογικῶν Μελετῶν
«Ὅσιος Συμεών ὁ Μεταφραστής»
1η Ὀκτωβρίου 2018
Ὁ ἅγ. Μεγαλομάρτυς Γεώργιος μαρτύρησε μέ ἀποκεφαλισμό, τήν Παρασκευή 23η Ἀπριλίου τοῦ ἔτους 303, κατά τόν διωγμό τοῦ Διο-κλητιανοῦ. Σύμφωνα μέ τήν μαρτυρία τοῦ Ἱστορικοῦ Εὐσεβίου, ἡ ἡμέρα αὐτή ἀντιστοιχοῦσε στήν Παρασκευή τῆς Διακαινησίμου τοῦ ἔτους 303.
Ἡ συναξαριστική παράδοση δέχεται, ὅτι ὁ πιστός ὑπηρέτης τοῦ Ἁγίου Πασικράτης, κατά τήν ἐπιθυμία τοῦ Ἁγίου, μετέφερε τό Λεί-ψανο τοῦ Μεγαλομάρτυρος, μαζί μέ ἐκεῖνο τῆς μητέρας του ἁγ. Πολυχρονίας πού μαρτύρησε μαζί του, στή Λύδδα τῆς Παλαιστίνης, ὅπου καί τά ἐνταφίασε. (Σήμερα στήν Λύδδα σώζεται ὁ τάφος τοῦ Ἁγίου).
Περί τῶν Λειψάνων τοῦ ἁγ. Γεωργίου ἐπικρατοῦν δύο παραδόσεις:
Σύμφωνα μέ αὐτή τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολῆς, δέν εἶναι γνωστό πότε ἀνακομίσθηκαν τά Λείψανα τοῦ Μεγαλομάρτυρος ἀπό τήν Λύδδα στήν ΚΠολη, μέχρι τό 1207 πάντως στήν ὁμώνυμη Μονή τῶν Μαγγάνων ΚΠόλεως ὑπῆρχε ἡ Κάρα του. Ὅταν τό 1207 ἐγκαταστάθηκαν ἐκεῖ Λατίνοι Μοναχοί, ἡ Κάρα μεταφέρθηκε ἀπό τούς Καταλανούς στό φρούριο τῆς Λειβαδιᾶς, ἀπ’ ὅπου τό 1393, μέ τήν ἐκδίωξη τῶν Κατά-λανῶν ἀπό τό Φραγκικό Δουκάτο τῶν Ἀθηνῶν, μεταφέρθηκαν στήν Αἴγινα, τότε Καταλανική κτήση. Στή Βοιωτία πάντως πρέπει νά ἔμεινε μέρος Κάρας καί κάποια Λείψανα, διότι: α΄. Σύμφωνα μέ τά Δίπτυχα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, σήμερα στή Μητρόπολη Θηβῶν καί Λεβα-δείας, φυλάσσονται μέρος Κάρας καί ἄλλα Λείψανα πού ἀποδίδονται στόν ἅγ. Γεώργιο· καί β΄. Στήν Ἱερά Μονή ὁσ. Μελετίου Κιθαιρῶνος, φυλάσσεται παλαιά, περίτεχνη ἀργυρή Λειψανοθήκη πού περιέχει τήν Κάρα τοῦ ὁσ. Μελετίου (Ἁγίου τοῦ 11ου αἰ.), μέ ἐπιγραφή ὅμως πού τήν ἀποδίδει στόν Μεγαλομάρτυρα Γεώργιο.
Τό 1462, ὅταν οἱ Βενετοί ἀντικατέστησαν τούς Καταλανούς στήν κατοχή τῆς Αἴγινα, πέτυχαν τήν κλοπή τῆς Κάρας τοῦ Ἁγίου καί τήν μεταφορά της στή Βενετία, ὅπου κατατέθηκε στό Ναό τοῦ ἁγ. Γεωργίου τοῦ Μείζονος, ὅπου σήμερα φυλάσσεται μέρος της.
Στή Βενετία ἐπίσης, στό Κοινόβιο τῶν Βενεδικτίνων τοῦ ἁγ. Νικολάου Lido, φυλάσσεται ἕνας βραχίονας τοῦ Ἁγίου, μερικῶς ἀδιά-φθορος, πού ἔφθασε ἐκεῖ τό 1296 ἀπό τήν Μονή ἁγ. Γεωργίου da Fiore τῆς Καλαβρίας. Τό Λείψανο αὐτό προσκύνησε τό Σαββάτο τῆς Τυρινῆς τοῦ 1438 ὁ Πατριάρχης ΚΠόλεως Ἰωσήφ, παρά τίς ἀμφιβολίες τοῦ Χαρτοφύλακος Μιχαήλ Βαλσαμῶνος γιά τήν γνησιότητά του.
Σύμφωνα μέ μία δεύτερη παράδοση πού ἐπικρατεῖ στή Δύση (τήν λεγόμενη Ρωμαϊκή), τά Λείψανα τοῦ Μεγαλομάρτυρος δωρήθηκαν ἀπό τήν ἁγ. Ἰσαπόστολο Ἑλένη στήν Ἐκκλησία τῆς Ρώμης, ἀμέσως μετά τήν εὕρεσή τους (μέσα 4ου αἰ.). Τά Λείψανα αὐτά κατατέθηκαν στήν Παπική Καθέδρα τοῦ Λατερανοῦ, ἀπ’ ὅπου ἀργότερα μεταφέρθηκαν στό Ναό ἁγ. Γεωργίου Velabro. Τό 1600 ὁ Πάπας Κλήμης Η΄ δώρησε μέρος τῶν Λειψάνων αὐτῶν στόν Καθεδρικό Ναό τῆς Φερράρας. Ἐκεῖ φυλάσσεται καί τό μέρος τοῦ ἀδιαφθόρου βραχίονος πού προσκύνησε ὁ Πατριάρχης Ἰωσήφ και το ὁποῖο μετέφερε ἀπό τήν Παλαιστίνη κατά τίς Σταυροφορίες ὁ Κόμης Ροβέρτος τῆς Φλάνδρας. Τό Λείψανο αὐτό δωρήθηκε στό Ναό τό 1100 ἀπό τήν σύζυγό του Ματθίλδη.
Μέ τήν ἀνταλλαγή τῶν πληθυσμῶν μεταξύ Ἑλλάδος καί Τουρκίας, τοῦ ἔτους 1923, ἱκανός ἀριθμός προσφύγων κατέλειξε στήν περιοχή τῶν Πατρῶν, ὅπου δημιούργησε τόν συνοικισμό τῶν Προσφυγικῶν καί ἔζησε κάτω ἀπό πολύ ἄσχημες συνθῆκες. Τήν ἐποχή ἐκείνη ὁ παππούς τοῦ ἀρχιμ. Νεκταρίου, ἀείμνηστος Ἀνδρέας Ν. Πέττας, ἦταν ἰδιοκτήτης ἑνός ἐργοστασίου σαπωνοποιΐας, καθώς καί ἐξαγωγέας φρούτων πρός τήν Εὐρώπη. Ὡς φύσει φιλάνθρωπος, ὅπως καί ὁ γιός του Νικόλαος (ἔπειτα Ἱερεύς, πατέρας τοῦ ἀρχιμ. Νεκταρίου), ἔχοντας οἰκονομική εὐχέρεια, βοηθοῦσαν μέ διάθεση τροφίμων καί χρημάτων πολλές ἐμπερίστατες οἰκογένειες προσφύγων. Μία ἀπό αὐτές, σάν ἀντίδωρο εὐχαριστίας, δώρισε στόν ἔπειτα π. Νικόλαο, μία Λειψανοθήκη. Ἡ Λειψανοθήκη ἔχει μορφή βιβλίου, εἶναι ξύλινη, ἐπενδεδυμένη ἐξωτερικά μέ δέρμα καί διακοσμημένη ἐσωτερικά μέ ἁγιογραφίες πού εἰκονίζουν τήν Ζωοδόχο Πηγή καί 6 Ἁγίους, τῶν ὁποίων περιέχει Λείψανα.
Τό ἔτος 1999, μέ τήν χειροτονία τοῦ π. Νεκταρίου σέ Διάκονο, ζῶντος τοῦ ἀειμνήστου πατέρα του π. Νικολάου, ἀνοίχθηκε ἡ Λειψανοθήκη καί διαπιστώθηκε, ὅτι περιεῖχε Λείψανα 6 Ἁγίων, καθώς καί Τίμιο Ξύλο, ἐντός καλαισθήτου ἀργυροῦ Σταυροῦ εὐλογίας. Ἀπό τά 6 Λείψανα πού περιέχει, ἀναγνωρίσθηκαν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλου Θωμᾶ, Ἱερομάρτυρος Χαραλάμπους καί Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου (τῶν ἄλλων 3 Ἁγίων τά ὀνόματα εἶναι δυσανάγνωστα).
Τό Λείψανο τοῦ ἁγ. Γεωργίου ἦταν τοποθετημένο στό κάτω ἀριστερό τμῆμα τῆς ὅλης συνθέσεως καί ἦταν τό ἄνω τμῆμα τῆς Κάρας, μέ ἐπιγραφή (σέ μεγαλογράμματη γραφή) καί χρονολογία «ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ, 1816». Μάλιστα, τό τμῆμα φέρει ἀνέπαφο καί τό δέρμα! (Αὐτό ἐνισχύει τήν θέση, ὅτι τό Λείψανο τοῦ Ἁγίου παρέμεινε ἀδιάφθορο, ἐφ’ ὅσον καί στήν Βενετία, στό Κοινόβιο τῶν Βενεδικτίνων τοῦ ἁγ. Νικολάου Lido, φυλάσσεται ἕνας βραχίονας τοῦ Ἁγίου, τμηματικά ἀδιάφθορος).
Μετά τήν πολύ σοβαρή αὐτή ἀνακάλυψη, γιά νά ἀναδειχθεῖ αὐτός ὁ πνευματικός καί κειμηλιακός θησαυρός, ἀποφασίσθηκε νά τοποθετηθεῖ τό τμῆμα τῆς Κάρας σέ ἰδιαίτερη Λειψανοθήκη. Κατασκευάσθηκε ἔτσι σέ ἐργαστήριο ἀργυροχοΐας τῶν Ἰωαννίνων, λειψανοθήκη τύπου Κάρας, μέ σκαλιστές παραστάσεις ἀπό τόν Βίο τοῦ ἁγ. Γεωργίου. Συγκεκριμένα, οἱ παραστάσεις εἶναι οἱ ἑξῆς: Ἐσωτερικῶς, στό κάλυμμα τοῦ ἀνοίγματος, εἰκονίζεται ἡ κεφαλή τοῦ Ἁγίου. Στήν ἐμπρόσθια πλευρά ἱστορεῖται ὁ Ἅγιος μέ στρατιωτική ἐνδυμασία ὡς κεφαλοφόρος (φέρει δηλαδή τήν κεφαλή του, κατά τήν γνωστή παράσταση τῆς Κρητικῆς Σχολῆς) καί κυκλικῶς ἡ δρακοκτονία καί τέλος ἡ ἀποτομή τῆς τιμίας Κάρας του.
Τό ἀπότμημα αὐτό φυλάσσεται σήμερα στήν ἱστορική οἰκία τοῦ Διδασκάλου τοῦ Γένους Ὁσίου Χριστοφόρου τοῦ Παπουλάκου, στά Ἄρμπουνα Καλαβρύτων. Γιά τήν γνησιότητα αὐτοῦ τοῦ τμήματος τῆς Κάρας τοῦ Ἁγίου, ὑπάρχουν ἔγγραφες ἀποφάνσεις διαφόρων Ἐκκλησια-στικῶν Ἀρχῶν.
Μέρη τῆς Κάρας φυλάσσονται στήν Ἱερά Μητρόπολη Θηβῶν καί Λεβαδείας, στόν Ρωμαιοκαθολικό Ναό τοῦ ἁγ. Γεωργίου τοῦ Μείζονος Βενετίας, στόν ὁμώνυμο Ρωμαιοκαθολικό Ναό Velabro Ρώμης καί στήν Συλλογή τοῦ Ἱδρύματος «Χριστοφόρος Παπουλᾶκος». Ἀπό τά λοιπά δέ Λείψανα τοῦ Ἁγίου, ἕνας βραχίονας φυλάσσεται στό Ρωμαιοκαθολικό Κοινόβιο τῶν Βενεδικτίνων τοῦ ἁγ. Νικολάου Lido Βενετίας καί μέρος βραχίονος κ. ἄ. Λείψανα στόν Ρωμαιοκαθολικό Καθεδρικό Ναό τῆς Φερράρας Ἰταλίας.
Στήν καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολή ἀποτμήματα Λειψάνων τοῦ ἁγ. Γεωργίου σώζονται στίς Μονές Ἰβήρων, Διονυσίου, Ξενοφῶντος καί Ζωγράφου Ἁγίου Ὄρους, ἁγ. Γεωργίου Φενεοῦ Κορινθίας, στίς Λαύρες Ἁγίας Τριάδος - ἁγ. Σεργίου Μόσχας καί ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως καί στό Ναό τοῦ ἁγ. Γεωργίου τῶν Ἑλλήνων Βενετίας (ἐνδεχομένως καί ἀλλαχοῦ).
Κέντρον Ἁγιολογικῶν Μελετῶν
«Ὅσιος Συμεών ὁ Μεταφραστής»
1η Ὀκτωβρίου 2018
Μας εστάλη με ηλεκτρονικό μήνυμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου