ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΕΠΤΑΧΩΡΙΟΥ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ

Είναι κτισμένη σε μια δασωμένη χαράδρα, στους πρόποδες του υψώματος Τάλιαρος, μιας εκ των αμέτρητων απολήξεων του όρους Βόϊο, 4 χλμ. ΝΑ του Επταχωρίου. Ιδρύθηκε το δεύτερο τέταρτο του 17^ου αι., στα επόμενα χρόνια μετά το 1625, το έτος δηλαδή ανέγερσης της εκκλησίας του Αγ. Γεωργίου. Γι’ αυτό μας πληροφορεί η επιγραφή στο υπέρθυρο του κυρίως ναού, μαζί με τα ονόματα των ιδρυτών, του ιερέα του Παλιοχωρίου Κάλλιστο και του μοναχούς Ιωάσαφ και Γερμανό.  Ο Α. Δάρδας υποστηρίζει ότι η ίδρυσή της μονής σχετίζεται με την καταστροφή ενός άλλου μοναστηριού την ίδια εποχή, αυτό του Παλιοκριμμινίου, που βρισκόταν λίγα χιλιόμετρα βορειότερα. Η μονή μετατράπηκε σε γυναικεία κάποιες περιόδους της Τουρκοκρατίας και καταστράφηκε στα τέλη του 19^ου αι., έχοντας διατηρηθεί μόνο το καθολικό. Στον 20^ο αι. εγκαταβιούν κατα καιρούς ορισμένοι μοναχοί, αλλά η επίβλεψη ανατείθεται στον ιερέα του Επταχωρίου. Το 1973 κηρύχθηκε επίσημα μεταβυζαντινό μνημείο. Μέχρι το 1974 το μοναστήρι ανήκε στην Μητρόπολη Σισανίου και Σιατίστης, οπότε παρήλθε σε αυτή της Καστοριάς. Σήμερα, σώζεται σε καλή κατάσταση το καθολικό του 1625, αθωνικού τύπου με δύο τρούλους και αξιόλογες τοιχογραφίες, το παρεκκλήσι των Εισοδίων της Θεοτόκου και η πτέρυγα των κελιών που χτίστηκε το 1881.    

πηγή