''Τρέχε Γεώργιε, να φθάσεις τον Ποθούμενο Κύριο''.

Θυμάστε εκεί που λέγει στο Μαρτύριό του ότι, όταν μεταξύ των άλλων βασανιστηρίων του φόρεσαν τα πυρακτωμένα σιδηρά υποδήματα, τα οποία από μέσα είχαν και καρφιά και τον διέταξαν να τρέχει, ο Άγιος Γεώργιος περιχαρής έτρεχε και έλεγε:
- Τρέχε Γεώργιε, να φθάσεις τον Ποθούμενο Κύριο.
Ας το κάνουμε ο καθένας για τον εαυτό του. ''Τρέχε, Νικόλαε, Βασίλειε, Δημήτριε (ο καθένας ό,τι όνομα έχει) να φθάσεις τον Ποθούμενο Κύριο''.
Τί ωραίο πράγμα όλη μας η ζωή να γίνει ένα τρέξιμο, ένας πόθος, μία ανάβαση προς τον Ποθούμενο Κύριο!

(†) Αρχ. Γεώργιος Καψάνης
Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους.

Xρόνια αφουγκραζόταν τον καβαλάρη να έρχεται καλπάζοντας από μακριά, από την Καππαδόκων χώρα...

  Xρόνια αφουγκραζόταν τον καβαλάρη να έρχεται καλπάζοντας από μακριά, από την Καππαδόκων χώρα, κατάφρακτο με τα όπλα του Αγίου Πνεύματος, ζωσμένο τω της πίστεως θώρακι, και ασπίδι της χάριτος και Σταυρού τω δόρατι συμφραξάμενος, χρόνια αναπαυόταν με την πίστη πως η χέρσα γη θα καρποφορούσε ζωή, αφοῦ είχε καλλιεργηθεί από τον Άγιο, πως θα ανασταινόταν και η δική του ζωὴ μέσα από την πάλη της με το κακό και το ψέμα, πως ο πόνος του θα θεραπευόταν με τις πρεσβείες εκείνου που βλυστάνει ιάματα, με εκείνον που ανεδείχθη της Τριάδος γεωργός δίκαιος και έσπειρε τον γόνιμο καρπό, σπόρον γεωργήσας εμμελώς.

Kαι ήταν αδιάλειπτος καρδιακή ευχή η αδιάλειπτη άσκησή του, η τύπωση της μορφής του Άη-Γεώργη στο χαρτί, το κάρφωμα του δράκοντα στη γη, αδιάλειπτη προσευχή στον Άγιο, με την αστείρευτη ικεσία του να τον συντρέχει σε κάθε περίσταση της απειλούμενης από το κακό ζωής του: εν θαλάσση με πλέοντα, εν οδώ με βαδίζοντα, εν νυκτί καθεύδοντα, περιφρούρησον· επαγρυπνούντα διάσωσον παμμάκαρ Γεώργιε.

Λάμπρος Kαμπερίδης:Ο ιππεύς, ο ίππος, ο δράκων Oι αη-Γεώργηδες του Πέρη Ιερεμιάδη - Για ένα συναξάρι του καιρού μας 

 Εκδόσεις Δόμος 2010

Ο ΠΟΛΕΜΙΚΟΣ ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΠΟΝΕΜΕΝΗΣ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗΣ

 Γράφει ὁ Φώτης Κόντογλου διὰ τῆς χειρὸς οὗτινος ἐζωγραφίσθη ἡ κάτωθι ὑπέροχη ἁγιογραφία 

Ὁ Ἅγιος Γεώργιος μαζὶ μὲ τὸν Ἅγιο Δημήτριο, εἶναι τὰ δυὸ παλληκάρια τῆς χριστιανοσύνης. Αὐτοὶ εἶναι κάτω στὴ γῆ, κ᾿ οἱ δυὸ ἀρχάγγελοι Μιχαὴλ καὶ Γαβριὴλ εἶναι ἀπάνω στὸν οὐρανό.
Στὰ ἀρχαῖα χρόνια τοὺς ζωγραφίζανε δίχως ἄρματα, πλὴν στὰ κατοπινὰ τὰ χρόνια τοὺς παριστάνουνε ἀρματωμένους μὲ σπαθιὰ καὶ μὲ κοντάρια καὶ ντυμένους μὲ σιδεροπουκάμισα. Στὸν ἕναν ὦμο ἔχουνε κρεμασμένη τὴν περικεφαλαία καὶ στὸν ἄλλον τὸ σκουτάρι, στὴ μέση εἶναι ζωσμένοι τὰ λουριὰ ποὺ βαστᾶνε τὸ θηκάρι τοῦ σπαθιοῦ καὶ τὸ ταρκάσι πὄχει μέσα τὶς σαγίτες καὶ τὸ δοξάρι.

Τὰ τελευταῖα χρόνια, ὕστερα ἀπὸ τὸ πάρσιμο τῆς Πόλης, οἱ δυὸ αὐτοὶ ἅγιοι καὶ πολλὲς φορὲς κι᾿ ἄλλοι στρατιωτικοὶ ἅγιοι ζωγραφίζουνται καβαλλικεμένοι ἀπάνω σὲ ἄλογα, σὲ ἄσπρο ὁ ἅγιος Γεώργης, σὲ κόκκινο ὁ ἅγιος Δημήτρης. 

Κι᾿ ὁ μὲν ἕνας κονταρίζει ἕνα θεριὸ κι᾿ ὁ ἄλλος ἕναν πολεμιστή, τὸν Λυαῖο. Αὐτὰ τὰ ἄρματα ποὺ φορᾶνε ἐτοῦτοι οἱ ἅγιοι, παριστάνουνε ὅπλα πνευματικά, σὰν καὶ κεῖνα ποὺ λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος: «Ντυθῆτε τὴν ἀρματωσιὰ τοῦ Θεοῦ γιὰ νὰ μπορέσετε νὰ ἀντισταθῆτε στὰ στρατηγήματα τοῦ διαβόλου.

 Γιατὶ τὸ πάλεμα τὸ δικό μας δὲν εἶναι καταπάνω σὲ αἷμα καὶ σὲ κρέας, ἀλλὰ καταπάνω στὶς ἀρχές, στὶς ἐξουσίες, καταπάνω στοὺς κοσμοκράτορες τοῦ σκοταδιοῦ σὲ τοῦτον τὸν κόσμο καὶ καταπάνω στὰ πονηρὰ πνεύματα στὸν ἄλλον κόσμο. Γιὰ τοῦτο ντυθῆτε τὴν πανοπλία τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ μπορέσετε νὰ βαστάξετε κατὰ τὴν πονηρὴ τὴν ἡμέρα, κι᾿ ἀφοῦ κάνετε ὅσα εἶναι πρεπούμενα, νὰ σταθῆτε. Τὸ λοιπόν, σταθῆτε γερά, ἔχοντας περιζωσμένη τὴ μέση σας μὲ ἀλήθεια, καὶ ντυμένοι μὲ τὸ θώρακα τῆς δικαιοσύνης καὶ μὲ τὰ πόδια σας σανταλωμένα γιὰ νὰ κηρύξετε τὸ Εὐαγγέλιο τῆς εἰρήνης κι ἀποπάνω ἀπὸ ὅλα σκεπασθῆτε μὲ τὸ σκουτάρι τῆς πίστης, ποὺ μὲ δαῦτο θὰ μπορέσετε νὰ σβήσετε ὅλες τὶς πυρωμένες σαγίτες τοῦ πονηροῦ. Καὶ φορέσετε τὴν περικεφαλαία τῆς σωτηρίας καὶ τὸ σπαθὶ τοῦ πνεύματος, ποὺ εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ».

Αὐτὸς ὁ ἡρωϊκὸς καὶ καρτερικὸς χαραχτήρας, ποὺ ἔχουνε οἱ πολεμιστὲς ὁποῦ μαρτυρήσανε γιὰ τὸν Χριστὸ σὰν ἄκακα ἀρνιά, ἀνάγεται στὰ πνευματικά.

πηγή

Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Βουργαρελίου η Αγία Λαύρα της Ηπείρου

Η Μονή του Αγίου Γεωργίου, κτισμένη στο χωριό Βουργαρέλι των Τζουμέρκων, δίκαια χαρακτηρίσθηκε ως η Αγία Λαύρα της Ηπείρου, αφού όχι μόνο προεπαναστατικά αποτελούσε το καταφύγιο κλεφτών και αρματολών, αλλά και σ'αυτά συγκεντρωμένοι οι οπλαρχηγοί των Τζουμέρκων και των Ραδοβυζίων, υπ' τον Γεώργιο Καραϊσκάκη, κήρυξαν την επανάσταση του 1821 στην περιοχή, με τις ευλογίες του ηγουμένου Χριστοφόρου (15 Μαϊου).

Η Μονή κτίσθηκε το 1714, όπως μαρτυρείται από ημικατεστραμμένη επιγραφή. Άλλη εκδοχή δέχεται ως έτος ιδρύσεως το 1690.

Είναι η κορώνα του Βουργαρελίου στο βόρειο άκρο του και ένα απ' τα σημαντικότερα αξιοθέατα των Τζουμέρκων. Ναός και κελλιά σώζονται σε άριστη κατάσταση. Το μοναστήρι πιθανότατα ιδρύθηκε το 1690 ή λίγο αργότερα, δηλαδή στις αρχές του 18ου αιώνα. Τα σημερινά κελλιά είναι μεταγενέστερες κατασκευές. Στα μέσα του 19ου αιώνα το μοναστήρι βρισκόταν σε μεγάλη ακμή.

Απήχηση αυτής της ευημερίας του βρίσκουμε στη φιλανθρωπική δράση του, αφού επιχορηγούσε -όπως λένε οι πηγές- με μεγάλα ποσά τα σχολεία της περιοχής και βοηθούσε πεινασμένες οικογένειες.

Ο ναός παρουσιάζει μεγάλες αρχιτεκτονικές ομοιότητες με τη Χρυσοσπηλιώτισσα των Γουριανών. Είναι μονόκλιτη θολωτή βασιλική με οκταγωνικό τρούλλο και καμαροσκέπαστο νάρθηκα. Στις πλάγιες πλευρές του έχει τρίπλευρους χορούς, ανατολικά δε καταλήγει σε επίσης τρίπλευρη κόγχη. Είναι πλακοσκέπαστος με απλή τοιχοποιία και με μόνη εξωτερική διακόσμηση μια οδοντωτή ταινία στο γείσο του τρούλλου. Για ενίσχυση της αντοχής των μακρών πλευρών του κτίστηκαν ογκώδη επικλινή αντερείσματα.

Εσωτερικά ο ναός είναι κατάγραφος από τοιχογραφίες του 1714, όπως μαρτυρεί σχετική επιγραφή γραμμένη πάνω απ' τη θύρα του κυρίως ναού που οδηγεί στο νάρθηκα. Οι συνθέσεις παρουσιάζουν τη γνωστή διάταξη σε ζώνες τόσο στον κυρίως ναό όσο και στο νάρθηκα, και έγιναν από Καλαρρυτινούς ζωγράφους. Το ξυλόγλυπτο τέμπλο είναι επίσης του 18ου αιώνα και στολίζεται με ανάγλυφες παραστάσεις πτηνών και φυτών, έχει δε και πέντε φορητές εικόνες που απ' ό,τι δείχνει η τεχνοτροπία τους πρέπει να έγιναν απ' τους ίδιους ζωγράφους που έκαναν και τις τοιχογραφίες.

Από τα κειμήλια της μονής αξιολογότερο είναι μια ασημένια λειψανοθήκη του 1859 -έργο και αυτό Καλαρρυτιώτη ασημουργού- με λείψανα πολλών αγίων.

Και αυτό το μοναστήρι έχει τη δική του συμβολή στην εθνική μας ιστορία: Σ' αυτό - κατά την παράδοση - συγκεντρώθηκαν οι οπλαρχηγοί των Τζουμέρκων και Ραδοβυζίων Γεώργιος Καραϊσκάκης, Γώγος Μπακόλας, Κουτελίδας, Ίσκος, Ράγγος, Κουτσονίκας και άλλοι με τα παλικάρια τους, και ύψωσαν τη σημαία της επανάστασης του 1821 κάτω απ' τις ευλογίες του ηγούμενου της μονής, Χριστόφορου. Έτσι το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου στο Βουργαρέλι έγινε η Αγία Λαύρα της Ηπείρου.

Η Μονή Αγίου Γεωργίου αποτελεί σήμερα μετόχι της Ιεράς Μονής Μελατών.

πηγή