Η εορτή του Αγίου Γεωργίου του Χιοπολίτου στην 131 ΣΜ στο Άκτιο

Με λαμπρότητα εορτάστηκε και φέτος στις 26 Νοεμβρίου στην Αεροπορική Μονάδα Διασποράς της 131 Σμηναρχίας Μάχης στο Άκτιο, η εορτή του Αγίου Γεωργίου του Χιοπολίτου, όπου εόρτασε ο ομώνυμος Ιερός Ναός της Μονάδος. 
Στην πανήγυρη χοροστάτησε – όπως κάθε χρόνο -  ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.ΚΟΣΜΑΣ.

Τον Σεβασμιώτατο υποδέχθηκε ο Διοικητής της 131ΣΜ Ακτίου, Σμχος κ. Νικόλαος Βέκιος. Στον εορτασμό συμμετείχαν Αξιωματικοί, Υπαξιωματικοί, Σμηνίτες καθώς και διοικητικό και πολιτικό προσωπικό της Μονάδος.

 Ο Σεβασμιώτατος στο κήρυγμα του αναφέρθηκε στην συγκινητική περιγραφή της ζωής και του μαρτυρίου του Αγ. Γεωργίου του Χιοπολίτου και υπογράμμισε: « Ο Άγιος Γεώργιος νέος, με χαρίσματα και προοπτική μιας επιτυχημένης κοσμικής ζωής, όταν οι Τούρκοι του ζήτησαν να αρνηθεί τον Χριστό και να του χαρίσουν όλες τις χαρές του κόσμου αυτού, προτίμησε τα πολυώδυνα μαρτύρια και τον φρικιαστικό θάνατο για να μην μολύνει σώμα και ψυχή.Γνώριζε ότι το σώμα είναι «ναός Αγίου Πνεύματος», είναι «μέλος Χριστού», πίστευε ότι πάντοτε έπρεπε να το διατηρήσει καθαρό και άγιο και αρνήθηκε τις προτεινόμενες ψευτοηδονές.

Ο Άγιος καλεί και μας να διατηρήσουμε την καθαρότητα του σώματος, να το αγιάζουμε ζώντας μέσα στην ζωή της Εκκλησίας μας με τα Άγια Μυστήρια, για να γίνουμε άξιοι της σωτηρίας. Και κατέληξε λέγοντας ότι ιδιαιτέρως πρέπει να προσέξουμε αυτόν τον αγώνα σήμερα, στην φιλήδονο και φιλόσαρκη εποχή μας.

Στο τέλος της Θειας Λειτουργίας τελέσθηκε η καθιερωμένη Αρτοκλασία  ενώ ο Σεβασμιώτατος ευχαρίστησε τον Διοικητή και τους Αξιωματικούς, τους Σμηνίτες και όλο το διοικητικό και πολιτικό προσωπικό της Μονάδος, για την προσφορά τους στην Πολεμική μας Αεροπορία. 

 

πηγή

Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Κρυονερίτη

πηγή

Tο γραφικό μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου του Κρυονερίτη βρίσκεται στα ανατολικά της πόλης των Σερρών, στο δρόμο προς τον ’η Γιάννη Η προσωνυμία "Κρυονερίτης" οφείλεται στην πηγή κρύου νερού που υπήρχε άλλοτε εκεί κοντά. Το μοναστήρι ιδρύθηκε προ του 1298 και έγινε μετόχι της μονής Αγ. Προδρόμου το 1344, όταν η Υπομονή, σύζυγος του Σακελλαρίου Μουρμουρά, άρχοντα των Σερρών, το δώρησε στη μονή του Αγίου Προδρόμου.

Το μοναστήρι υπέστη πολλές καταστροφές από τους Τούρκους το 1572, οπότε κατέπεσε ο κομψός τρούλος του, ο οποίος αντικαταστάθηκε από ημισφαιρική οροφή που καλυπτοταν εξωτερικά από τετράπλευρη πυραμιδοειδή στέγη. Πιθανότατα η στέγαση αυτή να έγινε στις επισκευές του έτους 1864, που αναφέρονται στη λίθινη επιγραφή της δυτικής εξωτερικής πλευράς του μνημείου.

Σπουδαίας αρχαιολογικής αξίας είναι οι δύο εικόνες που κοσμούν το σύγχρονο τέμπλο και παριστάνουν η μία την Παναγιά βρεφοκρατούσα με το επίθετο "Παντανουσα" (του έτους 1694) και η άλλη το Χριστό Παντοκράτορα με την επιγραφή "Δέησις του δούλου του Θεού Ακακύου μοναχού"

Ο Ιερός Μητροπολιτικός Ναός του Αγίου Γεωργίου στο Ναύπλιο

O μητροπολιτικός ναός του Aγίου Γεωργίου είναι ένας από τους σημαντικότερους και παλαιότερους ναούς της πόλης, όπου έλαβαν χώρα σπουδαία γεγονότα της ελληνικής ιστορίας.
Θεωρείται ότι χτίστηκε περί τις αρχές του 16ου αιώνα, κατά τη διάρκεια της Πρώτης Eνετοκρατίας της πόλης, ενώ μετά την κατάληψη του Nαυπλίου από τους Tούρκους το 1540, ο ναός μετατράπηκε σε τζαμί.
Tο 1686, όταν οι Bενετοί κατάφεραν να επανακτήσουν την πόλη από τους Tούρκους, στον Άγιο Γεώργιο έγινε η υποδοχή του νικητή αρχιστράτηγου Φραντσέσκο Mοροζίνι και εδώ τελέστηκε η δοξολογία. Στη Δεύτερη Tουρκοκρατία η εκκλησία μετατράπηκε πάλι σε τζαμί και μετά την Aπελευθέρωση της πόλης, το 1822, ο Άγιος Γεώργιος περιήλθε στους Oρθοδόξους.
O ναός είναι οικοδομημένος στον τύπο της βασιλικής με τρούλο και οι τοιχογραφίες του θα πρέπει να φιλοτεχνήθηκαν στη Δεύτερη Eνετοκρατία, γύρω στις αρχές του 18ου αιώνα, σε δυτικότροπο στιλ. Mάλιστα, η παράσταση του Mυστικού Δείπνου αντιγράφει την πασίγνωστη σύνθεση του Iταλού ζωγράφου Λεονάρντο ντα Bίντσι. Tο 1823 οι τοιχογραφίες επιζωγραφίστηκαν από τον Δημήτριο Bυζάντιο, συγγραφέα της περίφημης «Bαβυλωνίας».

Στο ναό του Aγίου Γεωργίου τελέστηκαν οι κηδείες σπουδαίων μορφών της Eλληνικής Eπανάστασης, όπως του Παλαιών Πατρών Γερμανού ή του Δημήτριου Yψηλάντη που ενταφιάστηκε μάλιστα στο νάρθηκα του ναού. Eδώ τελέστηκε με κάθε μεγαλοπρέπεια και η κηδεία του δολοφονηθέντος Kυβερνήτη της Eλλάδος Iωάννη Kαποδίστρια. Tο ταριχευμένο μάλιστα λείψανο του Kυβερνήτη εναποτέθηκε στο διακονικό του ναού, για έξι περίπου μήνες, μέχρι τις 29 Mαρτίου του 1832.

Στο ναό του Aγίου Γεωργίου εισήλθε, μόλις αποβιβάστηκε στο Nαύπλιο, στις 25 Iανουαρίου του 1833, ο πρώτος βασιλιάς της Eλλάδος, Όθωνας. Σήμερα μπορεί κανείς να δει στο ναό το θρόνο του Όθωνα, απ' όπου ο νεαρός βασιλιάς παρακολουθούσε τη θεία λειτουργία.
O νάρθηκας και το κωδωνοστάσιο προστέθηκαν το 1834, από την Aντιβασιλεία, σε ανάμνηση της άφιξης του βασιλιά Όθωνα στην πόλη. Tην εποχή αυτή, ο Άγιος Γεώργιος έγινε ο μητροπολιτικός ναός του Nαυπλίου.
Nότια της εκκλησίας υπάρχει ένα πολύ σημαντικό κτίριο, που χρονολογείται την εποχή της Πρώτης Eνετοκρατίας, όπως και η εκκλησία. Eίναι διώροφο και περιβάλλει σε σχήμα Γάμα το ναό. Γύρω στα 1712, εδώ θα πρέπει να λειτουργούσε βενετσιάνικο θρησκευτικό εκπαιδευτήριο, ενώ κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα το κτίριο είχε διάφορες χρήσεις, όπως τυπογραφείο ή κατοικία ορφανών. Γνωρίζουμε ότι το 1824 στέγασε το Yπουργείο Παιδείας και το 1830 το Eλληνικό Σχολείο.
Στην πλατεία του Aγίου Γεωργίου υπάρχουν σπίτια όπου μπορούμε να διακρίνουμε τις λιτές μορφές του πρώιμου κλασικισμού. Eδώ, κάθε καλοκαίρι τελούνται συναυλίες στο πλαίσιο του διάσημου Φεστιβάλ Nαυπλίου, που διοργανώνεται με επιτυχία από το Δήμο της πόλης. Eκτός από την πλατεία Aγίου Γεωργίου, οι συναυλίες λαμβάνουν χώρα και σε άλλα όμορφα σημεία του Ναυπλίου, όπως στον προμαχώνα του Aγίου Aνδρέα στο Παλαμήδι, στο Mπούρτζι και στην πλατεία της Aρβανιτιάς.

Μοναστήρι αγίου Γεωργίου Επταχωρίου

Είναι κτισμένη σε μια δασωμένη χαράδρα, στους πρόποδες του υψώματος Τάλιαρος, μιας εκ των αμέτρητων απολήξεων του όρους Βόϊο, 4 χλμ. ΝΑ του Επταχωρίου. Ιδρύθηκε το δεύτερο τέταρτο του 17ου αι., στα επόμενα χρόνια μετά το 1625, το έτος δηλαδή ανέγερσης της εκκλησίας του Αγ. Γεωργίου. Γι’ αυτό μας πληροφορεί η επιγραφή στο υπέρθυρο του κυρίως ναού, μαζί με τα ονόματα των ιδρυτών, του ιερέα του Παλιοχωρίου Κάλλιστο και του μοναχούς Ιωάσαφ και Γερμανό. Ο Α. Δάρδας υποστηρίζει ότι η ίδρυσή της μονής σχετίζεται με την καταστροφή ενός άλλου μοναστηριού την ίδια εποχή, αυτό του Παλιοκριμμινίου, που βρισκόταν λίγα χιλιόμετρα βορειότερα. Η μονή μετατράπηκε σε γυναικεία κάποιες περιόδους της Τουρκοκρατίας και καταστράφηκε στα τέλη του 19ου αι., έχοντας διατηρηθεί μόνο το καθολικό. Στον 20ο αι. εγκαταβιούν κατα καιρούς ορισμένοι μοναχοί, αλλά η επίβλεψη ανατείθεται στον ιερέα του Επταχωρίου. Το 1973 κηρύχθηκε επίσημα μεταβυζαντινό μνημείο. Μέχρι το 1974 το μοναστήρι ανήκε στην Μητρόπολη Σισανίου και Σιατίστης, οπότε παρήλθε σε αυτή της Καστοριάς. Σήμερα, σώζεται σε καλή κατάσταση το καθολικό του 1625, αθωνικού τύπου με δύο τρούλους και αξιόλογες τοιχογραφίες, το παρεκκλήσι των Εισοδίων της Θεοτόκου και η πτέρυγα των κελιών που χτίστηκε το 1881.

Σε πλαγιά του Βοΐου, αγναντεύοντας το Σμόλικα της Πίνδου και τις Αρένες του Γράμμου...

Σύμφωνα με την επιγραφή, σε βυζαντινή γραφή, που υπάρχει στον πρόναο :

"...ΚΑΙ ΕΤΕΛΕΙΩΘΗ ΕΝ ΜΗΝΙ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΩ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ ΖΡΛΓ,

ήτοι το 1625 μ.Χ.

Με αξιόλογες τοιχογραφίες, βυζαντινής τεχνοτροπίας.

Λίγο ψηλότερα από το μοναστήρι και κάτω από τους βράχους,

η Παναγία, επίσης με βυζαντινές τοιχογραφίες.

Ο Στρατής Δούκας (1895-1983), πεζογράφος-ζωγράφος-τεχνοκρίτης,

επισκέφθηκε το μοναστήρι του αγίου Γεωργίου (πότε;) είδε και έγραψε :

"Το μοναστήρι είχε πολλά παλιά πράγματα.Το πιο πολύτιμο για μένα

ήταν το βημόθυρο από το παλιό τέμπλο της εκκλησιάς. Απάνω στα

δυο βαριά βουνίσια ξύλα του, ήταν ζωγραφισμένος ο "Ευαγγελισμός",

και σειρά, από πάνω προς τα κάτω, στη μεριά που θηλύκωναν,

οι "δώδεκα μήνες"..."

Έτσι έγραψε και ζωγράφισε-αντέγραψε ("καθώς τους ξεσήκωνα", γράφει)

ο Στρατής Δούκας το βιβλίο του "Οι δώδεκα μήνες"...

πηγή και εδώ

Ο δράκος της ψυχής μου...

Ο Άγιος Γεώργιος σκοτώνει ένα δράκο.
Όχι της ιστορίας, μα των αρχέτυπων συμβόλων της ψυχής μου.
Γιατί εκτός από την ιστορία εκεί έξω, εκτός τον χρόνο που μετρά το ρολόι του χεριού σου, υπάρχει κι μια άλλη ιστορία που γράφεται στα φύλλα της καρδιάς σου, υπάρχει κι ένας άλλος χρόνος που ονομάζεται ψυχικός.
Εκεί λοιπόν μάχομαι καθημερινά με τους δράκους της ύπαρξης μου, τις σκιές που σκοτεινιάζουν το υπαρξιακό τοπίο μου.
Αυτόν λοιπόν τον δράκο σκότωσε και σκοτώνει καθημερινά ο Άγιος Γεώργιος στις ψυχές εκείνων που τον επικαλούνται, τον δράκο που ζει μέσα μου, που χάνεται και απλώνεται στα σκοτάδια της καρδιάς μου και καθημερινά τρομάζει τις επιθυμίες μου, βγάζει φωτιές και καίει τα όνειρα μου, αγριεύει, οργίζεται και προσπαθεί να απελπίσει τον ορίζοντα μου.
Να χάσω προσπαθεί τον δρόμο προς την πνευματική ωρίμανση και ολοκλήρωση.
Το Χριστό πολεμά μέσα από την ευθύνη μου να υπάρξω ως πρόσωπο.
Τον δρακοκτόνο λοιπόν Αϊ Γιώργη παρακαλώ, την τέχνη να μου μάθει, πως το δαμάζουν εκείνο το θεριό που κατοικεί στα απάτητα τα μέρη της ψυχής μου.

 πηγή /αντιγραφή

Εορτασμός Αγίου Γεωργίου του Σιδερή στο Παλιό Χωρίό της Σαντορίνης. Μεταφορά της εικόνας από το εκκλησάκι του Αγίου στον ενοριακό Ναό της Αγίας Τριάδος 2.11.2013

Μετά τον εσπερινό του εορτασμού της
Ανακομιδής των Ιερών Λειψάνων του Αγίου Γεωργίου του Μεγαλομάρτυρα και Τροπαιοφόρου 
 στο εξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου το οποίο δεσπόζει στις παρυφές του Παλιού Χωριού, έγινε η μεταφορά της εικόνας του Αγίου προς τον ιερό ενοριακό ναό της Αγίας Τριάδος, προκειμένου να γίνει ο εορτασμός και Θεία Λειτουργία κατά τηνημέρα της Κυριακής.
Η μεταφορά των Αγίων εικόνων έγινε στα γραφικά σοκάκια του παραδοσιακού οικισμού της Επισκοπής Γωνιάς ή και Μέσα Γωνιάς (Παλιό Χωριό)

ΠΗΓΗ και άλλες φωτογραφίες στον ΑΡΜΕΝΙΣΤΗ